Bjarmi - 01.11.1928, Qupperneq 25

BJAHMI
249
vera óskert eign hinnar evangelisk-
iútersku kirkju á íslandi, og skal
ávalt auka hann með hálfum árs-
vöxtum hans og væntanlegum gjöf-
um, en hinum helmingnum öllum
skal jafnan varið til prestslauna og
eftirlauna við einstakar evangeliskar
kirkjur, fyrst og fremst á þeim
kirkjustöðum, sem fyr eru nefndir,
en siðar, er sjóðurinn vex og verður
fær um meira, á þeim gömlu kirUju-
stöðum, sem yfirstjórn sjóðsins
ákveður.
Ef kirkja og riki yrði aðskilin,
skal sjóður þessi eðlilega vera eign
evangelisk-Iútersku fríkirkjunnar á
íslandi.
Með þessum skilyrðum biö jeg yður
um að leggja fjeð i Söfnunarsjóðinn.
Jeg legg hjer með andvirðið fyrir
viðskiflabók við sjóðinn.
Eins og kunnugt er á Strandar-
kirkja nóg fje til þess, að henni sje
haldið í ágætu standi, og mætti ef
til vill verja nokkru at' því til þess,
að sjá henni fyrir eigin presti. Til
skamms tíma hefir sjerstakur prestur
þjónað henni, en nú virðist of lilill
áhugi á því, að útvega henni sinn
eiginn prest aftur. Það er þó hið
fyrsta, sem kirkja þessi og söfnuður
hennar þarfnast. Kirkjan getur ekki
notið sin, ef hún fær eigi nægar guðs-
þjónustur. Strandarkirkja er lika svo
ástfólgin landsmönnum, að þeir munu
flestir, er þeir íhuga þetta mál, óska
þess, að hún eignist sinn eiginn prest;
það gæti oiðið til hinna mestu fram-
fara fyrir hinn litla söfnuð hennar i
Selvogi. Allir sem eru kunnugir sögu
íslands og hag landsmanna, vita hvi-
lik hamingja það hefir verið fyrir
hvern söfnuð að eiga verulega góðan
prest. Jeg imynda mjer að allir
kristnir menn á íslandi muni vera
sammála um þetta, og þeir muni
fúsir til að bæta úr þessari þörf
Strandarkirkju með áheitum sín-
um.
Hin besta trygging fyrir þvi, að
Strandarkirkja eignist svo góðan
prest, sem kostur er á í hvert sinn,
er sú, að fela kosningu hans á hendur
þeim niu mönnum, sem hjer eru
nefndir, og mun eigi þurfa að efa,
að þeir vilji gera það fyrir Strandar-
kirkju.
Þess má líka vænta, er stundir líða
fram, að þessi »PrestaIaunasjóður
Strandarkirkju« geti orðið svo efn-
aður, að hann megni meira en að
launa prestinn að Strandarkirkju.
Liggur þá næst, úr því hagur kirkj-
unnar er góður, að sjóður þessi
styddi að því, að hin fornu biskups-
setur íslands og alþingisstaðurinn
gamli eignist sinn eiginn prest aftur,
og hann sem bestan, ef þau kynnu
að hafa eignast prest áður.
Pað er eigi minkunnarlaust fyrir
þjóðina, að hin fornu biskupssetur
skuli nú vera annexíur í öðrum
prestaköllum. Pau þurfa að eiga sinn
eiginn prest og eins Pingvellir; gæti
það orðið til hinnar mestu blessunar
fyiir land og lýð, ef embætti þessi
væru jafnan skipuð góðum kenni-
mönnum, er verðu tómstundum sfn-
um til þess að semja eða þýða á ís-
lensku góðar bækur til eflingar
kristni og siðgæði, og væru sjálfir
öðrum til fyrirmyndar og styrktar.
Brauða-samsteypan mikla 1907
hefir að ýmsu leyti verið mjög
óheillavænleg fyrir þjóð vora. Má
ráða allmikla bót á því með áheit-
um á Slrandarkirkju, og með því að
útvega nokkrum meikum kirkjum i
hverjum fjórðungi landsins sjerstaka
presta, skipaða eftir verðleikum.
Gnð blessi og styrki hina litlu,
fámennu islensku þjóð, og gefi að