Bjarmi

Årgang

Bjarmi - 01.07.1936, Side 1

Bjarmi - 01.07.1936, Side 1
13. tölublað Reykjavík, 1. júlí 1936 30. árgangur 4. sunnud. e. trínítatis. (Lúk. 6, 36—42). Verið mi§kunn§amir. Eftir Bjarna Jónsson kennara. Það er þrennskonar miskunn- •semi við náunga vorn, sem Drottinn vor og frelsari setur oss fyrir sjónir í þessu guð- spjalli. Miskunnsemi í dómum vorum um aðra, miskunnsemi við þá, sem móðga oss og misku.nnsemi við bágstadda. »Dæmið ekki, þá verðið þér ekki heldur dæmdir«. Hér varar Jesús oss við þeirri synd að dæma eða fyrir- dæma, aðra fyrir það í fari þeirra, sem vér sjáum ekki og <juðs eins er því um að dæma. Ef vér gjörum það, þá sýnum vér, að kærjeiki Krists er ekki í oss, því hann var ekki sendur til að dæma, heldur til þess aó heimiurinn, frelsaðist fyrir hann (Jóh, 3,17). Að dæmi Jesú eig- um vér að fara í þessu. sem öðru. Sá, sem fyrirdæmir sýnir með því, að hann sér ekki bjálkann i sínu, eig'in auga, áljtur sjálfan sig lýtalausa,n, hneykslast á öðr- um og finnur að öllu, sem þeir g'jöra. En með þessum hætti fellir hann á sig dóm hins misk- unnsama Guðs og er meiri synd- ari í augum Guðs en sá, sem hann fyrirdæmir. Það er Quð einn, sem veit, hvort syndarinn verður hólpinn eða fyrirdæmd- ur. Vinur minn! Ef bróðir þinn syndgar, þá hyl þú synd hans og bið til Drottins fyrir honum. Þá fer þú að dæmi Jesú, sem bað fyrir lærisveinum sínum. Þá ertu miskunnsamur eins og hann. (Róm. 2, 1 3; I. Kor. 4, 5; Jak. 2, 13). —- »Sýknið og þn munuð þér sýknaðir verða«. Ilér er oss sagt, að vér eigum að íyrirgefa þeim, sem móðga oss. Lærisveinn Krists á al.lt af að fyrirgefa þeim, sem gerir á Jilu.t hans — ekki sjö sinnum, heldur sjötíu, sinnum sjö sinn- um eins og Drottinn Jesú sagði við Pétur (Matt. 18). Guð fyrir- gefur oss, til þess að vér skul- um fyrirgefa öðruim. Þetta set- ur Jesú oss svo skýrt fyrir sjón- ir með dæmisögunni um skujd- uga þjóninn oig fjórðu bæninni í »Faðir vor«., Hvað getur verið dásamlegra en það, að Guð fyrirgefur mér, vesJings syndaranum, mínar miklu, syndir, ef ég fyrirgef ná- unga mínum það, sem hann hef- ir gjört á hlu.ta minn? Því livað er það í samanburði við það, sem ég hefi syndgað móti Guði? »Gefið, og. þá mun yður gefið verða«. Hér erum vér minntir á að hjálpa. fátækum og öðrum nauð- stöddum. Postuji Drottins seg- ir: »Sá, sem hefir heimsins gæði og horfir á bróður sinn vera þu.rfandi og afturlykur hjarta gínu. fyrir honuan, hvernig getur kærjeiki til Guðs verið stöðu,gur í honu,m?« (1. Jóh,. 3,17). Kær- leikurinn tij Guðs hlýtur að koma fram í verkunum. Jesú segir: »Sælir eru, misk- unnsamir, því að þeim mun miskunnað verða. (slar. Orðskv. 19,17 og 2. Kor. 9, 6). Þetta er þá sú miskuinnsemi, sem oss er skylt að sýna náunga vorum, af því að Guð hefir miskunnað oss: leyst oss undan dómi, fyrirgefið oss syndir og veitt oss ótal gæði ókeypis. Tökum þá með oss orð Krists oss til uppörvunar í því að miskunna öðrum: »AJl,t, sem þér viljið að menn- irnir gjöri yður, það skujum þéi' og þeim gjöra, því að þetta er lögmáijð og spámennirnir (Matt. 7, 12). »Verið miskunnsamir, eins og faðir yðar er miskunnsamur«, segir Jesú. Þetta er markið, sem Jesús setur oss að keppa að. Aö því keppti hann, sjálfur og- náði því, því aö hann og faðirinn voru eitt. En vér, syndararnir, get- u,m vér náð þv'í? Postuli Drott- ins svai'ar: »Allt megna ég fyr- ir hjálp ha,n,s, sem mig styrkan gjörir« (Fil. 4, 13). Honum, sem kom til að hjál.pa oss, er ekkert um megn; en án hans getum vér alls ekkert gjört. Hann er sjál.f miskunnsemin og því eru engin takmörk sett, sem lærisveinar hans geta öðlast af miskunn hans, fyrir trú. En ef Jesús er einhverjum ekki ann- að en fyrirmynd, og ekki Drott- inn og frelsari, þá á hann enga hjálp vísa til að ná hinu him- Frh. á bls. 52. "i Lausnara þínum lœrðu af lunderni þitt að stilla; hógvœrðardœnii gott hann gaf, nær gjöra menn þér til illa. Blót og formœling varast vel, á vald Guðs allar hefndir fel; heift lát ei hug þinn villa. Þótt þú við aðra saklaus sért, sannlega skalt þess gæta, samt fyrir Guði sekur ert; sá éi frjálst þig að græta. Illir menn eru í hendi hans hirtingarvöndur syndugs manns; enginn kann þess að þrœta. Óvinum ills þótt óskir liér, ei minnkar heiftin þeirra, óþolinmæði eykur þér, afrœkir boð þíns herra; þú styggir Guð með svoddan sið, samvizkan mjög þar sturlast við; tjón þitt verður því verra. Upplýstu hug og hjarta mitt, herra minn, Jesú sæti; svo að ég dýrðardæmið þitt dagíega stundað gæti. Þeir sem óforþént angra mig, é)ska ég helzt að betri sig, svo hjá þér miskunn mœti. H. P. ■...................................■■■■■■»

x

Bjarmi

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.