Bjarmi - 01.08.1936, Síða 1

14. tölublað Reykjavík, 1. á^úst 1936 30. árgangur
8. sunnud. e. trinitatis (Matt. 7, 15.—24.).
Varizt falsspámenn!
Eftir Sigurjón Jón&son, bóksnla.
Það er víða talað um falsspá-
menn í Biblíunni, bæði í Gamla
op' Nýja testamentinu; og ávait
er varað við þeim. Af því einu
er ]jað Ijóst, að þeir eru vara,-
samir og; hættuleg'ir.
»Gœtið ijðar!« seg'ir Jesús.
f 1. Jóhannesarbréfinu 4, 1.
seg'ir postulinn,: »Trúið ekki sér-
hverjum anda, heldur reynið
andana, hvort þeir séu frá Guði;
])ví að marg'ir falsspámenn eru
farnir út í heiminn«.
Þannig var það þegar á dög-
um Jesú og- postulanna og' þann-
ig er það enn þann dag í dag.
Falsspámenn hafa ávalt verið í
heiminum og; þeir eru sístarf-
andi gegn sannleikanum og því
meira, sem nær dregur endur-
komu Jesú Krists, frelsara vors
og Drottins. Um ]rað segir Jesús:
»Því að upp munu rísa falskrist-
ar og fal&spámenn og ]>eir munu
gera. stór tákn og undur til þess
að leiða í villu ef verða mætti
jafnvel útvalda«.
Vér förum þ'á hefdur ekki var-
hluta af þeim á vorum dögum.
Ef til vill hafa þeir aldrei ver-
ið háværari en, einmitt nú, eða
f jölbreyttari. Þessa, gætir í ræð-
um og ritum, blöðum og bókum
svo, að ekki er um að villast.
Þeir eru bæöi utan safnaoar og
kirkju Krists og innan, og ]xi að
þeir komi fram í mörgum mynd-
um, þá getuni vér þó flokkað þá
í tvo höfuðflokka: Þá, sem
standa utan, kirkjunnar og' safn-
aðarins og þá, sem innan kirkj-
unnar og safnaðarins eru.
Þegar vér hér tölum um fals-
spámenn, þá er um ]>á menn að
ræða, sem eru leiðtogar og kenn-
endur lýðsins, en sem víkja í
kenningum sínum frá hinni heil-
næmu kenningu, sem Guðs orð í
heilagri ritningu flytur oss.
I fyrri flokknum eru þeir.
aðrir, sem ekki taka jafn djúpt
í árinni. Þeir láta sér nægja áð
] segja,: Sennilega er einhver for-
5 sjón til, en hún er þá svo hátt
yfir oss hafin og jarðvist vora,
I að oss þýðir ekkert að reikna
I með henni. Ekkert yfirnáttúr-
legt er til, engin opinberun og
enginn Jesús Kristur, er nokkur
áhrif hafi á líf vort.
Sameiginlegt einkenni þessara
: manna er mannadýrkun. Skyn-
semi mannsins er æðsti dómur-
; inn. Vilji mannsins er æðsta lög-
þeklcja þá. Sjáið ávextina af
fag-naðarerindi þeirra á meðal
vor. Öfriður, hatur, flokka-
drættir, lausung og siðleysi í
ailskonar myndum.
Gœtið yðar fyrir þeim! Lesið
ekki hin svívirðilegu saurblöð og
rit þessara falsspámanna,hversu
mikil og' glæsileg, sem þau
kunna að sýnast; — blýðið ekki
á mál þeirra, Þeir, sem það gera
styðja hermdarverk þeirra og
bíða tjón á sálu sinni.
Gætið yðar fyrir falsspá-
mönnunum, þeim sem eru inn-
an kirkjunnar og' safnaðarins.
Þeir eru hættulegastir. Þeir
koma fram í mörgum mynd,um,
í nafni friðarins, mannúðarinn-
ar og kærleikans, ]x)ir vegsama
menningu, víðsýni og frjálslyndi
nútímans fremur öllu öðru og
setja það hærra. en, orð Guðs.
Þeir boða frið, þar, sem enginn
friöur er, hefdur ófriður og mik-
il hætta á ferðum. Það ber við,
að kenningin, sem byggð er á
Guðs orði í heilagri ritningu og
því einu, er talin of þung, óað-
gengileg, dauður bókstafur, sem
aðeins tefji fyrir sönnu lífi.
Þetta. segja margir þeirra, sem
telja sig erindreka Krists í söfn-
uði hans nú á tímum.
En Biblían sjálf seg’ir allt
annað um kenninguna. Hún
leggur einmitt mdkla áherzlu á
kenninguna. Páll postuli tafar
oft um hina heilnæmu kenn-
ingu. Hann segir t. d. við Tímó-
teu,s: »Haf gát á sjálfum ]>ér
og kenningunni; ver því stöðug-
ur við jxitta, því að ef þú gerir
það, þá munt þú gera sjálfan
þig hólpinn og' áheyrendur
| þína«.
| Það gagnar mér ekki neitt til
I sáluhjálpar, þó ég hljóti marg-
vislega trúarreynslu, ef ég ekki
ldýt þá reynslu, sem heilög ritn-
ing kennir og býður sem frum-
skilyrði sáluhjálpar minnar og
frefsis. Kenningin sú .heyrir líf-
inu í Guði til.
Þeir eru að vísu til, sem fara
Framhaid á nœstu síðu.
Spámaður æðsti, sem hefir frá hœðum
hjálpræðiskenning oss blessaða fært,
menntaðu ’ oss fávísa menn í þeim fræðum,
mönnum veit öllum að geti þeir lært
það, sem í dimmviðri þrauta má lýsa,
það, sem til himins má leiðina vísa.
Prestur liinn æðsti, sem fyrir oss færðir
fórnina dýrstu, þitt heilaga Líf,
gef þú að allir af syndunum særðir
sér til þín snái, þá volaðra hlíf.
Bið fyrir öllum, að Irrot sín þeir gráti.
bið fyrir öllum, að frelsast þeir láti.
Konungur æðsti, sem kristninni stýrir,
kraft henni veit þú að heyja gott stríð.
Gef þú, að ávextir dyggðanna dýrir
daglega vaxi hjá kirkjunnar lýð.
Lát þinnar verndar og líknar oss njóta,
lát, þér til dýrðar, oss sigurinn hljóta.
H. H.
sem fyrst og fremst segja skýrt
og skorinort: Enginn guð er
til, enginn andi, ekkert líf
að jarðlífinu loknu. Þeir eru
margir, einmitt á vorurn dög- ;
um, sem þetta kenna, en af þeim ;
ætti Guðs börnum ekki að stafa I
mjög mikil hætta. En svo eru j
málið. Þeir kálla það heirosku,
fáfrajði og þrælkun að hlýða
Guði og fyrirmælum hans. Vilji
maðurinn vera. sæll og frjáls, þá
beri honum að gera það eitt,
sem hann sjálfur' vill samkvæmt
eðli ,sínu og- fýsnum.
Af ávöxtunum slmluð þér