Bjarmi - 01.11.1928, Qupperneq 1

BJARMI
= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ e
XXII. árg.
Reykjavík, nóv. og des. 1928
29.-32. tbl.
Gleðileg jól, í Jesú nafni!
r
I dag er yður írelsari íædlur.
(Samtal á jóladaginn)
»Hvað segirðu — frelsari? Frelsari
frá hverju?«
»Frelsarí frá synd og sekt, dauða
og dómi«.
»Það er ómögulegtl — Hver er
hann? Hvar er hann?«
»Það er ekki ómögulegt, þótt
óknnnugum þyki ótrúlegt. Hann
heitir Jesús Kristur, og er með læri-
sveinum sinum. Þeir votta það, fyr
og síðar, að hann hafii þerrað tár
þeirra, reist þá á fætur, veitt þeim
fyrirgefningu synda og örugga vissu
um eilíft sælulif«.
»Hvernig getur nokkur maður orðið
viss um þess háttar? Ætli það sje
ekki ímyndun eða trúarhroki?«
»Ókunnugir ætla það oft, — eins
og við er að búast. Fiestum okkar
er svo farið, að í hvert sinn, sem
einhver talar um þá andlegu reynslu
sína, sem við þekkjum ekki sjálf af
eigin reynd, þá vakna í brjósti vor
efasemdir, — og í þessu tilfelli eru
efasemdirnar nokkurs konar sjálfs-
vörn. »Vörn« syndugrar viljastefnu
gegn því að auðmýkja sig fyrir
heilögum Guði«.
»Hvernig þá, jeg skil þetta ekki?«
»Jú, ef þú átt sjálfur enga trúar-
vissu, enga vissu um að Guð hafi
fyrirgefið þjer syndir, en ált tal við
mann, sem segist eiga hana, þá
skjátlast öðrum hvorum mjög. Annað-
hvort er þetta ímyndun hans, eða
þig skortir dýrmætt hnoss, og þá er
fásinna af þjer að keppast ekki eftir
þvi. — En flestir eru fljótari til að
ætla öðrum villu en sjálfum sjer.
Auðmýktin, sem játar fátækt og
skammsýni, er engin uppboðsvara«.
»Jeg kann ekki við að menn seg-
ist vera »frelsaðir« eða »heilagir«
eða »syndlausir«. Mjer finst það vera
trúarhroki«.
»Jeg er á sama máli um »synd-
leysið«. — Lærisveinar Krists þurfa
daglega að biðja Faðir vor, — og
biðja þá: Fyrirgef oss vorar skuldir.
— »Heilagur« er biblíulegt orð, og
þýðir í þessu sambandi ekki annað
en »helgaður Guði«. Og úr því að
þú kallar Kiist frelsara, er það van-
traust eða hugsunarvilla, að enginn
megi kannasl við að hann hafi frels-
ast. — Annars er það auka-atriði
hvað sannir lærisveinar Krists kalla
sig, enda eru nöfn þeirra ólík hjá
ýmsum þjóöum og kirkjudeildum. —
Hitt er aðalatriðið, að þú og jeg sje-
um vissir um að vera í lærisveina-
hópnum«.
»Geturðu þá útskýrt fyrir mjer
hvernig þú sjálfur ert viss um
þetta?« —
»Jeg veit ekki hvað þjer er full-
nægjandi skýring í því efni. — Ef
þú hittir mann, sem segðist ekki
trúa þvi, að þú værir viss um kær-
leika foreldra þinna, nema þú út-