Bjarmi - 15.08.1928, Side 3

B J ARMI
171
vera svo úr lagi færðar, að þar á
verði engin bót ráðin. Og þegar þeir
svo geta ekki lengur notað nýjuguð-
fræðina, standa þeir öldungis ráð-
þrota og gefa alla guðfræði frá sjer«.
Jeg heíi reynt að búa þetta erindi
í íslenskan búning, sökum þess, að
jeg tel það eiga við hjer, engu síður
ea í landi höfundarins. Vjer höfum
hjer alveg samskonar gamla og nýja
guðfræði, sömu baráttuna þeirra í
milli og sömu óánægjuna yíir því,
hvernig hin nýja kenning er sama
sem valdboðin í landinu, undir yfir-
varpi frjálslyndis, en feðratrú vorri
útrýmt.
Það getur sem sje engum hugsandi
manni dulist, að hjer er að ræða um
tvenskonar trú:
opinberunartrú gamal-guðfræðinga og
framþróunartrú ný-guðfræðinga,
og þær harla ólíkar. Önnur byggir á
opinberun Guðs í Jesú Kristi, eins og
sú opinberun er birt og boðuð í Ritn-
ingunni, og eins og henni er viðtaka
veitt af endurfæddum manni. Hin
byggir að visu á sömu opinberun,
en að eins að því leyti, sem hún
er tímanleg og samþýðist veraldleg-
um vísindum, að dómi hins óendur-
fœdda manns.
Látum oss horfast í augu við
ástandið, eins og það er: Vjer, sem
aðhyllumst gömlu stefnuna, getum
ekki viðurkent að sú trú, sem ný-
guðfræðingar boða, sje kristileg trú.
Kristin trú er heitin eftir Kristi Jesú,
frelsara mannanna, Guðs eingetna
syni. En »í guðfræðikerfi nútfmans
er Jesús ekki talinn vera Guð, sem
ber syndir mínar fyrir mig eða tekur
á herðar sjer þá byrði, sem jeg ætti
að bera. Hann er talinn maður*.1)
1) Pessi skýlausa yflrlýsing er opin-
berlega gefin hjer viö guðfræðideild há-
Slika trú getum vjer ekki talið kristi-
lega; það væri að afneita vorri helg-
ustu sannfæringu. — Nýguðfræðingar
gela að vísu viðurkent vora trú sem
kristilega; en þeir geta ekki samsint
því, að gatnla guðfræðin sje vfsinda-
leg, af þvi að þeir skoða hana að
eins með augum hins náttúrlega
manns.
Getur það nú verið holt og rjett-
mætt, að halda svo gjör-ólíkum trú-
arflokkum innan vjebanda einnar og
sömu kirkju? Hlýtur það ekki að
valda sívaxandi óheilindum og ó-
ónægju, að þröngva svo gagnstæðum
trúarskoðunum undir einn hattT
Samkvæmt grundvallarlögum ríkis-
ins er því skglt að styðja og vernda
evangelisk-lúterska kirkju i landinu,
og enga aðra, — ekki þá kirkju, sem
nýguðfræðingar vilja láta heita evan-
gelisk-lúterska, til að geta lifað á
brauði hennar, heldur þá, sem í raun
og veru er evangelisk-lútersk.
Sjái ríkisvaldið það ekki, að ný-
guðfræðingar boða nýja trú, sem
ekki á neinn rjett til ríkisverndar;
sjái það ekki, að ef þessu fer fram,
hlýtur friðinum að vera skift, og
taki það ekki i taumana og hreinsi
til innan kirkjunnar, þá verða þeir,
sem láta sjer ant um feðratrú sína
og vilja varðveita hana til handa
börnum sinum, að taka til sinna
ráða.
Og hvaða úrkosti eigum vjer þá?
Fyrst og fremst þann, að halda
fast og stöðuglega við trú vora —
vorn allrahelgasta arf —, hverju sem
fram fer i kringum oss.
Annar kosturinn er sá, að vinna
að skilnaði rfkis og kirkju, svo að
vjer þurfum ekki lengur að láta neyða
skólans í nafni nýju stefnunnar, sbr. frá-
sögn »Morgunbl.« 30. okt. 1927 af fyrir-
lcstrum dr. Auer’s.