Bjarmi

Årgang

Bjarmi - 01.01.1936, Side 2

Bjarmi - 01.01.1936, Side 2
2 B J A R M I ÁVARP Það er kunnara en frá þiirfi að segja lesendum »Bjarma«, að ídgefandi hefir áti mjög erfitt með idgáfu lians undanfarin ár, vggna fjárhagsörðugleika. Ilefir oft legið ncerri, að ktgáfan yrði að hcetta, því að varla er við því að búast, að einn maður ieggi ár eftir ár fram fé ár eigin sjóði, tU þess að jafna með gi eiðsluhalla blaðsins, svo sem verið hefir undanfarið. Ev þó að oft hafi sorfið að, hefir þó útgefandi haldið áfram, í trú á þcið að sú starfsgrein, sem irinna vill fyrir málefni Guðs, nunii ekki gfhóggvin sem visnud grein. Heldur muni sá Guð, sem kallaði t i þjónustunnar, einnig senda endurlífgunartrma frá sér, þegar þess er þórf, ekki einasta að því er snertir fjárhag, lieldur mildu frern- ur það, að hefja merkið hátt og halda baráttunni áfram rneð nýju þreki, þar sem örðugleikarnir hafa sett hindranir í veginn fyrir hvna eldri. Ungnr og óþreyttur klýfur margan þann klett, sem hmir eldri ekki sigrast á. * Fyrir því er það, að undirritaðir hafa ásamt nokkrum jafn- öldrum, sem valið hafa Jesúm Krlst fyrir lávarð lífs s'ms, ráðizi í að taka að sér útgáfu blaösins, frá þessum áramótum. Ekki lii þess að láta á sér bera, heldur tii þess að geta siðar vitnað eins og PáU: Fyrir þvi gjörðist ég ekki óhlýðmn hinni himnesku vitr- un. Sá, sem fundið hefir Guð stíga niður til sin með frið og fyrir- gefmngu syndanna, með nýtt hjarta og gj'of nýs lífs i samfélag- inu við Föðurinn, Soninn og Heilagan Anda, hefir gengið inn i hlýðnisskyldu við Frelsara sinn og Drottin. — »Þér skuluð og vitni bera«. Erfitt orð en yndislegt orð. Og þegar maður finnur Guð kalla sig til starfs og finnur, að hann segir: Bg lcaUa þ>9 sem svar við bæn hinna eldri barna minna, þá titrar hjartað af gleði. Eg kem sem bœnheyrsla og mun sjálfur öðlast bcenheyrslu. Á þeirri fuUvissu byggjum vér von vora um framtíðina. Heilagi orð segir: Þjóð þín kemur sjálfboða á herdegi þínum; í helgu skrauti frá slcauti morgunroðans kemur dögg æskuliðs þíns ril þin. Já, »þú kirkja Gnðs í stormi stödd«, á herdegi þínum lcemiu dögg œskuliðs þíns til þín, að berjast meö þér fyrii því fagnaðar- erindi, er þú fluttir henni frá Guði. Vér sjáum margt í samtíð vorri, sem berjast þarf gegn. Guð- leysi hefir verið tízka undanfarin ár og er tízka enn hjá fj'óldu mcmna. En hjá sumum ristir það dýpra en að vera tízka, þaó hefir náð dýpstu hjartarótum og er orðið þeim eilíft bcmamein. Það er orðin skipulögð sókn á riki Guðs. Gegn þeirri. stefnn mun biaðið eins og áður berjast. Margt er það, sem stimplað er »helg- að Drottnú og borið fram í nafni heilagrar kirkju, en er þó hug- arsmíðar manna og gengur i bága við fagnaðarerindið, mannlegar stefnur, sem reka hið heilaga burt, en setja manninn í staðinn, þótt í hjúpaðri mynd sé. Gegn slíku munum vér berjast. Og svo loks svefninn. Fyrir hann hefir málefnið hlotið margun hnekk. Fyrir því mun blaðið í framtíðinni reyna að halda vakandi meðvitund lesendanna um hin veigamestu atriði kristindómsins, til þess að linurnar megi skýrast og mollukenndin, sem legið hefir íífir hinum vanhirta víngarði, hverfi, en í staðinn komi skýr með- vitund um skyldur kristins manns. Fyrst og fremst mun blaðið reyna að ná þessum tilgangi sinum, með því að boða Orð Guðs opinberunar, eins og það birt- ist oss til sáluhjálpar, beint frá Drottni í heilagri Ritningu, svo og með Jrví að birta vitnisburði og skoðanir þeirra, er tíleinkað hafa sér Jiessa opinberun og játa Jesúm Kiist sem Drottin sinn og frelsara. Jafnframt bindum vér oss við óbreyitar játn- ingar heilagrar kirkju, sem vér erum skírðir til. Þetta er J>að helzta, sem vér vildum taka fram í J>essu ávarpi, um afstöðu vora til þessarar útgáfu, En um leið viidum vér Inðja kaupendur að styrkja os-s í Jycssari viðleitni vorri. »Bjarmi< hefir átt vinsældum að fagna hjá iesendum sínum, og vér vonum, að svo verði áfram. Vér treystum Jrví, að sérhver sá, sem ann mál- efni Guðsríkis og vill vinna að framgangi f>ess meðal þjóðar vorrar i framtíðmni, veiti oss J>að lið, sem hann má, bæði með Jroi aó kaupa bladið og borga og með því að útvega J>vi nýja kaupend- ur■ Sérhver gj'óf, blaðinu til styrktar rnun og verða kærkomiv. Vér höfum J>egar fengið loforð nokkurru eldri manna í trúnm um aðstoð með efni. Ev til allra lesenda viljum vér snúa oss með ósk um, að þeir biðji fyrir blaðinu og oss, svo að »Bjarmi« megi vera erindreki Guðs, leicldur af Anda hans, en ekki augnabliks hugarhræringum ófuUkominna manna. Friður Drottins Jesú sé með anda yðar. Ástráður Sigursteindórsson, Bjarni Eyjólfsson, Gunnar Sigurjónsson. Sigurbjörn Á. Gíslason cand. theol. Það þykir vel viðeigandi, ac) »Bjarmi« minnist þess manns að nokkru, sem verið hefir ritstjóri blaðsins imdanfarin 19 ár. Ég' ætla mér eigi þá "*dul að kveða upp dóm um persónu eða starf S. Á. Gísla- sonar. Til þess er ég honum of ókunnur, en hlutlaus frá- sögn um hann, eins og' hann hefir komið mér fyrir sjónir, af þeirri litlu kynningu sem ég hefi af honum haft, hæfit betur ungum manni. Sigur- björn hefir tekið opinberan og virkan þátt í kristindóms- málum þjóðarinnar, flestum mönnum frerour. Hann er þvi löngu landskunnur, og skiptir þó í tvö horn um frægð hans. S. Á. Gíslason er fæddur að Glæsibæ í Skagafirði, 1. jan. 1876, og er því nú, á útkomu- degi þessa blaðs, réttra 60 ára að aldri. Frá bernsku hans og resku hefi ég lítið heyrt sagt. Hann fór í Latínuskólann og út- skrifaðist sem stúdent árið 1897. Því næst las hann guðfræði hér við prestaskólann og varð guð- fræðingur árið 1900, Að loknu námi sigldi hann til Danmerk- ur. Þegar til Danmerkur kom, réðist hann sem heimiliskennari tii prests nokkurs á Jótlandi Meðan hann dvaldist þar, kynnt- ist hann frjálsu starfi í söfnu; - inum. Tók hann sjálfur þátt í starfseminni, Jrótt margt væri öðru vísi en hann hafði áöur kynnzt. Einkum vakti það um- hugsun hans, að heyra fólkið tala um trúarfullvissu. Hugsaði hann mikið um þetta og átti i mikilli baráttu. Hann vildi eign- ast það, sem fóikið vitnaði um, en sá jafnframt, hversu mikiö það gæti kostað sig, að fram- fylgja þeim skyldum, sem slík ákvörðun legði sér á herð'i)' Að lokum opnaði hann þó hjarta sitt fyrir kalli Gucs, og síðan hefir hann unnið ósleitilega að því að útbreiða ríki Guðs, bæði í hér heima og meðal heiðingja. Þegar S Á.Gíslason kom heim, hóf hann þegar starf. Hann j hafði fengið lítilsháttar styrk til starfsins hjá kirkjulega innra ( trúboðinu danska, án þess þó að-1 j vera háður því. En styrkurinn var ekki meiri en það, að hann nægði honum engan veginn, svo að hann varð að stunda ýms störf jafnhliða hinu trúarlega starfi sínu, enda hefir hann haft þungt heimili að vinna fyrir. Hefir og svo verið allt til jvessa, að hann hefir ekki haft kring- umstæður til J>ess að gefa sig ó- skiptan að starfinu, eins og hefði þurft að vera. Er J>að því þeim mun merkilegra, hversu óhemju miklu hann hefir áorkað um æf- ina. Hann hefir ferðast um mest- an hluta lands'ns og boðað fagn- aðarerindið. Hér í Reykjavík hélt liann uppi prédikunarstarfi, hæði í Dómkirkjunni, um nokk- vrt skeið, og einnig með fdmenn- um samkomuhöldum. Hefirhann ætíð verið boðinn og búinn að prédika, Orði.ð, þegar til hans hefir verið leitað. Skoðanir um Ástvald sem prédikara eru mjög skiptar. Hefir margur hneyksl- ast á boðun hans og margur inælt móti, en allt um J>að hefir liann haldið sinni föstu stefnu og boðað það eitt, semi Guð og' samvi^kan hefir bcðið honum. Hann hefir talað um það, sem liann hefir reynt og þreifað á, um frelsi og syndafyrirgefning, og' þyí hafa margir ekki skilið hann. Ég J>ekki ekki framsetn- mg eða flutning S. Á. G. frá J>eim árum, sem hann fékkst mest við boðun Orðsins. Eg heyrði hann segja nokkur orð ó Hvammstanga síðastl, sumar, og sá vitnisburður vermdi hjarta mitt, því að ég fann, hversu liann kom frá hjarta, sem ekki talaði af sínu eigin, heldur af því, sem J>ví hafði verið gefið. Þær ra:ðu r, sem ég hefi heyrt ti! hans, hafa verið blessunar- lega lausar við málskrúð og skáldleg tilþrif, sem oft fela sannleikann í prédjkun, þótt gott sé að hafa slíkt á réttum stað. Og ef til vill er það [>essu tvennu að kenna, meir en nokkru öðru, hve boðun Ástvaldar og annara jákvæðra manna, hefir J>6tt »óaðgengileg«. En auk prédikunarstarfs síns er hann einkum kunnur fyrii' lúaðaútgáfu sína. Hann hefir verið eigandi og ritstjóri > Bjarma« síðan 1916. Með blað- inu hefir hann unnið jákvæð- um kristindómi ómetanleg't gagn. 1 höndum hans hefir Bjarmi verið einn sterkasti Prh. á bls. 4.

x

Bjarmi

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.