Bjarmi - 01.11.1928, Blaðsíða 15

B J A R M I
239
20 guðfræðisnemar, og auk þess um
70 gestir, flestir úr Rvík, en þó sumir
langt að. — Þó voru sjaldan fleiri en
100 manns á fundi í einu, og stund-
um færri, sumir prestanna ekki nema
á einum fundi, þótt aðrir væru þar
stöðugt, — og 1 eða 2 aðkomnir
prestar i bænum fundardagana, sem
ekki ljetu sjá sig á fundinum.
Mikill meiri hluti fundarmanna
var, sem áður, úr Kjalarnesprófasts-
dæmi — allir prestarnir þar, nema
einn, — en þó fjölgar þeim, sem
koma austan yfir heiði. — Síra Einar
prófastur á Hofi í Vopnafirði og síra
Ingvar á Skeggjastöðum voru lengst
að allra fundarmanna.
Fundirnir hófust að jafnaði með
söng og bæn, þótt ekki sje þess getið
sjerstaklega hjer að framan, og oft
var mikið sungið. Deilumál milli
ólíkra stefna báru litt á góma, nema
þegar rætt var um afturhvarf, en þar
tóku ekki aðrir til máls en þeir, sem
alvöruþrunginni evangelisk-lúterskri
stefnu fylgja, svo að trúmáladeiiur
voru engar.
Hvað sem vera kann um skoðanir
einstakra fundarmanna er óhætt að
segja, að heildaráhrif þessara funda,
snúast öll á sveif með eldri stefn-
unni.
Málefni fundarins voru fullmörg,
og þó varð fundarstjóri að hafna,
tímans vegna, 4 erindum, er buðust
eftir að byrjað var; 2 frá prestum
og 2 frá konum, svo að ekki er hætt
við öðru en nóg verði um að ræða
að hausti, — og svo mundi víðar
reynast, ef ötulir forgöngumenn fengj-
ust, t. d. í öllum aðal-kaupstöðunum,
til að boða til slikra trúmálafunda.
Samband prests og safnaðar.
Erindi flutt í sambandí við prestastefnu
á Hólum í Hjaltadal 1928.
Eftir sr. Gunnar Arnasoti frá Skútustöðum.
(Framh.)
Prestarnir hjer á landi eru í senn
kirkju- og konunglegir embættismenn,
sem rækja yfirleitt með alúð og sam-
viskusemi þau störf, sem þeim eru
falin og boðin með lögum. En þessi
eru þau helstu:
1. Að halda guðsþjónustur á ölium
helgidögum, eða svo oft sem því
verður við komið, sakir veðráttu og
færðar, og einhverjir koma til kirkju.
En vegna staðhátta og kirkjurækni
er það ærið misjafnt, hve oft hinír
einstöku prestar messa, eins og sjest
af messuskýrslunum.
2. Framkvœma prestarnir hin
heilögu sakramenti og vinna hin lög-
boðnu aukaverk: skíra, ferma, gifta
og jarða. Þó tíðkast nú mjög hin
borgaralegu hjónabönd, svo sumstað-
ar er það næstum undantekning að
prestur gifti hjónaefni. Eins er víða
sjaldgæft að nokkur þjónusta sjúkra
fari fram.
3. Annast prestarnir enn að meslu
kristilega uppfræðslu unelinganna,
búa þá undir ferminguna. Minst með
það fyrir augum, að þeir geti kallast
fermdir og öðlast þau rjettindi, sem
því fylgja að lögum, heldur aðallega
til að reyna að fá þeim í hendur og
kenna þeim að beita þeim vopnum,
er þeir telja að best dugi í jarðlífinu,
og sá þeim frækornum í sálir þeirra,
er borið geti ávexti til eilífs lífs. Með
öðrum orðum, að gera þá að vitandi
og viljandi lærisveinum Jesú Kiists.
4. Eru prestarnir skyldir til að
húsvitja i öllum sóknum sínum, að
minsta kosti einu sinni á ári. Pó lata
nokkrir þá skyldu undir höfuð leggj-