Bjarmi - 15.07.1936, Blaðsíða 1

15. tölublað
Reykjavík, 15. jíilí 1936
30. árgangur
6. sunnud. e. trinitatis (Matth. 5. 20.—26).
Réttlæti Fariseanna.
Eft-ir Pál Sigurðsson, prentara,
Jesús gekk upp á fjallið. Þar
sat hann og- kenndi lærisveinun-
u.mi sínuin. Þeir vorui þar !hjá
honum, og' hJýd,d,u á Jaeg’ar meist-
ari þeirra var að kenna þeim.
Hann er að búa, lærisveina sína
undir starf-ið. Margt undarlegt
höfðu; þeir heyi't hiann segja, og
dásamlega hjuti höfðu þeir séð
ha,nn framkvæma. Hann segir
]>eim hér á fjaljinu, að ]>eir sér.
sa,lt jarðarinnar og ljós heims-
ms; hann segir þá sæla er menn
atyrða þá og;ofsækja og tala ljúg-
andi al.lt illt um þá sín vegna.
Hann segir að þá skuli þeir vera,
glaðii' og' fagna, Unda,riegor8! En
þetta, áttu þeir eftir að reyna,
og aJJir heilBihugar lærisveinar
hans niðujr í gegn um aldirnai'
til þessa d.ags. Ég segi yður,
að ef réttlæti yðar tekur ekki
l.angt fram réttlæti fræðimann-
anna og Fariseanna, komizt þér
ekki inn í himna,rlki (Matt. 5,
20) já svo kemur þessi að-
vörun, leiðþeining. Þeir höfðu
oft .heyrt fræðimennina og Fari-
seana, taila. Þeir höfðu oft séð
verk þeirra. En ef þeir, læri-
sveinar hans, færu, eins að og'
þessir menn, myndu þeir ajls
ekki komast inn í himnaríki, úti-
lokast um alla eilifð frá augliti
Guðs. Hvers vegna? Var þaðekki
vegna þess ajð ]>eir ætluðu sér
að réttlætast af verkum sinum,
án trúar? Það voru ]>essir menn,
sem ekki gátu, samneytt syndur-
um og tollhieimtumönnum. Þeir
höfðui eigið réttlæti. Þeir voru
siöavandir og; hél,d:u. hvíldardag-
inn heilagan, og létu sig ekki
vanta, í helgidóminum. En samt
áttu Jærisveinar Jesú ekki að
vera eins og þeir. Réttl,æti
þeirra átti að taka langt fram
réttlæti fræðimannanna og Fari-
seanna —< því að ísrael, sem sótt-
forðast; að álíta, sig réttláta fyr-
ir Guði vegna. verka sinna. Þó
áttu, þeir eftir að gera meiri góð-
verk en þeir höfðu nokkurntíma
séð Fariseanna gera,. Seinna sáu
]>eir þessa réttlátu, menn hand-
taka og lífláta meistara. þeirra.
Hann (Jesús) kom til eignar
sinnar, og hans eigin menn tóku
ekki við honum. En öll,um I>eim,
sem tóku við honum, gaf hann
rétt til að vera Guðs börn. Þeim,
sem trúa á nafn, ,hans. Jóh. 1,
Réttláti Drottinn, hver rannsaka niá,
réttvísu dómana þína?
Aldrei þó fullskilið Jáum vér þái,
fegur þeir sólunni skína.
Mannanna réttlæti reynist valt,
réttlátt og heilagt hjá þór er allt.
Réttláti Drottinn, í rétt ef þii fer,
ranglátir skelfast vér hljótum;
margt það vér gerum, er mislíkar þér,
mót þér vér daglega hrjótum,
Umbun þín, Drottinn, er einskœr náð,
allt hjá oss mönnum er spilling háð.
Réttláti Drottinn, lát ranglœti mitt
reiknast í dómi mér eigi;
réttláti Drottinn, gef réttlœti þitt
réttlœti mig á þeim degi.
Drottinn, þitt réttlœti er reginhaf,
röðli sem elskunnar Ijómar af.
V. Briein.
ist eftir lögmáli er veitt gæti
réttlæti, náði ekki slíku lögmáli
— af því að þeir ætluðu sér að
réttlætast, ehki af tríi, heldur
með verkum, Róm, 9, 31—32.
Það var þetta, sem þeir áttu að
11—12. Þannig er réttlætið að-
eins komið undir trú. Því af
náð eruð þér hólpnir orðnir fyr-
ir trú; og það er ekki yður að
þakka, heldur guðsgjöf, Ekki af
verkum, til þess að enginn skuli
geta þakkað sér það sjálfum,
E. 2, &—9. »Enginn kemur til
föðurins nema fyrir mig«, segir
Jesús. Þetta, er boðskapurinn,
sem hann flutti þjóð sinni, þetta
er boðskapurinn, sem hann var
líflátinn fyrir, þetta er boðskap-
urinn, sem lærisveinarnir voru
ofsóttir fyrir, þetta. er kenning-
in, sem Guðs börn eru hædd og
fyriríitin fyrir í dag, af fræði-
rnönnum óg Fariseum þessarar
al.dar. Þú, sem lest þetta, vilt þu
leyfa -Jesú að komast að til þess
a.ð vinna rértiætisverkið í hjarta
þínu.. Og þú sem hefir komið að
krossi Krists allsvana, og tekið
á móti frel,sinu, sem veitt er af
náð, án verðskuldunar — vilt þú
leyía Jesú aö leiða, þig mjóa veg-
inn, sem ljggur til lífsins?
Manninum hættir svo mjög til
þess, að vilja draga Guð niður
til sin, í stað þess að leyfa hon-
um að beygja sig niður að sér.
Maðurinn er fæddur með synd-
ugu, eðli og er þess vegna ekki
hæfutr fyrir Guðsríkið. En I>eg-
ar miaðurinn finnur sig óhæfan
vegna synda sinna, þá hrynur
eiginréttlætið tif grunna, og
hann »hungrar og þyrstir eftir
réttlætin,u«. »Sælir eru þeir, sem
hungrar og þyrstir eftir réttlæt-
inu, því að-þeir munui saddir
verða« segir Jesús. Það er rétt-
læti Guðs. Þann, sem þekkti ekki
synd, gerði hann að synd vor
vegna, til þess að vér skyldum
vei’ða réttlæti Guðs í honum. II.
Kor. 5, 21.
Aístaöa mannsins til Guðs,
verður að vera eins og aístaða
ómálga barnsins til móðurinnar.
Barnið er algerlega háð umönn-
t:n móðurinnar. Það getur ekk-
ert gert til þess að bjarga sér.
Móðirin beygir sig niður að
bárninu og tekur það upp,
og það hjúfrar sig að
brjósti móðu'i' sinnar og nærist
þar, umvafið þeim kærleiksörm-
u,m, sem hlýjastir og öruggastir
eru barninui hér á þessari jörð.
Þannig er það með syndar.ann,
Frlu á bls. 56.