Bjarmi - 01.11.1928, Blaðsíða 12

236
BJARMI
vakti miklar nmræður; skorað var
á hann að birta það sem fyrst, og
nefnd var kosin til að íhuga tillögu
frá honum til næsta dags.
Kl. 2 síðd. flutti Björn P. Kalman
hæstarjettarmálaflutningsmaður.erindi
um Vídalíns-postillu, og var þá funda-
salurinn þjettskipaðri en nokkru sinni
ella. Kom margt gesta úr bænum,
er ljek forvitni á að heyra hvað lög-
fræðingnr hefði að segja um »Meist-
ara Jón«. — Erindi hans var prýði-
lega flutt og lýsti greinilega þeirri ást
og virðingu, er tíður lestur Vídalins-
postillu hafði vakið hjá ræðumanni.
Taldi hann þjóð vorri minkun og
kristnihaldi hennar tjón, ef lestur
»Meistara Jóns« hætli með öllu, en
þar eð unga fólkið flest læsi varla
gotneskt letur, þyrfti að endurprenta
hana (í 14. sinn) sem fyrst, og þá
með venjulegu »latínuletri«. — Annars
kom ræðumaður víða við og nefndi
t. d. gamla visu, er sýndi að þjóð-
trúin hefði talið postilluna holla eign
i fleiru en einu tilliti. — Vísan er svo:
Ef bak við syllu gjörir grillu
glettinn villuandi,
Jóns-postillu hafðu’ á hillu,
hún ver illu grandi.1)
Fundarmenn tóku þessu máli hið
besta. Einn ræðumanna gat þess, að
hann hefði lesið húslestur »í Vídalín«
siðastliðinn sunnudag, og mörgum
var bókin kær. — Að loknum þeim
umræðum var í einu hljóði samþykt
að kjósa nefnd, til að hlutast til um
að Vidalíns-postilla væri endurprent-
uð svo fljótt sem föng væru á. Þeir
Björn P. Kalman, síra Ólafur Ólafs-
son frikirkjuprestur og síra Guðm.
Einarsson á Mosfelli voru kosnir í
1) Ef lesendurnir kunna önnur gömul
erindi um »Jóns-postillu«, þá væri fróð-
legt að fá þau til birtingar.
Rilstj. Bjarma.
þessa nefnd. — Ásmundur Gestsson
minti á, að Sjöorðabókin og Mið-
vikudags-prjedikanir Jóns Vídalíns
æltu og skilið endurprentun, og var
tekið vel undir það.
Margt var skrafað við kaffiborðin,
sem hjer er ekki talið. — En á eftir
flutti síra Bjarni Jónsson, dómkirkju-
prestur, erindi um framtíðarhoifur
kirkjunnar og mintist þar á margt,
sem sumpart stæði til bóta og sum-
part vekti góðar vonir um bjarta
framtíð hennar.
Við umræðurnar á eftir var tals-
vert vikið að sambúð rikis og kirkju,
og kom þar, sem oftar, i ljós að
leikmönnum, engu síður en prestum,
þótti anda kalt frá Alþingi í garð
kirkjunnar, en þó mætti margt betur
fara, ef áhugi presta og safnaða væri
meiri í kristindórnsstörfum.
Jóhannes Sigurðsson, er dvaldi
hálfan mánuð í Færeyjum í sumar,
sem leið, gat þess að þar væru kirkj-
urnar (42) aldrei auðar um helgar,
þótt hver prestur þjónaði frá þrem
til sjö kirkjum. Alstaðar væri þar
lesinn lestur í kirkjum á sunnudög-
um, þótt prestur kæmi ekki, og þessir
kirkjulestrar væru prýðilega sóttir.
Matthías Þórðarson, þjóðminja-
vörður, sóknarnefndarmaður í Rvik,
átaldi ræktarleysi sumra safnaða við
kirkjur sinar. Taldi hann, sem fleiri,
það harla aðfinningarvert, að Alþingi
skyldi fella niður styrk til »ferða-
prestsins«. Hann vildi láta presta
hagnýta sjer bætta vegi og sam-
göngutæki til að messa tvisvar hvern
helgan dag á sumrin, og skiftast á
um messugjörðir miklu oftar en al-
ment væri nú.
Þessar tvær tillögur voru sam-
þyktar að umræðum loknum:
»Fundurinn lýsir hjer með yfir að
hann telur mjög æskilegt