Bjarmi - 01.02.1936, Blaðsíða 2

10
B J A R M I
Ariö sem leiö.
»Kirkjan hér í heimi er stríðs-
kirkja, því að hún mætir sífellt
maro,'faldri mótstöðu og ofsókn-
um«.
Þessi grein úr »Helgakveri«
kom mér í hug, er ég var að lesa
í ýmsum erlendum blöðum yfir-
lit yfjr, hversu hið kristilega
starf hafi gengið, árið sem leið.
Vissulega ber það með sér, að
það eru fregnir frá stríðskirkju.
Þær segja frá sigrum, en einn-
ig frá undanhaldi; frá þjónum,
sem voru trúir til dauða, og frá
söfnuðum, sem hleyptu, með
vilja eða sofandi, anda þessa
lieims inn í safnaðartífið og vega
þannig aftan að sjálfum sér.
Meðlimum hinnar íslenzku
kirkju er nauðsynlegt að fylgj-
ast með starfi kristninnar um
allan heim, svo vel sem auðið er.
íslendinga vantar lifandi með-
vitund um skyldur sínar gagn-
vart Guði og málefni hans,
Þá vantar safnaðarmeðvitund
heima fyrir. Það játa þeir bæði
í ræðu, riti og verki. Og hver
undrast þá, að þá vanti lifandi
meðvitund um samfélag Guðs-
harna um allan heim?
Staða kristninnar er alvarleg,
Iíún færir hverjum þeim, sem
af alvöru hugsar um þessi mál
myndir, er sýna, að sá tími er
ef til vill nær en margir halda,
að það kosti meira en 5 kr. á
ári að vera skráður meðlimur
heilagrar kirkju. Utan úr heimi
heyrum vér um marga, sem
hafa orðið að fórna lífi sínu eða
frelsi fyrir trú sína og boðun |
fagnaðarerindisins. Þeir notuðu
tímann meðan hann gafst, Þeg- ;
ar heimurinn stöðvaði starf
þeirra og lagði á þá fjötra, stað- ,
festu þeir þjónustuna og gáfu 1
fúslega líf sitt í dauðann. Ékk-
ert var dregið undan, Guð fékk
allt. Islendingum finnst þetta
svo fjarri sér. f því liggur j
hætta. Hinar sömu stefnur, sem
barizt hafa gegn trúbræðrum
vorum ytra, hafa náð fótfestu
hjá oss. Hver veit hvenær þær
komast í þá aðstöðu að sýna
hina dimmu hlið sína?
Yfirlit það, sem hér fer á eft,-
ir er þess vert að menn gefi því j
gaum, og sjái af því hversu
heimurinn reynir að útrýma ,
kenningunni, bæði með hörku
og lævísi. Hefir ekki lævísinni
verið beitt hér hjá oss, svo hörk-
unnar sé ekki þörf? Að minnsta
kosti er margt í íslenzku safn-
aðarlífi, sem bendir til, að heims-
lund sú, sem náð hefir fótfestu
víða í Ameríku og Englandi,
aitli einnig að læðast inn í
kirkjulíf þjóðar vorrar, og
veikla þannig mótstöðuþrekið,
þegar að úrslitastund dregui-.
Oss ber því að vera á verði,
ineðan enn er möguleiki til þess
að hagnýta sér það, sem læra
má af reynslu. annara.
Vér játum trú á heilaga a1-
menna kirkju. Sigrar hennar,
hvar sem er, eru sigrar vorir og
þrenging hennar þrenging vor,
★
Trúboðsakurinn:
Frá trúboðsakrinum er eink-
um tvennt, sem vekur mesta at-
h.vgll. Hið fvrra eru hindramr,
sem orðið hafa á vegi trúboðsins
í Kína. Trúboðsstarfið sjálft
liefir gengið vel, og það hefii'
vaknað meira líf en mörg und-
anfarin ár. Bréf, sem einn hinna
norsku trúboða ritaði heim fyr-
ir jólin, er þru.ngið gleði og ljóm-
andi vonum um framtíðar-
starfið.
En rétt um það leyti, sem
þetta bréf kom til Noregs; barst
skeyti um, að trúboðarnir hefðu
verið reknir burt frá trúboðs-
stöðvum sínum. Kommúnista
herlið réðist á trúboðsstöðina,
svo trúboðarnir urðu að flýja í
dauðans ofboði og skilja allt sitt
eftir. Árásarmenn létu. greipar
sópa um eignir trúboðanna. Hús-
gögn og því um líkt á trúboðs-
stöðinni var mölvað og notað til
eldsneytis.
Þessi viðburður er sönn mynd
af ástandinu á trúboðsakrinum.
Heiðingjarnir þrá og eru fúsir
að hlusta á boðskapinn um
Krist. Utlitið um árangur starfs-' :
ins er bjartari en nokkuru sinni
fyr, en jafnframt vaxa erfið-
leikarnir og ofsóknirnar. Satan
sækir fram gegn ríki Krists.
Annar eftirtektarverður at-
burður frá trúboðsakrinnm, er
brottrekstur sænsku trúboðanna
frá Eritreu. Það er undarlegt,
að keisarinn í Abessiniu leyfir
trúboðunum að vera óáreittum,
já, snýr sér meira að segja til
þeirra með ósk um fyrirbæn, en j
hin kristna Italía rekur trúboð- j
ana burt úr löndum sínum, Það
er víst ein af tilraunum Musso- j
lini, til Iæss að auka menningu
Abessiniu manna. Negrarnir
vilja fá að hafa trúboðana, en i
ftalir reka þá burt,
Ávaxtamestu trúboðsakrarnir
nú, eru að líkindum Batakk-hér-
að á Sumatra og Uganda í Mið-
Afríku. f Batakk-héraði eru nú j
um 360 þús. kristnir og í j
Uganda nálægt 280 þús. Þús-
undir bætast við á hverju ári.
Það hvílir birta yfir starfinu
meðal heiðingja, árið sem leið,
en þó sést greinilega hin harða
barátta milli Krists og Anti- j
krists. Evrópuþjóðir standa að
baki ofsóknanna og mótspyrn-
unnar bæði í Kína og Austur-
Afríku. í Kína er það Sovét-
Rússland en í A.-Afríku ftalía.
Ameríka:
Trúarlíf Ameríku hefir mjög
mótazt af hinum miklu prédik-
urum, sem hafa starfað þar og
safnað ótölulegum fjölda áheyr-
enda að sér.
Spurgeon og Moody höfðu. báð-
ir mikil áhrif í Ameríku, Sömu-
leiðis Billy Sunday og Gipsy
Smith. Billy Sundey lézt síðast-
liðið ár, en G. Smith lifir ennþá,
en er orðinn aldraður maðir,
Ennþá hafa ekki komið fram
nýir prédikarar, er fylli skarð
þeirra.
Undanfarin ár hafa verið
mjög erfið kirkjudeildum Ame-
ríku, því þar eru einungis frí-
kirkjur. En það hefir verið bar-
ízt af miklum dugnaði fyrir því
að halda starfinu áfram með
fullum krafti. Að því er séð
verður, vantar trúarlíf Ameríku
það fjör og kraft, sem heilbrigo
vakning flytur með sér.
Einkum er hægt að segja um
reformertu kirkjuna, að innri
heimshyggja lami hið andlega
starf.
Rússland:
Vér skulum athuga ástandið
í álfu vorri. Vér byrjum þá að
austan, á Rússlandi. Þar er á-
standið mjög dapuriegt. Rúss-
neska kirkjan hefir lengi verið
píslarvættis kirkja, en nú um
* áramót er aðstaða hennar stór-
um verri. Einkum á það við um
hina evangel.-lúthersku kirkju,
Myrtir eða útlægir prestar, lok-
aðar kirkjur og afnám trúar-
bragðafræðslu er myndin, sem
við oss blasir. I byrjun heims-
styrjaldarinnar voru um 200
lútherskir prestar í Rússlandi.
I ársbyrjun 1935 voru þeir 83.
Af þeim hafa 47 verið dæmdir
í útlegð til Síberíu, árið sem leið
Nokkrir hafa verið dæmdir til
dauða. Um miðjan september
síðastliðinn, var einungis kunn-
ugt um 18 starfandi lútherska
presta, og áttu þeir allir við
stöðuga ofsókn að búa. Sænska
blaðið »Kyrkor under Korset«
segir, að það sé einungis tíma-
spurning hvenær hinn síðasti
lútherski prestur verði drepinn
og hinni síðustu kirkju lokað í
Rússlandi.
Orthodoksa kirkjan í Rúss-
landi á við sömu ofsókn að búa.
Prestarnir verða að vinna starf
sitt í leyndum. Kirkjan er, eins
og í fornöld, katakombu kirkja.
Þó logar heilög glóð í hjörtum
hinna trúuðu, Rússa. Skyldi þeim
takast, með Guðs hjálp, að vinna |
þjóð sína fyrir Krist? Eða hefir j
Anti-kristur fengið leyfi til þess
að beita sínu mikla valdi aJlt
þar til Mannssonurinn kemur
aftur.
Þýzkalcmd:
Um ástandið í Þýzkalandi hef-
; ir margt verið rætt og ritað.
Einkum virðist hinni heiðnu
stefnu. vaxa fylgi, hættan vofir
yfir heimalandi siðabótarinnar.
Að vísu hefir játningarkirkjan
risið upp til baráttu bæði gegn
hinni heiðnu stefnu. og hinum
þýzk-kristnu. Það hefir o’.ltið á
ýmsu í baráttunni. Oft hefir
litið svo út, sem játningarkirkj-
an myndi sigra, en nú u.m ára-
inót er útlitið annað: Lögreglan
ógnar mönnum játningarkirkj-
unnar með ákærum um drottin-
svik. Samvizku.frelsi kristinna
manna er neitað. Yfirvöldin
setja sig ofar Guðs orði, Afleið-
ing þessa alls telja sumir lík-
indi til klofningar innan játn-
ingarkirkjunnar. Það er talin
liætta á, að einn af fremstu
mönnum hennar muni láta und-
a.n síga og þá fleiri með honum.
Eins og a.ð líkindum lætur,
hefir hið þýzka heiðingjatrúboð
beðið mikinn hnekk við þetta.
Al'lt trúboð meðal Gyðinga hefir
lagzt niður.
England:
Ef vér beinum augum vorum
til Englands, sjáum vér bjart-
ari mynd. Þar ríkir borgaralegt
og andlegt frelsi. Þar er þvi
hasgt að boða orð Guðs óhindr-
að og með djörfung. Það er líka
víða blómlegt líf, bæði innan rík-
iskirkjunnar og fríkirknanna.
Og þó eru ýms hnignunar-
merki, sem vert er að taka eft-
ir. Eftir því, sem »Dagen« seg-
ir, hefir meðlimum fríkirkn-
anna fækkað um 225 þús. síð-
an 1910 og sunnudagaskólabörn-
um um 1 milljón. Þessi hnign-
un á sér einkum stað meðal
meþódista, baptistaogkongrega-
tionah'sta. Hver er ástæðan?
Vafalaust margar. En sú veiga-
mesta er, hve þessar kirkju-
deildir veita heimslegum
straumum inn í safnaðarlíf sitt.
Hin sama sorglega stefna, er
fest hefir rætur víða í Ameríku,
þó hún sé ekki eins mikil í Eng-
landi og þar, Allt er gert, sem
haldið er að dragi fólk að. Dans-
leikir, leiksýningar, kvikmynda-
sýningar o. s. frv. vinna fót-
festu og veikja safnaðarlífið.
Norðurlönd.
Um starfið á Norðurlöndum
er fátt að segja. Andlegt frelsi
ríkir þar ennþá, eins og í Eng-
iandi, og starfið er rekið á svip-
aðan hátt og með líkum árangri
og undanfarin ár.
/ Danmórku
hefir Oxfordhreyfingin einkennt
trúarlífið að mestu. leyti árið
sem leið. Hún hefir að vísu. mætt
misjöfnum dómum, en þó mik-
ið frekar góðum. Fjöldi manna,
sem lét sig andleg mál engu
skipta, vitnar um nýtt líf í sam-
félaginu við Guð. Margir trúað-
Frh. á bls. 4.