Bjarmi - 15.04.1936, Blaðsíða 1

8. tölublað
Reykjavík, 15. apríl 1936
30. árgangur
«•••••• o
....... ••«••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ....Cjp.... ,•••••••••«•••••••••••••••
..............................................
;
• í
: ; jtirtth
Xif ltrafiwr>
• ••• ••••<
V”V •
*rrii %jnrud Kmi > i « u , ðú wtltirL- jujirt'sh
...,
: ••,:.••. ........
• •• *■•«•• ••••
••••••••••••••*
/...Q-**:
•■"O •% !
*•*«•••»•••••••••••••••*• "‘
lrinmn krossfesta. Þeir leituðu |
ekki hins upprisna. En það
hefðu þeir einmitt átt að gera
samkvæmt því, sem hann sjálf-
ur var búinn að gera ráð fyrir.
En er þeir. nú' leituðu hins
dúna, heyi*ðu [>eir fregnina um
liann, sem lifir. Þeir heyrðu boð-
skapinn, og’ þvínæst mættu þeir
honum sjálfum.
Mér þykir vænt um þessa
Altaristaflan í Dómkirkjunni í Heykjavík.
því að hún byggir á frásögn
Mörgu er lyægt að neita, En
er hæg't að neita því, að mikil
breyting ha.fi orðið á lærisvein-
um Jesú á stuttum tíma? Áður
hræd.dir menn, efasjúkir, og lítt
sKynjandi það, sem hann sagði
þeim um dauða sinn; lærisvein-
a.r, sem lögðu á flótta, lærisvein-
ar bak við luktar dyr, herisvein-
ar daprir í bragði, grátandi
lærisveinar í næturmyrkrinu,
sorgbitnar lænur, sem með tár
í augum og ilmjurtir í höndum
ga.nga út að gröf látins vinar.
En nokkru síðar, já, skömmu
seinna, glaöir lærisveinar, fagn-
andi, hlaupandi, vitnandi, lof-
syngjandi, reiðubúnir til þess að
láta. lífið fyrir þá vissu, sem þeir
höfðu eignazt, Og þeir gerðu
það, geng-u í dauðann, því hvað
var jarðneskt líf í samanburði
við eilífa lífið?
Geta þeir, sem lesa Nýja
testamentið borið á nxiti þessu?
Treystir nokkur sér til með rök-
um að segja: »Þeir breyttust
ekki«? Jú, þeir hreyttust. En
hvað olli þeirri breyting'u? Þeg-
ar þessu skal svarað, ber mönn-
um ekki saman. Þá koma menr.
með ýmsar skýringar. Það er
taJað' um blekkingar, um hverf-
idar sýnir og sjónhverfingar.
En hvað segir páskatrúin?
Ilvað segja menn nú í hihum
mörgu löndum? Sólin skín frá
austi'i til vesturs, og' þannig fei
páskaboðskapurinn sína sigur-
för frá austri til vesturs. Ávallt
lieldur páskaboðskapurinn á-
fram. Hvað segir trúin, sem
gleðst af páskafregninni?
Trúin er örugg' og á vissuna,
hinna fyrstu votta.
Þessir vottar sáu englana, og
heyrðu. hina fyrstu páskapré-
ciikun: »Öttizt ekki. Þér leitið
aö Jesú hinum krossfesta.«
Já, einmitt. Þeir leituðu að
menn og þessar konur, og ég
tek þær trúanlegar og trúi þess-
um mönnum. Þeir voru reyndir
menn, þekktu gleði, sorg og von-
brigði, og þeir könnuðust við
myrkur föstudagsins langa. Þeir
voru alls ekki færir um að búa
til þenna páskaboðskap, og þeir
liefðu aldrei búið hann þannig
til, að hanm hefði getað haft á-
hrif á margar kynslóðir..
Skýringin er aðeins ein. Það
er hin sama skýring nú, eins
og á hinum fyrsta páskadegi:
Jesiis er upprisinn.
Þetta var boðskapurinn þá, og
þetta er boðskapurinn nú.
Aldjr eru liðnar. En áhrifin
sjást í dag. Það er áreiðanleg’t,
að í dag fyllast menn víða heil-
agri páskagleði af að hugsa um
gieðina á hinum fyrsta. páska-
degi. Svo rík eru áhrifin.
Þannig lítum vér til liðinna
páska, og' gleðjumst nú á pásk-
unum, en <lítum einnig fram til
liins síðasta páskamorguns, til
dýrðarupprisimn-ar. Blessuð veri
hin lifandi páskavon, sem horfir
heim frá kaldri veröld til sigur-
kirkjunnar.
En vér höldum páska nú. Vér
tölum um það, sem er nú.
IJvað er nú? Nú er starfandi
liinn sami kraftur, sem ger-
breytti lærisveinunum, og þessi
kraftur á að gerbreyta oss. Páll
postuli kallar þenna kraft, kraft
upprisu Krists.
Þetta er kraítur, sem hinn
upprisni á. En þetta er kraftur,
sem hann vill gefa. Hann segir:
»Ég lifi, og' þér munuð lifa«.
Iiann vill gefa öðrum lífið.
Haim átti ekki við hið jarð-
neska líf, því að hann bjó þá
undir, er hann mælti þessi orð,
að hann ætti að deyja eftir
nokkrar klukkustundir. En þá
er það, að hann segir: »Eg lifi,
og þér munuð lifa.«
Hann var vígður dauðanum,
en hjá honum átti heima Ufsins
\ kraftur. Það var þessi kraítur,
sem var gefinn vinum hans.
Þeir voru vígðir baráttu, for-
' gengileika og dauða, en um leið
I vigðir krafti upprisunnar.
Páll segir: »Þetta er sami
' áhi'ifamikli, kröftugi máttur-
inn, sem hann lét koma fram
j á. Kristi, er hann vakti hann
frá dauðum.«