Bjarmi - 15.02.1936, Blaðsíða 3

B J A R M I
15
K. F. U. M. og K. í Hafnarfirði
tuttugu og fimm ára.
KRISTILE6T HEIMI LlSi'LAI)
t/tffeíandi: Ungir menn í Reykjnvík.
Keinur út I. og 15. livers mánað r.
Áskriftnrgjald kr. 5.00 á ári.
Gjaiddagi 1. jéní.
Ritstjórn: Ástráður SL ur^tcimló s <> i
ltjarni Eyjólfsson
Gunnar Sigurjónsson.
Afgreiðsla Þórsgötu 4. — Sími 3504.
Spíritismi.
I Reykjavíkur-blöðunum hafa
undanfarið verið háðar deilur
um spiritimsann. Upphaf þeirra
er það, að hið opinbera skarst
í leikinn viðvíkjan.d.i nokkurum
dulrænum lækningatilraunum,
sem landlæknir áleit að hefðu
haft alvarlegar afleiðingar. Ot
af þessu spunnust því næst rit-
deilur milli H. K. Laxness ann-
ars vegar, og málsvara, spiri-
tismans hinsvegar. Pað er ekki
ætlunin að leggja orð í belg viö-
víkjandi jressum ritdeilum',
heldur minnast lítillega á hið
eina, sem lagt hefir verið opin-
berlega til þessarar deilu í
nafni kirkju og kristindóms.
Fjórða sunnud. eftir þrett-
án.da var útvar.pað síðdegis-
messu frá fríkirkjunni í Reykja-
vík. í ræðu sinni kom síra Á.
S. inn á jyetta mál og tók svari
spiritismans, en lýsti vanlxSkn-
un sinni á þeirri árás, sem hann
hefði orðið fyrir. 1 sj áffu sér er
ekkert viö því að ségja, aj síra
Á. S. taki ákveðna afstöou 11
spiritismans og láti það koma
hreinlega í ljós, þegar honum
finnst það sérstaklega viðeig-
andi. En hitt er vafasamt, að
hann sem utan þjcðkirkju prest-
ur hafi rétt til að gera þaö á
jyann hátt, sem hann gerði.
Það gat enginn heyrt annað en
hann talaði fyrir munn »hinn-
ar íslenzku, kirkju,«, og hvað
eftir annað sagði hann, að alí-
ir, sem að þessum málum st.-< öu,
hlytu að lýsa samúð sinni með
þeim, sem fyrir ofsókninni yiðu.
Þetta byggði hann á jwí, að
spiritisminn berðist með kirkj-
unni gegn efinishyggju og að
því, »að færa menn nær hinu
góða«. Bræður, sem aðalatriðio
er sameiginlegt, þó greini á um
ýms smærri atriði. Hin íslenzka
kirkja er jiví í þakkarskuld við
spiritismann fyrir þá hjálp,
sem hann hefir veitt henni.
Petta er í aðalatriðum það, sem
hann sagði, að viðbættri áminn-
ingu til þeirra, sem teldu sig
búna að öédast meiri sannleika
en aðra, um að vera umburðar-
lyndir. Allt var jietta, heyrðist
manni, sagt fyrir hönd hinnar
íslenzku kirkju. En vér verðum
Hinn 2. febrúar 1911 var
K. F. U M. stofnað í Hafnar-
firði með nokkrum fermingar-
d.rengjum af síra Þorsteini
Briem, sem þá var aðstoöar-
prestur þar, og tæpri viku s’ö-
ar eða 8. febr. var K. F. U K.
stofnað af lconu hans, Valgerði
sál. Briem.
Hin ungu félög nu.tu eklu
lengi starfskraXta prestsins eða
hinnar kærleiksríku konu hans,
jiví strax um vorið fluttust þau
norðu.r í land, er síra Porsteinn
tók þar við embætti, Pá tók við
ö'Uu starfi fyrir félögin síra
Friðrik Friðriksson, stofnandi
og framkvæmdastjóri K. F, U.
M. í Reykjavík. Undir hans
stjórn munu félögin síðan ha.fa
þróazt og dafnað og eru nú
veruleg stoð fyrir kirkju og
kristnilíf Hafnarfjarðar.
Peir, sem eiga félögum þess-
að benda fríkirkju.prestinum á
I>að, að meðan synodus. eða
herra biskupinn eða dómkirkju-
presturinn í Reykjavík, sem
jafnframt er prófastur, eða
blátt áfram mikill meirihluti
presta »hinnar íslenzku kirkju«
ekki hafa tekið neina opinbera
afstöðu með spiriíisma eða hon-
um til þaklUætis, þá hefir utan
þjóðkirkjuprestur ekkert levfi
til j>ess að taka sér þau orð í
rnunn, er hann sagði í áður
nefndri ræðu.
um beint eða óbeint að þakka
sitt trúarlíf, eru ekki fáir.
Margir eru j>eir, sem á þessum
árum hafa þar mætt Frelsaia
sínum og haldið tryggð við hanr.
síðan.
Félögin minntust afmæi'sins
sunnud. 9. febr. Um caginn
voru. haldnir eins og venjulega
fundir í yngri deildunum,
sunnudagaskólanum, yngstu
deijdinni og unglingadeildinni.
Kl. 2 var haldin guðsþjónusta
með altarisgöngu í þjóðkirkj-
unni af síra Friðrik Friðriks-
syni. Um kvöldið fór fram sam-
sæti í húsi félaganna. Þangað
var boðið mörgum gestum, t. d.
stjórnum K. F. U. M, og K. í
Reykjavík, ritstj. »Bjarma« o.
fl. Alls voru samankomnir um
200 manns, Salurinn var snot-
urlega skreyttur, og fyrir miðj-
um gafli var borð, er á loguðu
25 hvít kerti, en yfir þau
gnæfði svo eitt stórt sem tákn
þess ljóss, er lýst hefir yfii
starf félaganna þessi 25 ár.
Samsætinu stýrði sr. Fr. Fr. og
fór það hið bezta fram og stóð
til miðnættis. Um 15 ræður
voru haldnar og voru þær allar
þrungnar af þakklæti yfir störf-
um félaganna. Meðal ræðu-
mainna má nefna Friðrik Frið-
riksson, er rakti í stórum drátt-
um sögu félaganna, Stein Sig'-
ur'ðsson, rithöfund, síra Bjarna
Jónsson form, K. F. U. M. i
Reykjavík, frú Guðrúnu Lár-
usd. form. K. F. U. K. í Rvík,
Knud Zimsen fyrv. borgarstj. í
Rvík og síra Garðar Porsteins-
son sóknarprest í Hafnarf., er
flutti félögunum þakkir fyrir þá
aðstoð og aðhlynningu, er hann
hafði mætt hjá j>eim, er hann
kom sem prestur til safnaðar-
ins og ætíð síðan. Áhrifaríkc
var einnig- að heyra félagsmenn,
yngi’i sem eldri, korna fram
hvern á fætur öðrum og segja
frá jreirri náð, sem Guð hafði
veitt þeim í gegínum félagið.
Stúlknakvartett söng nokkra
sálma og einnig drengjakór.
Pakkar- og heillaóskaskeyti bár-
ust félögunum frá presti og
sóknarnefnd þjóokirkjusaf nað-
arins, frá prófastsekkju Lín-
eyju Sigurjónsdóttur og frá. sr.
Sigurjóni Árnasyni í Vest-
mannaeyjum.
Vér væntum þess, að félögin
eigi eftir að vinna mikið og
blessunarn'kt starf fyrir kirkju
Krists á Islandi í framtíðinm,
ekki síður en á liðnum aldar-
fjórðungi. Baráttan milli heims-
ins og kristindómsins á vafa-
laust eftir að harðna enn meir
og þá vonum vér, að félogin
verði traust og öruggt vígi fyr-
ir kristinn æskulýð bæjarins
bæði tii sóknar og varnar!
Norska sjómanna-tríiboðið hefir á-
kveðið að byggja nýja sjómanna-
kirkju í Hamborg. Einnig er verió
að safna inn fé til kaupa á nýju
spitalaskipi. A sjómannatrúboðið þá
3 spítalaskip.
A
Árið 1934 voru um 500 norskir trú-
boðar I heiðingjalöndunum. Um 158
þús. kristnaðir heiðingjar voru á
starfsakri þeirra.
BRITTA
7
tók samanbrotiö pappíi’sblað upp úr vasa s'n-
um. Hún ætlaði að þrífa það, en hann varði
þennan fjársjcð sinn og horfði á hana meö
augnaráði, sem meira var fclgið í en leikur einn.
»Þér megið ekki hlæja að því,« sagði hann.
»Það fer alveg eftir því, hvotrt það er nokk-
uð hlægilegt,« svaraði hún.
Hann horfði beint í augu henni með kai’l-
mannlegu augnaráði.
»Ef það er hlægilegt, þá skuluð þér bara
hlæja, en þá hlæ ég aldrei framar á æfi minni.«
Hún brosti að þessum ungæðislegu og öfga-
kenndu orðum hans og lét sem hún yrði ekki
vör við alvöruna, sem á bak við þau lá. Hann
rétti henni blaðið og aðgætti með nákvæmni
andjit hennar, meðan hún var að lesa. Sér ti!
mikiUar ánægju, sá hann fyrst uindrun og því
næst hrifningu speglast í andlits dx’áttum henn-
ar. Pað, sem hann hafði skrifað á blaðið, var
ástarkvæði, þrungið af styrkjeika.
»Þér eruð bara skáJd!« sagði hún með auð-
særri hrifningu.
»Ef svo er, þá veit ég, hver hefir valdið því,
að ég er orðin það.«
Iiún leit fram hjá honum og inn í eldinn. Hún
þoldi ekki að mæta augnaráði hans.
»Það veit ég líka,« sagði hún. »Enginn dauð-
legur maður hefði getað gert yður að skáldi,
: nema yðar eigin hollvættiu’.«
8
Henni hafði eigi skjátlazt. Honum fundust
þessi oi’ð svo háfleyg, að það kom tilfinningum
hans á flug.
»Hollvættur mín!« endurtók hann. »Hvað heit-
ir hollvættur mín?«
»Grennslizt ekki eftir nafninu, fylgið henni
aðeins! Ef íxxaður rífur sundur blóm, til þess að
komast eftir, af hvaða tegund það sé, sviptir
maður sjáLfan sig því, að njóta fegurðar þess
og ilms.«
»Pér hafið rétt fyrir yður,« sagði hann með
draumkenndum hreinx í röddinni og gaf sig sælu
augnabliksins á vald án I>ess að gefa henni nafn.
Sólin var hnigin til viðai’, og nú var það að-
eins bjarminn af eldinum í arninum, sem lýsti
upp í rökkrinu, Elsu var þaðljcst, að það vav
ekki heppilegt, en hún vissi ekki, hvernig hún
átti að fara að því að koma Hjálmari úr þess-
um hættulegu geðhrifum, svo að lítið bæri á.
Þá opnuðust dyrnar, og frú Krohn kom inn.
Hún horfði undrandi á þau.
Elsa stóð upp, án þess að nokkur vandræða-
svipui’ sæist á henni. En Hjálmar roðnaði áftux*
á móti eins og ung stúlka. Frú Iírohn horfði
þegjandi á þau til skiptis, en settist síðan og gaf
þeim bendingu um að setjast líka. Hjálmar
hlýddi strax bendingu hennai’, en Elsa ýtti fyrst
fótaskemli u.nd,ir fætur gömlu konunnar, lagði
sjal yfir herðar hennar, setti kodda við bak