Bjarmi - 01.03.1936, Side 1

5. tölubiað
Reykjavík, 1. marz 1936
30. árgangur
1. sunnud. í föstu. (Matt. 4, 1 —11).
Freisting Jesú.
Eftir S. Á. Gíslason, cand. tlicol.
Ötrúleg saga! Öskiljanleg frá-
saga. Einkennileg munnmæli! Á
þessa leið tala mörg börn nútím-
ans, þegar talið berst að freist-
ingasögu Jesú Krists. En
annars er fremur rætt um ann-
að en frásögur Biblíunna.r og
■varla von á miklum skilningi
hjá börnum aldarandans gagn-
vart annari eins frásögn.
Mörg ár, alla leið að þrítugs
aldri, hefir ekkert borið á hon-
um, hinum fyrirheitna fulltrúa
Guðs á jörðu og fulltrúa manna
á himni. Hvernig stendur á því?
Þurfti hann að bíða aftir Jó-
hannesi skírara? - Eða því var
starfstími beggja svo stuttur?
Eg veit það ekki, finnst þao
vera eitt af því allra óskiljan-
legasta í Biblíunni.
Þegar Jóhannes skírari fer að
starfa, kemur Jesús tii hans,
tekur skírn, himnar opnast og
»heilagu,r andi steig niður yfir
hann í líkamlegri mynd«.
»Fuj]ur af heilögum anda«,
skrifar Lúkas, var hann leidd-
ur af andanum í óbygg'ðir, og
eftir 40 daga föstu, kemur Sat-
an persónuiega til hans og
freistar hans á ýmsa lund.
Það er ekki undarlegt, jjótt
vantrúin hafi fundið fyrr og síð-
ar ýmislegt »ótrúlegt« í þess-
um frásögnum - og þær séu
sem dauður bókstafur hjá al-
vörulausu fólki.
En þeir, sem lesið hafa og
iésa enn með lærisveina hugai -
fari, hlutu og hljóta enn þakk-
arefni og leiðsögn.
Þau voru í raun og veru ægi-
leg átökin þarna út í óbyggð-
iimi, því þar voru. átök milli
Ijóss og myrkurs um mannkynið
allt. Hefði Kristur brugðizt, þá
hefði verið úti um oss.
Því ætti hverjum I.ærisvein
að vera eðlilegt að snúa íhugun
freistingasögunnar í þakkar-
gjörð. f Getsemanegarði hófst
baráttan að nýju, og í Getse-
manegarð kemur margur læri-
sveinn gagntekinn af þakklæti.
Rétt fyrir utan hliðið að Getse-
manegarði er »Pnstulaklöppin«, !
j>ar sem mælt er, að postularnir
hafi hallast að sofandi forðum,
meðan meistari þeirra sveittist ;
blóði í sálarbaráttu.
Margur lærisveinn hefir set-
ið þar síðan, ekki sízt á skírdags-
kvöld, gagntekinn af þakklæti —- |
og iðrunartilfinningum.
»Hvergi átti ég aðra eins
stund í Gyðingalandi og þar,«
í skrifaði langferðamaður og læri-
! sveinn, »Ég fann alveg ósjálf-
; rátt að þarna átti ég sæti, oft
hafði ég sofið, miklu oftar en
postularnir, en aldrei hafði
Frelsari minn sleppt af mér
I hendinni. Rússneskir pílagrímar
j komu þar að, sem ég sat og
kysstu steininn. Þeir rauluðu orð
og’ lag, sem ég hafði ekki fyrr
heyrt, en þó skildist mér, að þeir
hug'suðu svipað og' ég, hugsuðu
auðmjúkir um liðið líf og liðnar
svefnstundir og' hugsuðú gagn-
teknir af þakklæti um hjálp-
ræðisbaráttu og trúfesti Frels-
arans.
Við gátum ekki talað saman,
tungumálin voru svo ólík, en ein-
Kristur, Gud á krossi píndur.
kom og fœrdi lausnargjald.
öllum heimi sekum sýndur,
syndar braut og djöfuls váld.
Lífs frá hjarta Ijósid bjarta
lýsti mér ad hans klœdafald.
Jesús, pú sern líf mitt leystir,
lézt mig smakka kœrleik pinn.
Elsku pinni önd mín treystir,
oft pó bregdist veröldin.
Einn pú lifir öldum yfir,
allra sálna frelsarinn.
Ég skal med pér vinna’ og vaka,
vinur sálna, í gledi' og praut,
á mig gladur ok pitt taka,
eiga pig ad förunaut.
Ljúft ég bid pig: Leid og styd mig,
lausnari minn. á sigurbraut.
I. N.
hvern veginn skildist mér að
trúarreynslan væri svipuð og að
vér heyrðum allir hvíslað að
oss, hverjum fyrjr sig:
»Vakið og biðjið svo J)ér falj-
ið eigi í freistni, andinn er að
sönnu reiðubúinn, en holdið er
\eikt«.
Má ekki lesa sömu leiðbein-
ingu úr freistingasögunni? Jes-
ús var viðbúinn og svaraði
freistaranum með orðum heil-
agrar ritningar, og* hann lifði í
bæn, bað meðan aðrir sváfu og
hratt frá sér tálsnörum Satans.
— En hvað gjörum við? -— Eig-
um við ekki, þú og ég, að reynp.
að gjöra okkur það ljóst. seint
og snemma, hvaðan freisting-
arnar koma, hvað er í hættu,
og hvaða vopn okkur eru veitt
gagnvart j>eim? Bak við þær er
Satan. Það er ekki orðum
eyðandi við þá, sem segja að
hann sé ekki til. Þótt engin
Biblía væri til, til að segja oss
frá honum, segði spillingin mikla
ura aj.lan heim, að voldug vera
hlyti að vera á bak við hana.
Velferð okkar er í hættu, og orð
irá Guði og bænarandvarp eru
beztu vopnin. Á hverjum degi
þurfum við að biðja: »Eig*i leið
þú oss í freistni, heldur frelsa
oss frá illu«.
S. Á. Gíslason.
Frægum prófessor við háskóla keis-
arans í Tokio var veitt lausn frn
embætti, eftir að hann hafði sagt
af sér. Astæðan var sú að hann sner-
ist til kristinnar trúar. Er hann
hafði tekið trú, tók þessi lærði og
háttsetti maður að læra grísku og
hebresku, til þess að hann gæti lesi?)
; heilagar ritningar á frummálunum.
Hann hefir nú setzt að á búgarði,
j sem hann átti, breytt honum í trú-
i boðsstöð, látið setja samkomusal 1
húsið og ætlar framvegis að vinna að
| útbreiðslu fagnaðarerindis meðal
landa sinna. Nafn þessa prófessors er
í Susuki.
Er þessi fregn ekki hvatning til
þín um að frambjóða sjálfan þig
»sem lifandi, heilaga, Guði þóknan-
lega fórn« og vinna betur að fram-
; gangi ríkis hans í umhverfi þínu?