Bjarmi - 01.11.1928, Blaðsíða 31

B J A R M I
255
býr hjá þeim mönnum, sem hafa
gefið sig alveg Guði á vald.
Mjer var kunnugt um æfiferil hans.
Kona hans var dáin fyrir mörgum
árum síðan úr berklum, og tvö upp-
komin börn hafði hann mist úr hin-
um sama hræðilega sjúkdómi. Einn
sonur hans var í fangelsi fyrir
bankaþjófnað, en yngsti sonur hans
var nýfarinn til Kína sem kristniboði.
— Hann var aleinn eftir, gamli mað-
urinn, einmana og fátækur. — Og þó
var hann eins og sýnilegt tákn þess,
að Gnð er kœrleikur.
Það mátti hæglega sjá það á hon-
um, að Guð hafði læknað hann af
allri sorg og öllum sársauka, og gefið
honum auðæfi, sem voru meira virði
en öll gæði veraldarinnar.
Jeg las margt fleira út úr svip
gamla verkfræðingsins. Guð talaði við
mig. Jeg varð snortin af máttugri
hendi Guðs og visku. Öllu snýr hann
til góðs fyrir þeim, sem hann elska,
og mjer skildist að hann getur rakið
alla þræði frá manni og til manns,
og mótað þannig hugarfar mannsins,
að hann verði gullker honum til
dýrðar. —
En hve jeg þakkaði Guði og bað
hann um að láta mig verða til ein-
hverrar blessunar áður en jeg dæi.
— í»að eilt hrygði mig, að jeg gat
ekki gert neitt fyrir Kalcho, gamla
verkfræðinginn, því jeg þekti hann
svo lítið. En jeg bað fyrir honum
og sonum hans. — Viltu ekki halda
áfram að biðja fyrir þeim, þegar jeg
er farin?
Þú getur ekki ímyndað þjer hvílík
sæia það var, að komast aftur í bæna-
samband við Guð. Jeg eygði aftur
kross Krists og fjekk dýpri'skilning
á kærleika hans. Jeg skildi nú fyrst,
hve þjáning hans hlýtur að hafa
verið mikil, er Guð vjek frá honum
á krossinum, vegna synda okkar. Jeg;
var Dýbúin að reyna nokkuð svipað.
Jeg kraup við kross Krists og inn-
tak bænar minnar og hugsunar vart
ftÞökk, verði þinn vilji, þökk«. —
Þetta var dásamiegur hvítasunnu-
dagur. Jeg hvíldi mig eftir alt mitt
hugarstríð. Nú þorði jeg að treysta
því aftur, að þótt jeg hefði syndgað,
þá gæti Guð þó fyrirgefið mjer af
kærleika sínum. Synd min var einnig,
afplánuð á krossinum.
Jeg þorði að treysta því, að kær-
leikur Guðs, viska og máttur væri-
svo mikill, að hann gæti snúið öllu
á betra veg fyrir okkur, ef við að«
eins vildum leyfa honum það.
Jeg fjekk nýjan skilning á biblí-
unni og hið lifandi orð talaði til mín.
Meðan jeg átti í hugarstriðinu, hafðl
jeg að visu lesið i biblíunni, en orðin
höfðu eins og farið fyrir ofan garð'
og neðan.
Öll hugsun mín snerist upp í
þakkargerð til Guðs.
Ó, Jóhannes, þú verður einnig að
hugsa þannig. Þú verður að láta
þakkargerðina vera fyrir öllu. — O&
láttu alla sjá, að þjer er að eins
þakklæti i huga, svo mönnum skilj-
ist, að Guð er kœrleikur.
Láltu dauða minn og burtför verða
þjer til andlegrar hjálpar, svo að
sorgin og söknuðurian leiði þig nær
Guði og móli þig i líki hans.
Lát kærleika Guðs lýsa út frá þjer,,
eins og út frá verkfræðingnum gamla.,
Geti jeg þá sjeð þig frá himnum
ofan, þá hlýt jeg að þakka Guði
fyrir að hann tók mig frá þjer, til
þess að þú gætir orðið fleirum til
blessunar en þú hefðir orðið, ef við
hefðum haldið áfram að vera saman,
— Jóhannes — jeg þakka — jeg
þakka fyrir að hafa fengið að vera
hjá þjer — Þín Ingunn«.