Bjarmi - 15.01.1936, Blaðsíða 1
2. tölublað
Reykjavík, 15. janúar 1936
30. árgangur
1. sunnud. e. þrett. (Lúk. 2, 41—52).
Án samfylgdar Jesú.
Charles Penn:
Samfélag heilagra.
Pegar foreldrar Jesú urðu
þess vör, að hann var ekki í fylgd
rueð þeim, varð hver stund og
dagur, sem leið, ömurlegri ogöm-
urlegri. Sjáum vér þau ekki fyr-
ir oss, þar sem þau reika um
meðal ættingja og vinaogspyrja
um hvar Jesús muni vera. Skilj-
um vér ekki ótta þeirra og ang-
ist er vér lesum þessi orð: »Vio
leituðum þín harmþrungin.«
Ekkert er jafn þungbært
kristnum manni eins og sá dag-
ur, þegar Jesús er ekki með í
förinni. Tjóni, andstreymi, öi'-
birgð, ofsókn og hverjum öðr-
um örðugleikum, sem á leið vorri
verða, getum vér mætt örugg,
ef vér einungis erum fullviss
þess að Jesús sé með oss. En ef
vér missum hann þá erum vér
fátæk og vansæl, hversu mikið,
sem vér eigum af öðru. Þeir eru
hreint ekki svo fáir, sem þannig
er ástatt um. Jesús er orðinn
þeim fjarlægari. Orð hans eiga
ekki lengur endurhljóm í hjört-
um þeirra. Bænin er orðin doðin
og innantóm, og hjartað, sem
áður svall af fagnaðarsöng, er
nú visið og gieðisnautt. Starfið
er þungt og þreytandi. Vonin
ljómar ekki Ien,gur. Himininn er
lokaður.
Þekkir þú þetta af eigin
reynd,? Þú ert ef til vill í fylgd
með hinum trúuðu, en sál þíri
ólgar í þér af því að Jesús er
ekki förunautur þinn. Það býr
ekki lengur lofsöngur í brjóstí
þér, heldur sorg og söknuður.
Það er ekki sjaldan, að menn,
sem þannig er ástatt um verða
á leið vorri, og ég er í engum
vafa um að þannig er ástatt fyr-
ir einhverjum þeim, sem les
þessar línur.
Þegar vér missum sjónar af
Jesú, er aðeins eitt, sem vér get-
um gert og það er að leita hans.
Það gerðu Jósef og María. Það
myndi ekki ha,fa komið þeim að
neinu liði, þó þau hefðu setzt nið- !
ur og tekið að gráta á veginum.
Nei, þau fóru og leituðu að Jesú.
Fyrst í nágrenninu meðal ætt-
ingja og vina, og er þau fundu
hann ekki þar, sneru þau aftur
til Jerúsalem. Hið sama átt þú
einnig að gera. Þú hefir ef til
vill misst sjónar af Jesú, með-
an þú dvafdir í hóp vantrúaðra
vina og kunningja. Þú reyndir
að fela mynd hans, eiga trú
þína út af fyrir þig eins og það
er kallað; en við það misstirðu
djörfung þína.
Eða var það í hóp hinna trú-
uðu? Jósef og María lýndu hon-
um í musterinu og líkt hefir far-
íð fyrir mörgum. Þú lenntir ef
tit vill í orðasennu við bróður
þinn eða systur. Þú fluttir mál
þitt af sannfæringarkrafti, en
sagðir særandi orð, svo það
myndaðist bil milli þín og bróð-
ur þíns. Og skömmu síðar
fannstu, að Jesús var ekki í
fylgd með þér. Hið eina rétta,
sem, þú getur gert, er að ganga
inn í sjálfan þig, játa það, sem
þú hefir gert fyrir Guði og bróð-
ur þínum og sættast við hann,
Þá muntu aftur njóta nálægð-
ar Krists.
Eða nýtur þú ekki sam-
fylgdar Jesú af því, að þú
varst svo önnum kafinn, að þú
þurftir að flýta þér út úr húsi
Guðs, áður en þú tókst á móti
Jesú. Bæninni var hætt áður en
þú varst korninn í lifandi sam-
band við Guð. Þú skundaðir til
starfa þíns áður en Orðið hreif
þig. Snú þú aftur. Þar, sem þú
yfirgafst Jesú muntu finna
hann, er þú leitar hans af öllu
hjarta.
Hann mun láta þann finna
sig, er leitar hans í einlægni og
af öllu hjarta. Hann fylgir oss
fúslega á ferð vorri eins og hann
fylgdi Maríu og Jósef.
Haf kyrráta stund fyrir aug- |
Undarlegt atvik kom fyrir
mig fyrir nokkrum árum. Það
var á heitu sumarkveldi í Suður-
Ameríku, að ég gekk eftir götu
í fremur lítilii borg. Hinum meg-
in við götuna sá ég litla kirkju.
— Hún var á mjög fögrum stað,
umvafin stórum pálmatrjám.
Það var nú eiginlega ekki
kirkjan og umhverfi hennar,
sem dró að sér athygli mína,
heldur svertingi, sem stóð fyrir
framan kirkjuna. Hann var al-
drei kyrr eitt augnablik. Hann
bandaði með höndunum og kall-
aði til þeirra, er fram hjá gengu.
eins og hann væri að bjóða ein-
hvem varning,
Eg nam staðar og horfði á
bann, Og það leið ekki á löngu,
unz ég komst að raun um, hvað
hann hafði fyrir stafni. Hann
var að bjóða fólki í kirkjuna.
Þetta kom mér sem Norður-
landabúa einkennilega fyrir
sjónir. En ég var mjög gagn-
tekinn af ákafa mannsins og
einurð. Hann var í þjónustu
Meistara síns, að safna sarrtan
salum, til þess að heyra Hans
orð,
Mér fannst sem eitthvað
drægi mig til mannsins. Eg sá
á skiltinu á kirkjunni, að það
var meþódista-kirkja, en égfann
að við vorum tengdir böndum.
Þetta var bróðir langt frá heim-
kynnum rnínum, hér úti í ó-
kunnu landi! Við áttum sama
Frelsarann, sama himininn og
sama föðurlandið.
Eg gekk hratt yfir götuna og
greip í hönd mannsins. Ég
liti Drottins og spyr sjálfan þig:
Hvar' yfirgaf ég frelsara minn?
Hvers vegna er hann hulinr
mér? Þegar Andjnn hefir sýnt
þér það, þá snú við, það ei"
Gakk fram f-yrir Guð þinn í dag.
F. F. o. R.
reyndi að tala við hann á ensku,
en hann bandaði aðeins frá sér
rneð hendinni. Hann skildi ekki
nema spönsku. Við gátum því
ekkert talað saman, Þá benti ég
til himins og sagði: Jesús Krist-
ur. Þá var sem glampa slæi á
andþt svertingjans. Augun
tind,ruðu og það skein í mjalla-
hvítar tennurnar. Þetta mál
kunni hann. Þetta nafn var al-
þjóðlegt. Svertinginn þreif aft-
ur hönd mína og þrýsti hana
innilega. Eitt augnablik stóðum
við þannig og horfðumst í augu.
Við fundum böndin, sem knýttu
okkur saman.
Eg gekk áfram niður eftir
götunni og fann til mikils fagn-
aðar í sál minni. Aldrei hefi ég
fundið samfélag heilagra eins og
þá. I marga mánuði hafði ég
ekki hitt trúaðan bróður. Nú
fann ég böndin, sem bundu öll
Guðs börn saman,
Það þurfa ekki að vera stórar
samkomur. I þetta skipti vor-
um við aðeins tveir. Svertingi.
Hvítur maður. I ókunnu landi.
Uti á götu með hávaða og gaura-
gang allt í kring.
Það er einkennilegt með þetta
samfélag heilagra!
Sterk eru andans bönd,
sem eru í Guði knýtt,
þaw laða’ og tengja sál við sál
í samband lífsins nýtt.
1 Kristi Jesú knýtt
hið kristna bræðralag,
það feirn í sér fyrirheit
um friðarsælan hag.
Þó skilji lógur lönd
ei lýð Gnðs skilja höf.
1 ídfum heims sú eining sterk
er Andans sigurgjöf.
Fr. Fr.