Bjarmi - 01.05.1936, Side 3

B J A R M I
35
KMSTILEGT HEIMIMSULAÐ
i'tíícfnr.dl: Uncii' mcnn í Ho.ykjnvík.
Koinur út 1. ojí' 15. hvors mnnnðnr.
Askrlftarg'lnlil kr. 5.00 n nri.
Ojalðdngi 1. júní.
lUtstjórn: Astrnður Siííiii s oii.ilórsson
Bjarni Eyjólfsson
Gunnar Sigurjónsson.
Afgrciðsla Þórsgötn I. — Síinl 3504.
Pósthólf 651.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.
leika um samféla.g- við Guð. Ég
átti enga slíka trúarvissu, enda
)>ótt ég játaði lútherska" trú eins
og þetta fólk gerði, og vildi
treysta. Gu,ði eins og það,
Ég skyldi ekki, hvernig á þvi
gæti staðið, og hugsaði með
sjálfum mér: Ætli þetta sé ekki
einhver trúarvilla eða ímyndun,
að menn geti í raun réttri eign-
azt slíka vissu. En trúarvilla og
ímyndanir á svæði trúmála
hafa jafnan verið mér ógeðfelld-
ar, — og gæti ég bezt trúað,
að það sem ég lærði í stærð-
íræði hjá Birni heitnum Jens-
syni eigi sinn þátt í því.
Þá var það, að mér kom í hug
grein, sem ég hafði lært mörg-
u.m árum áður í kverinu. mínu,
þar sem talað er um, að vér get-
um eignast »gleðiríka fullvissu
um, að vér séum Guðs börn og
samarfar Jesú Krists«. Þau orð
höfðu, verið mér sem hebreska
þangað til, en nú sannfærðu þau
mdg um, að hér var ekki um
neina sérkreddu að ræða og vís-
uðu mér beint og óbeint til Páls-
bréfa og Jóha.nnesar-ritanna í
Nýja testamentinu, þar sem
þessi dulræna trú er megin-
u.ppistaðan, er aftur hjálpaði
mér tii aðl eignast þessa perlu,
trúarvissuna.
1 útvarpserindi mínu um
kristniboð hvatti ég hlustendur
til að kynna sér það og sinna
því málefni, en ég býst ekki við,
ac ég hefði nokkuð skipt mér
aí því máli fyr né síðar, ef ég
hefði ekki sjálfur þekkt af
reynslu þetta innsta eðli krist-
innar trúar.
Væri kristniboðið ekki annað
en tilraunir trúboða til að fá
fólk til að sleppa samsinningu
fyrri trúarbragða sinna og taka.
sér í munn samsinningu við
trúarskoðun kristniboðanna,
þá teldi ég ekki ómaksins vert
að fórna mannslífum og fé til
að koma þeim skiptum á. En al-
veg eins er ég enginn stuðnings-
maður þeirra presta eða trú-
boða heima fyrir, sem ekki hafa
annað að flytja en áminningar
Frh. á öftustu síðu.
Trúarlíf í Færeyjum
Hér I bæ c r st addur maður' að
nafni J. H. Simonsen frá Færeyjum.
Er hann fendur til þcss rö starfa
meðal færeyiskra sjómanna hér við
land. Hann hefir aðsetur á sjómanna-
stofunni á Norðurstíg 4. R.'tstj. þessa
blaðá hittu hann þar að máli til þcss
að fá fréttir af trúmálalífi Fierey-
inga. Fer hér á eftir það heb.ta, sem
sagt var.
»Vér höfum heyrt, að það hafi
undanfarið verið vakningar á
Færeyjum. Er það rétt?«
»Já, það eru nær 30 ár síðan
þær hófust. 1 fyrstu fóru þær
hægt yfir, því fólkið kunni ekkt
vel við, að leikmenn væru að
prédika, en eftir því sem
árin liðu og skilningur fólks-
ins óx, hafa. þær færst i
aukana og orðið að heil-
brigðri kirkjuleg'ri hreyfingu.
Ein af orsökunum fyrir fram-
gangi starfsins eru ef til vill,
hin erfiðu atvinnuskilyrði bæði
á sjó og landj, þar sem menn
standa augliti til auglitis við al-
vöru lífsins, Einnig- veldur hin
trúarlega, alvörugefni, sem er
eins og mörgum Færeying í blóð
ijorin, miklu um í þessu efni.«
»Eru margir la.unaðir leikpré-
dikarar, sem vinna að þessuni
málum?«
»Þeir eru 3 hjá »Innra trú-
hoðinu« og auk þess hefir K. F-.
U. M. í Danmörk sent 1 mann,
sem starfar í Þórshöfn. Þetta
starf hófst eiginlega með því,
að danska »Innra trúboðið«
sendi tvo guðfræðinga til að
starfa á Færeyjum. Fyrir 17 ár-
um var fyrsti Færeyingurinn
í áðinn til Jjessa starfs og nú eru
allir' starfsmennirnir færey-
iskir«.
»Hvernig er ’starfinu eiginlega
hagað? «
»Aðferðin hefir í stuttu máli
verið sú, a.ð við höfum starfað
í sunnudagaskólum meðal barn-
anna, en haldið helgunarsam-
kornur og vakningarsamkomur
fyrir aðra.
Helgunarsamkomurnar eru
haldnar í miðri viku, en va.kn-
ingarsamkomurnar á sunnud.ög-
um, því þá er hægast að fá fólk-
ið til að koma á samkomur.
Stundum, en þó einkum á vetr-
um, eru. haldnar vakningarvik-
ur í bæjunum. Á daginn er hald-
in helgunarsamkoma, en opin-
ber samkoma á kvöldin. Enn-
fremur eru haldnar reglubundn-
ar samkomur í bæjunum allt ár-
ið. —
Ein grein »Innra trúboðsins«
er »Broderkredsen paa. Havet«,
sem hefir um 200 trúaða sjó-
menn innan sinna vébanda.
Iiver meðlimur starfar á því
skipi, sem hann er á, með því
aö halda samkomur, biblíulest-
ur, bænastund, eða eitthvað slíkt
á sunnudögum. Oft hafa orðið
vakningar á skipunum fyrir
þetta starf. Þessir menn starfa
líka heima á veturna, hver í
sinni byggð og fara stundum
prédikunarferðir i önnur byggð-
arlög.
»Broderkredsen paa Havet«
heldur ársþing sitt í nóvember
ár hvert. Þau eru háð til skiptis
i í hinum stærri bæjum, Þingið
stendur yfir 3—4 claga. Síðast-
liðið ár var það háð í Þóishöfn.
T sambandi við það voru haldn-
ar samkomur á hverju kvöldi í
kirkjunni, og voru þær svo vel
: eóttar, að kii'kjan var troðfull
öll kvöldin og rúmar hún þú
jafnmarga. og Dómkirkjan hér
j í Reykjavík.«
»Hvernig fara þessar saml-om-
j ur fram?«
»Þær hefjast með því að ein-
hver biður bæn, les í Guðs orci
og heldur ræðu. Því næst er orð-
ið gefið frjálst og kemur fyrir
að 10 -12 standa upp og vitna,
j bæði prestar og leikmenn. Fólk
úr flestum bæjum eyjanna sæk-
ir ársþingið.«
»En hvernig er sjómanna-
starfið sjálft rekið?«
»S j óman n astarf ið er rekið
þannig, að hér við Island er
starfað á vorvertíð og auk þess
1 á sumrin á Norður- og Austur-
landi. Síðast liðið sumar var
cinnig starfað meðal sjómanna
! við Grænland. I sumar verður
byggt þa,r sjómannaheimili, og
var fé til þess, 10 þús. kr., aflao
með frjálsum samskotum í Fær-
eyjum síðastliðinn vetur. Ann-
ara tekna sjómanna trúboðsins
er aflað með sainskotum, sem
fer fram í öllum kirkjum einu
sinni á ári,«
»Hve margar kirkjur eru í
Færeyjum?«
»Þær eru um 60.«
»Auk þessara tekjuaflana, sem
að framan getur, vinnur kven-
; íélag S. K. A. (Sömandsmision-
ens kvindelige Arbeidere) að því
i að afla. fjár. I því eru mörg
BRITTA
27
getur ekki haía haft hugmynd um tilfinningar
i þínar gagnvart henni?«
»Ekki minnstu hugmynd,« svaraði Hjálmar
i með óskammfeilni, til þess að leyna því, að það
var eins og þessi ósannindi logbrenndu hann
j í tunguna.
»Þá hefi ég gert henni rangt ti 1 ?« sagði Eirík-
ur og fór iðru.nin að gera, vart við sig hjá honum.
»Já, það hefir þú.«
Eiríkur var hugsandi, og smám saman birti
yfir svip hans. Loks leit hann á Hjálmar og
rétti honum hendina,
»Þakka þér fyrir!« sagði .hann. »Þú getur ekki
ímyndað þér, hvílíkri byrði þú hefir létt af mér,
það er þung'bært að gruna. þá, sem manni þykir
vænt um,«
»Það er það víst,« sagði Hjálmar.
»Enginn annar en þú hefði losað mig við
allan grun,« hélt Eiríkur áfram, »þ>ví að ég veit,
að maður getur treyst oi’ðum þínum betur en
nokkurs annars. Þú hefir aldrei getað sagt ó-
satt,«
Hjálmar leit niður þegar hann heyrði þetta
hrós og fa,nnst hann vera mesta vesalmenni, en
hann þagði, til þess að ónýta ekki fórn, sína meú
einu orði. Hann hafði fórnað meiru en lífinu
fyrir Elsu, hann hafði fórnað heiðri sínum. Sam-
vizkan ákærði hann, en hann þag-gaði hana nið-
ur. —
28
Eitt var Hjálmari ljóst, Ha,nn varð að fara
burtu og það skjótlega. Hann gat ómögulega
haldið áfram að vera. a,ð Bergdölum og sjá Elsu
þar sem eiginkonu Eiríks. Eldri bróðirinn skildi
þetta og þurfti því engar skýringar, þegar
Hjálmar stuttu síðar bað um að fá sinn hlu.ta
af búgarðinum og verzluninni í reiðu peningum.
»Þú ska.lt fá þá jafniskjótt og- mér hefir tek-
izt að útvega, þá,« svaraði Eiríkur, »en hvað hef-
ir þú hugsað þér að leggja upphæðina í?«
»Það veit ég ekki enn þá, þá koma dagar
og þá koma ráð,« sagði Hjálmar. »Fyrst og
fremst ætla ég út að skemmta mér.«
Eiríkur hristi höfuðið.
»Ég; er hræddur við að láta þig íá allt, fyrr
en þú ert búinn að gera áætlanir þínar,« sagði
hann, »annars getur verið, að þú sólundir því
öllu saman og standjr svo slippur og snauður
eftir,«
»Nú já, og hvað þá. Ég skal ekki verða nein-
um til byrði. Ég get unnið. Og eftir á að hyggja,
eru þetta ekki mínir peningar?«
»Ju, auðvitað, en ...«
»Og er ég ekki myndugur?«
»Jú, kanuske eftir aldri.«
»Hef ég þá ekki rétt til þess að gera það sem
ég vil við það, sem ég á?«
« »Það er af umhyggju fyrir þér ...«