Bjarmi - 01.05.1936, Blaðsíða 4

36
B J A R M I
hundruð konur, sem haf'a bazar
á heimaunnum mu,num í sa.m-
bandi við ársþing B. K, H.«
»Eigið þið nokkuð s.jómanna-
heimili á Færeyjum?«
»Já, við eigum stórt sjómanna-
heimili í Þórshöfn. Það var
byggt árið 1923 og kostaði 115
þús. kr. Auk þess störfum við í
trúboðshúsum í stærstu ver-
stöövunum, meðan sjómenn eru
að undirbúa skip sín til veiða,«
»Hve mörg trúboðshús eru á
Færey.jum? «
»Þau eru um 15 og öll reist
með frjálsum samsko,tum.«
»Hvernig er annars öllu, þessu
starfi stjórnað?«
»Hinir trúuðu í hverjum bæ
velja einn mann sem er l'ulltrúi
þeirra á þingi, sem haldið er í
•október ár hvert. Það þing' vel-
ur sér síðan 7 manna stjórn.
Stjórnar hún síðan öllu þessu
,starfi.«
»Eru menn af öllum stéttum
í þessari miðstjórn, eða einungis
andlegrar stéttar menn?«
»Nú eiga sæti í þessa.ri stjórn
1 prestur, 1 konsúll, 1 káupm.,
1 sjómaður og 3 trúboöar.«
»Hvernig er samstarf milii
presta og leikmanna?«
»Það er ágætt. Þar sem ekki
eru trúboðshús er starfió rekið
í sjálfri kirkjunni. Stundum
faka prestarnir þátt í því.«
»Hve margir prestar eru á
Færeyjum?«
»Þeir eru 11.«
»En íbúar eyjanna?«
»25—26 þús.«
»Er ekkert sérstakt starí
meðal unglinga?«
»í Þórshöfn starfar K. F, U.
Ivl. og' K. Annars er starfið sam-
eiginlegt meðal unglinga og fu.ll-
orðinna og, er það mest ungt
fólk, sem tekur Jmtt í starfinu.:<
»En líknarstarf. Er ekkert
slíkt kristilegt starf á Færeyj-
um?«
»Slíkt starf er mestmegnis
rekið af því opinbera. Þó má
geta þess a.ð við byrjuðum fyrir
10 árurn að reka barnaheimili
í Vestmannahavn og eru þar nú
17 börn.«
»Og framtíðin. Ilvað segið Joér
u.m hana?«
»Um hana vil ég sem minnst
segja. Enn þá hefir hin nýtízku
heiðni ekki komið til Færeyja
þannig, að hún hindri framgang
hins kristilega, starfs. Mest
megnis er það Jdví að Jiakka, að
hið gamla kristilega. uppeldi
heldur áfram á heimilum, í slcól-
um og kirkjunni. ! kirkjunni
hafa verið, og eru enn, haldnar
guðsþjónustur hvern sunnudag,
hvort sem það er messudagui'
prests í hluteigandi kirkju eða
ekki, Djákninn les prédikun út
af guðspjalli dagsins úr kór-
dyrum. Guðsþjónustan fer að
öðru leyti fram eins og venju-
lega nema hvað tóninu er sleppt.
I annari .hverri eða hverri
messu, sem presturinn heldur
er fjölmenn altarisganga.«
★
Þetta er það helzta, sem kem-
u.r í ljós í svo stuttu, samtali,
og þó ekki sé meira verðu.m vér
að játa, að vér verðum þess vái -
ir, að vér erum ekki komnir
lengra í kristilegum Jiroska en
það, að vér finnum að eitthvao
sem líkist öfund, læðist inn í
hjarta vort, Eða, var það ef til
vill lc'ngun til |>ess að hið frjálsa
starf hér væri að minnsta kosti
eins öflugt hér og á Færeyjum?
Trúmálaerindi, frh
um að fallast á einhverjar sér-
stakar skoðanir á trúmálum.
Réttar skoðanir og útskýr-
ingar eru góðar það, sem þær
ná, að svo miklu leyti, sem unnt
er að tala um réttar útskýr-
ingar á óskiljanlegum málum,
En hitt er Jx> aðalafriðið mikla,
að lmmast í lífssamfélag við
Drottin og halda áfram að lifa
í |)\’í og mega trúa honum dag-
lega fyrir sér, eins og gott barn
t reystir góðum föður.
Af Jwí, sem fram hefir kom-
ið, er bersýnilegt, að það eru
ýmsir fleiri en guöleysingjarnir,
sem ætla, að guðshugmyndir
manna séu eintómar manna-
smíðar og menn viti í raun og
veru ekkert um Guð, — og má
það til sanns vegar færast, ef
menn trúa því ekki, að hann
hafi opinberað sig mönnunum.
Heimspekilegar ágizkanir um
Guð og »al.heimsorkuna,«, sem
sumir kalla guð, hafa mér jafn-
an virzt léttvægar, og sé ekki
hvaðan þeim mönnum getur kom-
ið nokkur örugg vissa um Guð,
sem hafna þeirri opinbenm hans,
er Nýja testamentið segir frá.
Gæti nokkuð fengið mig til a,ð
vantreysta henni, |)á hefði égeng-
ar heimildir við að styðjast, til aö
tala um trúmál, annad en per-
sónulega trúar reynslu mín sjálfs,
og hún er auðvitað engin mæli-
snúra öðrum, [rótt hún sé sjáll'-
um mér dýrmæt.
Hlýtur J)að jafnan að valda
verulegum klofningi et)a ágrein-
ingi í trúmálum, hvort menn
kannast við, að Ritningin flytji
os,s áreiðanlega opinberun um
Guð og frá honum eða rnenn
hafna því, og hvort menn treysta
Kristi sem fi'elsara sínum eða
ekki. Er sá skoðanamunur í
raun réttri miklu róttækari, en
sá munu.r, sem er á útskýring-
um og kenningakerfum, sem
menn hafa fyr eða síðar reist
á Jtessari opinberun, og eðlilega
hljóta að bera með sér ýms
fingraför ófullkomins skilnings
manna, á þessum efnum.
Fyrir mörgum árum'kynntist
ég lútherskum presti, er dval-
ið hafði í Gyðingalandi eitt. eða
2 ár. Hann sagði mér frá því,
að. hann hefði verið alla skír-
dagsnótt úti í Getsemanegarði
með 7 öðrum mönnum. »Við
vorum frá ýmsum J)jóðum og
ýmsum kristnum kirkjudeild-
um,« sagði hann, »en vér vor-
um þar allir sem bræður við
bæn og íhugun, því vér vorum
allir lærisveinar Kri,sts.« -
Það skildi ég' vel, því að mér
hefir jafnan verið ljóst, að Jes-
ús Kristur krossfestur og upp-
risinn er aðalatriðið mikla fyrir
alla þá, sem kristinni trú unna
í fullri einlægni.
S. Á. Gísláson.
Bækur.
.1. hvarson: I’á fiii'dtiriig'ar i Ost-
Al'rika. i'tg. KvanK'tiliska l'csttii-
laiidsstll'ttilstiiis liokfiii la ‘, Stock-
1 M> I III.
Eins og' mörgum ef til vill er kunn-
ugt, reka Svíar mikið trúboð í Eri-
treu og Abessiniu. Ofannefnd bók er
lýsingar og' frásögur eins af tráboð-
unum, sem þar hafa starfað. Bókin
er skemmtilega og greinilega skrif-
uð, með margskonar fróðleik um
náttúru, dýralff og þjóðháttalýsing-
ar í |iessum löndum. Er hún því eink-
ar hentug fyrir þá, sem kynnast vilj v
þessum margumra'ddu löndum dálft-
ið nánara en því, sem bliðin segja
um þau. Sem ferðasaga er og bókin
afbragðs skýr í lýsingum sínum, sv >
betur verður vart ákosið.
En einkanlega er yndislegt að leva
um þá l'órnfýsj ög karlmennsku, sern
trúboðarnir sýna í þeim eifiðleik-
um, sem mæta þeim á trúboðsakr-
inum. l’að þarf meira en ferðalags-
og æfintýraþrá t,il þess að menn geri
sér ’að góðu þann aðbúnað, sem trú-
boðarnir oft verða að búa við. Pá
er og ekki síður gott fyrir þá, sem
| búa í hinum lcristnu löndum, að
l kynnast þeim erfiðleikum, senv þeir
verða fyrir, sem trú vilja taka fyrir
sí.arf trúboðanna. Bókin er ];ess verð,
að sem flestir kaupi hana og lesi.
Verðið er: í kápu 2,75 kr. (sænskar)
eg í bandi 4 kr. Um 40 myndir prýða
bókina, sem er prentuð á góðan
pappír.
Munið,
að gjalddagi blaðsins er
1. júní.
29
»Sparaöu. Jtcr alla umhyggju, ég get vel séö
um mig sjálfur.«
Eiríki gramdist, hvað Hjálmar var stuttur í
spuna, en hann hljóp ekki.á sig, en lofaði freni-
ur kujdalega að láta bróöurinn fá þa.ð, sem hon-
um bæri. Hluttekning hans með Hjálmari hafði
minnkað allmikið. Maður hefir engan rétt til
þess að láta hörku og beiskju bitna á umhverfi
sínu, einungis fyrir það að rnaður hafði sjálfur
gert sér allskonar heimskulegar hugmyndir, sem
enginn hafði gefið tilefni til.
»Þegar þú ert orðinn efnalaus, þá skalt þú
ekki g-efa neinum öðrum sök á því. Mundu eftir,
að ég hefi aðvarað þig!« sagði Eiríkur.
H,jálma,r lofaði, að hann skyldi muna eftir því.
Stu.ttu síðar fékk Hjálmar sinn hluta greidd-
an, helminginn af matsverði búgarðsins ásamt
smáupphæð úr verzluninni í borginni, Hún var
enn á byrjunarstigi, og Eiríkur áleit, að hún
væri að mestu leyti sér að Jmkka, þar sem það
var fremur heili hans helclur en peningarnir,
sem |)eir höfðu sparað saman, sem hafði komið
henni a.f stað.
Hjálmar var ánægður með það, sem hann fékk
og kærði sig ekki um að fara að malda í mú-
inn ti' Joess að fá mcira. Eina ósk hans var su
að komast bu.rt frá átthögum sínum eittlivaö
út í heim til Jrnss að geta gleymt.
Og svo fór hann á brott. Fréttir bárust mjög
30
sjaldan af honum til átthaga hans, en Joað, sem
fréttist, var ekki gott.
»Ætli hann sé |)egaj- búinn aö eyða. pening-
unum?« sagði Eiríkur, [regar ha.nn frétti j)aö
einn daginn, að bróðir hans hefði ráðið sig á
skip, sem sig'ldi til Suður-Ameríku.
Eftir þetta fréttist ekkert aí' Hjálmari, sem |
var horfinn út í hinn víðáttumikla, ókunna, heiin.
*
Djúp en innibyrgð sorg hafði gagntekið Brittu
Reiner. Hún var hvorki draumlynd né tilfinn-
ingasjúk og' hafði þar að auki engan tí,ma til
þess að láta sig dreyma eða að vera að hugsa
um tilfinningalíf sitt. Hún gerði sér það vai'la
Ijóst, að hún bar sorg í hjarta, en samt fór eklci
hjá J)Ví að ,hún fengi sting í hjartað, í hverí
sinn sem hún þurfti að fara til Bergdala,- |)eg-
ar hún sá Eirík án bróðui' síns, eða |)ega.r hún
gekk fram hjá einhvei’jum af' hinum mörgu
stöðum, þar sem hún og Iljálmar höfðu leikió
sór sem börn eða, á seinni árum höfðu staðið i
og talað saman.
Hún fann aðeins, að bann var horfinn fyrir !
fullt og allt, því að ekki einu, sinni hugur hans |
var hjá henni. Og hún fékk engar fréttir af
honum, eftir aö hún hafði fengið að vita aö
hann hefði ráðið sig til sjávar. Stundum vakn-
aði hún um miðjar nætur við ýlfrið og öskrið i