Bjarmi - 01.01.1936, Side 2
2
B J A R M I
ÁVARP
Það er kunnara en frá þiirfi að segja lesendum »Bjarma«,
að ídgefandi hefir áti mjög erfitt með idgáfu lians undanfarin
ár, vggna fjárhagsörðugleika. Ilefir oft legið ncerri, að ktgáfan
yrði að hcetta, því að varla er við því að búast, að einn maður
ieggi ár eftir ár fram fé ár eigin sjóði, tU þess að jafna með
gi eiðsluhalla blaðsins, svo sem verið hefir undanfarið. Ev þó að
oft hafi sorfið að, hefir þó útgefandi haldið áfram, í trú á þcið
að sú starfsgrein, sem irinna vill fyrir málefni Guðs, nunii ekki
gfhóggvin sem visnud grein. Heldur muni sá Guð, sem kallaði t i
þjónustunnar, einnig senda endurlífgunartrma frá sér, þegar þess
er þórf, ekki einasta að því er snertir fjárhag, lieldur mildu frern-
ur það, að hefja merkið hátt og halda baráttunni áfram rneð nýju
þreki, þar sem örðugleikarnir hafa sett hindranir í veginn fyrir
hvna eldri. Ungnr og óþreyttur klýfur margan þann klett, sem
hmir eldri ekki sigrast á.
* Fyrir því er það, að undirritaðir hafa ásamt nokkrum jafn-
öldrum, sem valið hafa Jesúm Krlst fyrir lávarð lífs s'ms, ráðizi
í að taka að sér útgáfu blaösins, frá þessum áramótum. Ekki lii
þess að láta á sér bera, heldur tii þess að geta siðar vitnað eins
og PáU: Fyrir þvi gjörðist ég ekki óhlýðmn hinni himnesku vitr-
un. Sá, sem fundið hefir Guð stíga niður til sin með frið og fyrir-
gefmngu syndanna, með nýtt hjarta og gj'of nýs lífs i samfélag-
inu við Föðurinn, Soninn og Heilagan Anda, hefir gengið inn i
hlýðnisskyldu við Frelsara sinn og Drottin. — »Þér skuluð og
vitni bera«. Erfitt orð en yndislegt orð. Og þegar maður finnur
Guð kalla sig til starfs og finnur, að hann segir: Bg lcaUa þ>9
sem svar við bæn hinna eldri barna minna, þá titrar hjartað af
gleði. Eg kem sem bœnheyrsla og mun sjálfur öðlast bcenheyrslu.
Á þeirri fuUvissu byggjum vér von vora um framtíðina. Heilagi
orð segir: Þjóð þín kemur sjálfboða á herdegi þínum; í helgu
skrauti frá slcauti morgunroðans kemur dögg æskuliðs þíns ril þin.
Já, »þú kirkja Gnðs í stormi stödd«, á herdegi þínum lcemiu
dögg œskuliðs þíns til þín, að berjast meö þér fyrii því fagnaðar-
erindi, er þú fluttir henni frá Guði.
Vér sjáum margt í samtíð vorri, sem berjast þarf gegn. Guð-
leysi hefir verið tízka undanfarin ár og er tízka enn hjá fj'óldu
mcmna. En hjá sumum ristir það dýpra en að vera tízka, þaó
hefir náð dýpstu hjartarótum og er orðið þeim eilíft bcmamein.
Það er orðin skipulögð sókn á riki Guðs. Gegn þeirri. stefnn mun
biaðið eins og áður berjast. Margt er það, sem stimplað er »helg-
að Drottnú og borið fram í nafni heilagrar kirkju, en er þó hug-
arsmíðar manna og gengur i bága við fagnaðarerindið, mannlegar
stefnur, sem reka hið heilaga burt, en setja manninn í staðinn,
þótt í hjúpaðri mynd sé. Gegn slíku munum vér berjast.
Og svo loks svefninn. Fyrir hann hefir málefnið hlotið margun
hnekk. Fyrir því mun blaðið í framtíðinni reyna að halda vakandi
meðvitund lesendanna um hin veigamestu atriði kristindómsins,
til þess að linurnar megi skýrast og mollukenndin, sem legið hefir
íífir hinum vanhirta víngarði, hverfi, en í staðinn komi skýr með-
vitund um skyldur kristins manns.
Fyrst og fremst mun blaðið reyna að ná þessum tilgangi
sinum, með því að boða Orð Guðs opinberunar, eins og það birt-
ist oss til sáluhjálpar, beint frá Drottni í heilagri Ritningu, svo
og með Jrví að birta vitnisburði og skoðanir þeirra, er tíleinkað
hafa sér Jiessa opinberun og játa Jesúm Kiist sem Drottin sinn
og frelsara. Jafnframt bindum vér oss við óbreyitar játn-
ingar heilagrar kirkju, sem vér erum skírðir til.
Þetta er J>að helzta, sem vér vildum taka fram í J>essu ávarpi,
um afstöðu vora til þessarar útgáfu, En um leið viidum vér Inðja
kaupendur að styrkja os-s í Jycssari viðleitni vorri. »Bjarmi< hefir
átt vinsældum að fagna hjá iesendum sínum, og vér vonum, að
svo verði áfram. Vér treystum Jrví, að sérhver sá, sem ann mál-
efni Guðsríkis og vill vinna að framgangi f>ess meðal þjóðar vorrar
i framtíðmni, veiti oss J>að lið, sem hann má, bæði með Jroi aó
kaupa bladið og borga og með því að útvega J>vi nýja kaupend-
ur■ Sérhver gj'óf, blaðinu til styrktar rnun og verða kærkomiv.
Vér höfum J>egar fengið loforð nokkurru eldri manna í trúnm
um aðstoð með efni. Ev til allra lesenda viljum vér snúa oss með
ósk um, að þeir biðji fyrir blaðinu og oss, svo að »Bjarmi« megi
vera erindreki Guðs, leicldur af Anda hans, en ekki augnabliks
hugarhræringum ófuUkominna manna.
Friður Drottins Jesú sé með anda yðar.
Ástráður Sigursteindórsson, Bjarni Eyjólfsson,
Gunnar Sigurjónsson.
Sigurbjörn Á. Gíslason
cand. theol.
Það þykir vel viðeigandi, ac)
»Bjarmi« minnist þess manns
að nokkru, sem verið hefir
ritstjóri blaðsins imdanfarin
19 ár. Ég' ætla mér eigi þá
"*dul að kveða upp dóm um
persónu eða starf S. Á. Gísla-
sonar. Til þess er ég honum
of ókunnur, en hlutlaus frá-
sögn um hann, eins og' hann
hefir komið mér fyrir sjónir,
af þeirri litlu kynningu sem
ég hefi af honum haft, hæfit
betur ungum manni. Sigur-
björn hefir tekið opinberan
og virkan þátt í kristindóms-
málum þjóðarinnar, flestum
mönnum frerour. Hann er þvi
löngu landskunnur, og skiptir
þó í tvö horn um frægð hans.
S. Á. Gíslason er fæddur að
Glæsibæ í Skagafirði, 1. jan.
1876, og er því nú, á útkomu-
degi þessa blaðs, réttra 60 ára
að aldri. Frá bernsku hans og
resku hefi ég lítið heyrt sagt.
Hann fór í Latínuskólann og út-
skrifaðist sem stúdent árið 1897.
Því næst las hann guðfræði hér
við prestaskólann og varð guð-
fræðingur árið 1900, Að loknu
námi sigldi hann til Danmerk-
ur. Þegar til Danmerkur kom,
réðist hann sem heimiliskennari
tii prests nokkurs á Jótlandi
Meðan hann dvaldist þar, kynnt-
ist hann frjálsu starfi í söfnu; -
inum. Tók hann sjálfur þátt í
starfseminni, Jrótt margt væri
öðru vísi en hann hafði áöur
kynnzt. Einkum vakti það um-
hugsun hans, að heyra fólkið
tala um trúarfullvissu. Hugsaði
hann mikið um þetta og átti i
mikilli baráttu. Hann vildi eign-
ast það, sem fóikið vitnaði um,
en sá jafnframt, hversu mikiö
það gæti kostað sig, að fram-
fylgja þeim skyldum, sem slík
ákvörðun legði sér á herð'i)' Að
lokum opnaði hann þó hjarta
sitt fyrir kalli Gucs, og síðan
hefir hann unnið ósleitilega að
því að útbreiða ríki Guðs, bæði í
hér heima og meðal heiðingja.
Þegar S Á.Gíslason kom heim,
hóf hann þegar starf. Hann j
hafði fengið lítilsháttar styrk til
starfsins hjá kirkjulega innra (
trúboðinu danska, án þess þó að-1 j
vera háður því. En styrkurinn
var ekki meiri en það, að hann
nægði honum engan veginn, svo
að hann varð að stunda ýms
störf jafnhliða hinu trúarlega
starfi sínu, enda hefir hann haft
þungt heimili að vinna fyrir.
Hefir og svo verið allt til jvessa,
að hann hefir ekki haft kring-
umstæður til J>ess að gefa sig ó-
skiptan að starfinu, eins og hefði
þurft að vera. Er J>að því þeim
mun merkilegra, hversu óhemju
miklu hann hefir áorkað um æf-
ina. Hann hefir ferðast um mest-
an hluta lands'ns og boðað fagn-
aðarerindið. Hér í Reykjavík hélt
liann uppi prédikunarstarfi,
hæði í Dómkirkjunni, um nokk-
vrt skeið, og einnig með fdmenn-
um samkomuhöldum. Hefirhann
ætíð verið boðinn og búinn að
prédika, Orði.ð, þegar til hans
hefir verið leitað. Skoðanir um
Ástvald sem prédikara eru mjög
skiptar. Hefir margur hneyksl-
ast á boðun hans og margur
inælt móti, en allt um J>að hefir
liann haldið sinni föstu stefnu
og boðað það eitt, semi Guð og'
samvi^kan hefir bcðið honum.
Hann hefir talað um það, sem
liann hefir reynt og þreifað á,
um frelsi og syndafyrirgefning,
og' þyí hafa margir ekki skilið
hann. Ég J>ekki ekki framsetn-
mg eða flutning S. Á. G. frá
J>eim árum, sem hann fékkst
mest við boðun Orðsins. Eg
heyrði hann segja nokkur orð ó
Hvammstanga síðastl, sumar, og
sá vitnisburður vermdi hjarta
mitt, því að ég fann, hversu
liann kom frá hjarta, sem ekki
talaði af sínu eigin, heldur af
því, sem J>ví hafði verið gefið.
Þær ra:ðu r, sem ég hefi heyrt
ti! hans, hafa verið blessunar-
lega lausar við málskrúð og
skáldleg tilþrif, sem oft fela
sannleikann í prédjkun, þótt gott
sé að hafa slíkt á réttum stað.
Og ef til vill er það [>essu tvennu
að kenna, meir en nokkru öðru,
hve boðun Ástvaldar og annara
jákvæðra manna, hefir J>6tt
»óaðgengileg«.
En auk prédikunarstarfs síns
er hann einkum kunnur fyrii'
lúaðaútgáfu sína. Hann hefir
verið eigandi og ritstjóri
> Bjarma« síðan 1916. Með blað-
inu hefir hann unnið jákvæð-
um kristindómi ómetanleg't
gagn. 1 höndum hans hefir
Bjarmi verið einn sterkasti
Prh. á bls. 4.