Bjarmi - 01.11.1928, Side 30

254
B J ARMI
Úr blöðum frú Ingunnar.
María Loulse Dahl, segir frá.
Niðurl. _____
Árangurslaust reyndi jeg að knýja
fram heilbrigði mfna með bæn til
Guðs. Jeg fann það, að hann vildi
ekki bænheyra mig, jeg átti að deyja.
Jeg var nærri þvi farin að örvænta,
og nú skildist mjer, að »helvíti er
þar, sem Guð er ekki«, en einhvern
tíma heyrði jeg það. Mjer virtist tek-
ið fyrir alt samband milli min og
Guðs. — Guð var mjer horfinn, jeg
bað út i bláinn, angist og samvisku-
bit kvaldi mig, jeg þorði ekki einu
sinni að trúa þvi, að Jesús Kristur
hefði afmáð alla mina synd.
Þjáning min var ógurleg og mjer
ofvaxin. Þú getur gert þjer í hugar-
lund ástand sálar minnar þessa dag-
ana. í mörg ár hafði jeg staðið i
nánu bænarsambandi við Guð, en
nú var hann mjer alt i einu horfinn,
— ó, hvílikar næturl
Dannig var mjer innanbrjósts í
heilan mánuð. Það var einmitt þegar
þú varst veikur og gast ekki heitn-
sókt mig. Ef þú hefðir komið til mín
um það leyti, hefði jeg tæplega getað
leynt þig öllu þessu. Jeg var þvi
eiginlega fegin, að þú skyldir ekki
koma, enda þótt erfitt væri að bera
byrðina einsömul. Jeg vissi, að ef
jeg segði þjer frá því, sem raskaði
sálarjafnvægi mínu, þá myndir þú
taka þessar hugsanir til yfirvegunar,
og jeg var hrædd um að þær kynnu
jafnvel að raska sálarfrið þínum. —
En þú hafðir nóg að bera, þó það
bættist ekki við.
— Yfirlæknirinn hlýtur að hafa
rent grun í, að eitthvað amaði að
mjer, því dag nokkurn, er hann var
inni í stofunni, þar sem jeg lá, tók
hann í hendina á mjer á sinn vin-
gjarnlega hátt og sagði: »Þjer verðið
að minnast þess, að Guð er kœrleikur,
kæra frú 1«
Jeg gat engu svarað, en mjer vökn-
aði um augu. Hann stóð kyr í sömu
sporum, strauk hendi mfna og sagði
aftur og aftur: »Gud er kœrleikur,
munið það, og þá mun hann hjálpa
yður«.
Orð yfirlæknisins höfðu engin áhrif
á mig í bili. Jeg þóttist ekki geta
orðið vör við kærleika Guðs, en orð
hans hljómuðu mjer þó alt af fyrir
eyrum.
— Annan hvítasunnudag fór jeg í
kirkju og heyrði prestinn leggja út
af textanum í Jóhannesar-guðspjalli
3., 16, um kærleika Guðs til okkar,
svo að hann gaf sinn eingetinn son
fyrir okkur.
Ræðan var góð, en þó kom hún
lítið við hjartað í mjer. Jeg var mjög
hrygg yfir því, hve Guðs orð hafði
lítil áhrif á mig, svo jeg hneigði
höfuðið og bað innilega Guð að
hjálpa mjer. AUur hugur minn fylgdi
bæninni og jeg bað hann um að gera
það eitt við mig, sem hann vildi, og
sem væri honum til dýrðar.
Þegar jeg leit upp aftur, varð mjer
litið á Kalcho, verkfræðinginn, sem
jeg hefi minst á við þig, og alt í einu
var sem öllum þunga væri lyft af
mjer, því mjer fanst sem jeg sæi
kærleika Guðs ljóslifandi í mynd
hans.
Jeg hefi ekki hugmynd um það„
sem presturinn sagði eftir þetta, en
guðsþjónustan var yndisleg. Dásam-
legur söngur vaknaði í sálu minni
og innileg gleði gagntók mig alla.
Jeg starði frá mjer numin á þenna
gamla mann, svipmikla en hrukkótta
andlitið hans, þar sem lífið hafði
rist svo margar furðanlegar rúnir„
og er jeg leit í augu hans, sá jeg að
þar bjó innilegur friður, sem að eins.