Bjarmi - 01.09.1936, Blaðsíða 2

66
B J A R M I
Godvin Ousland
Um Ritninguna
sem Guðs orð.
i.
Það hefir oft verið erfitt fyrir
nútímamanninn að skilja Biblí-
una. Og mörgum myndi ef til
vili þykja vænt um einhverja
leiðbeiningu. Vér munum í þess-
um ffreinujm reyna að gefa ein-
hverjum hagkvæm ráð, sem
kynni að eiga í erfiðlpikum. Og
ég ,hefi hitt marga, sem hafa
verið það. Þeir horfa á hin
mörgu atriði í Biblíunni, sem
þeir ekki skilja. Þeim finnst
vera svo margir staðir, sem séu
í mótsögn hver við annan. Þeim
finnst, að það sé svo margt
mannlegt í Biblíunni og ófull-
komið. »Guð hlyti að hafa op-
inberað sig á einhvern hátign-
arfegri hátt«, sagði einn við mig
nýlega. Hann hneykslaðist á
hinu lítilfjörlega útliti Biblíunn-
ar. Mundi Guðs orð í raun og
veru koma í svona óálitlegu.m
umbúðum!
Takið eftir, að menn hneyksl-
uðust líka á honuím, sem var
Orðið, Jesú Kristi sjálfum!
Orðið varð hold, og það ba.r við
í lítilfjörlegu fjárhúsi! Hann
hafði ekkert glæsilegt útlit né
nein,a dýrð til að bera. Það er
því ekki svo einkennilegt, þ<3tt
menn hneykslist á því, að Biblí-
an er ekki í glæsilegum búningi.
Sannleikurinn er sá, að sú
skynsemi vor, sem er aðeins
mannleg, getur ekki séð Guð í
Iiitningunni. Hugsun vor, eins
og hún er að eðli til, getur ekki
séð Guð. Guð er hinn huldi Guð.
Ekkert ei' jafn spillt og skyn-
semi mannsins, segir Lúther.
Þess veg-na ujidrar það mig ekki,
þótt það sé margt, sem ég ekki
í get skilið.
Skyldi hugsun mín í raun og
veru vera í samræmi við hugs-
un Guðs, sem er almáttugur og
| alvitur. Mínar hugsanir eru
ekki yðar hugsanjr, segir Drott-
inn, og hans vegir eru ekki vor-
ir vegir.
Þess vegna gagnar a],drei aö
rökræða eða liugsa, til þess að
| öðlast réttan skilning á Biblí-
! unnl. Samt sem áðuj' getur sér-
liver maður öðlazt skilning á
! Bibfíunni, ef hann vUl. Það verð-
j ur manni fyrst að vera ljóst.
; Margir vilja nefnilega halda fast
við efa sinn og nota han,n sér tij
varnar, til þess að komast h.;á
því að verða kristnir. En þeim,
i sem í raun og sannleika. vill, mun
! takast það.
Hver er þá leiðin? Það er
ekki hægt að benda á neina
aðra leið en þessa: Lestu Biblj-
una og set sjálfan þig undir á-
hrif hennar, því að þá er þaö
j nýr kraftur, sem getur komizt
að: Heilagur Andi. Og An.dinn
getur gefið þér það, sem engar
; rökræður og engin hugsun geta
i gert: Nýtt viðhorf til Ritning-
arinnar og; til Hans, sem er inni-
I haþl Ritningarinnar.
II.
Vér sáum í greininni hér á
undan, að sú skynsemi vor, semv
er aðeins mannleg, getur ekki
. skilið, að Guð noti Biblíuna til
j þess að tala við mennina. Og
j men.n geta spurt, hvers vegna
I Guð hafi einmitt valið þessa bók
til fxiss að koma boðum sín.urn
sénnilega verið óbreyttir leik- i
menn, eða eins og vér mundum
segja nú óbreyttir safnaðarmeð- ;
limir. Samt unnu þeir þetta
nauðsynlega verk, og sama verk
getur þú unnið enn í dag. Bentn
á Jesúm og leicldu til han.s, vitn-
aöu um hann og biddu hann. —
Og svo loks þú, sem ert sjúk- j
ur af synd. Hvernig sem synd
þinni er háttað; hvort sem-þér
finnst hún mikil eða Ijtil, þá er
hún það alvarleg að þú mátt
ekki þrjózkast á móti því að
fara tij, Jesú, því það er aðeins
eitt meðal, sem getur drepið
syndasýkilinn og það er hið dýr-
mæta blóð Jesú Krists. Það er
eina lækningin við syndinni,
sem .hægt er að fá.
Hugsaðu um alla þá mörgu,
sem forðum gátu hvergi fengið
lækningu:, nema. hjá Jesú og
hugsaðu þér að þeir hefðu'
þrjózkast á mó*ti og ekki viljað
láta færa sig tij Jesú, eða leita
sjálfir til hans, þá hljóta þeir
að hafa farið á mis við lækning-
una og lifað við örbirgð alla sína
æfi. Þannig verður með þig
nema þú leggir þig fram fyrir
Jesúm, og viðurkennir synd
þína og biðjir um þkn hans.
Heimua-inn hlær, en þú ert
s.iúkur. Heimurinn hlær en Jesú
li'tur til himins og andvarpar yf-
ir hinum syndum spiliýa heimi-
Hve Lengi á hann að andvatpa
yfir jaér, unz þú snýrð þér til
lians.
»AjJt hefur hann gjört vel,
jafnvel daufa lætuir hann heyra
og mállausa mæla«.
Amen.
til mannanna. Það er ómöguleg:t
að svara slíkri spurningu. Guð
hefir í sjálfræði sínu og vizku
vaþð þá leið, sem hann sjálfur
vill. Þess vegna getur kristinn
maður aldrei fengizt við sann-
anir. Allt Jietta er órannsakan-
legur leyndai'dómuj- Giös. En
eitt getur hinn kristni maður
gert, bent á Heilagan Anda.
Sá, sem ei' kristinn, veit vel,
að orðið er íklætt búningi mann-
legra orða. En hann veit einnig
jafn vel„ að trúin tekur ekki á
móti orðinu sem mannaorðum,
heldur sem Gu,ðs orði (I. Þess.
2. 13.) Það er Guðs eigin i*aust,
sem hljómar í orð'um Ritningar-
innar. Og það sannar sig sem
Guös orð, fyrir innri vitnisburð
Andans. Og súfellt kemur það
fyrir kristinn mann, að orð, sem
áður var lokað íyrir honuim, opn-
ast, að orð, sem ekki hafði tal-
að til hans áður, tal,ar skyndilega
sem Guðs eigið orð. —
Hvernig veiður Jretta? Það er
ekki hægt að komast til skiln-
ings á Jrví með hugsuninni einni
samam Hér eiga við orð Sören
Kirkegaards, að eilífa lífið sé
aðeins hægt að skýra með því,
að maðurinn eignist þaö.
En dálítið er f>ó hægt að
segja. Vér getum sagt lítið eitt
cm, hvernig það ekki verður.
Þegar maður verður Jress full-
viss, að hann heyri raust Guðs
sjálfs íorðum Ritningarinnar, þá
er það ekki hugsun hans, hel,d~
ur ekki samvizka hans, sem seg-
ir: Þetta .hlýtur að vera Guðs
orö. Ekki getur heldur sá sann-
leikur, sem orðið hefir að geyma,
sannað sig umsvifalaust sem
raust Guðs. Það verður kj»afta-
verk. Það sem veröur, er Jretta,
svo að maöur noti orð Lúthers,
að Andinn kemur í orðið og gef-
ur trúna, jnegar hann vill og
hverjum, sem hann vill. Það ér
ekki vissa, sem maðurinn aflar
sér, heldur vissa, sem Andinn
gefur.. Guð verður að segja í
hjarta. þínu: Þetta er Gnös ord
(Lúther). Og þegar Guð segir
það með Anda sínum, verður
maðurinn í sannleika sannfærð-
ur. —
Það er ekkert til sem er jafn
undursamlegt og þessi vitnis-
burður Andans, Þegar Guð sjálf-
ur talar eignast maðurinn und-
ursamlega vissu. Og í þessari
vissu er hið sanna frelsi fólgið.
Og Jretta getur þú komizt að
raun um með því að nota Biblí-
una.
III.
Þegar Andi Guðs kemur í orð
Biblíunnar verða þau lifandi. Og
ef andinn fær að vinna sitt
starf, er það einn sem stígur
fram lifandi og máttugur á blöð-
um gömj,u bókarinnar. Það er
hann, sem ei- sjálft Orðið, Jes-
ús Kristui'.
Þaö er fyrst og- fremst hann,
sem vitnisbuirður Andans snert-
ir. Það er dásamlegt, Jregai- And-
inn fær að útskýra Krist og seg-
ir í hjai-ta mínu, að Kristiír hafi
gjörzt maður mín vegna, hafi
dáiðog upprisið fyrir mig (Lút-
her). Þá sýnir And.inn mér, að
Kristur er innihald Oj-ösins og
hið eiginlega innihald Bibliunn-
ar. Hann er einingin í Biblíunni.
Biblían er ekki samsafn af
kennisetningum, ekki einskonar
alfræðiorðabók yfir ýms kristi-
leg efni, Það er samhengi og ein-
ing í henni. Og einingin er
Ki'istui-.
Kristur er konungur og drott-
inn Ritningarinnar, segir Lút-
her. Það er J>að, sem gerir Bibl.í-
una að einstæðri bók. Ef vér
tökum Krist burtu, hefir Biblí-
an enga sérstæða Jrýðingu. Það
verður aðeins eftir samsafn af
kennisetningum.
Svo sem kunnugt er lagði Lút-
her þann skilning- bæði i Gamla-
og Nýja-testamentið, að Kristvr
væri miðdepillinn. Lúther segir
setningu, — sem reyndai' er
færð dálítið út í öfgar, — en
sem hefir nokkuð að seg-ja hverj-
um lesanda Biblíunnar. IJann
segir: Sá, sem les Bibljuna þann-
ig, að hann finnur Krist í henni,
hann les Biblíuna á íéttan hátt.
En sá sem ekki gjörir það, hann
iðkar gjörsamlega gagnslaisan
lestur, hversu vandlega :em
hann les!
En einmitt J>etta, að Andinn
gjörir Krist nurverandi og lif-
andi gegnum Biblíuna, fyllir
l mig heilagri lotningu fyrir Bibli-
j unni. Þess vegna beygi ég mig
! fyrir því orði, sem getuj' fært
I sál minni Krist sem lifandi
jaunveruleika. Enginn maður
j getur ráðið þessu crði. Enginn
! maður getur sagt: Þetta í Bibl-
: íunni er Guös orð, og J>etta er
bundið við' vissan tíma, Engina
j inaður getur ákveðið takmörk
j Guðs orðs. Orðið er meira en
I reynsla hins einstaka manns-
i hjarta, já yfirleitt meira en ölL
reynsla. Það' kemur ekki sjaldan
íyrir, að Guðs Andi talar til ein-
hvers í orði, sem öðrum fyndist
ef til vill ekki hafa neina bless-
un að færa. Þess vegna verða
hin ytri takmörk Bibiíunnar að
stand,a. Það er Andinn, sem á-
kveður, hversu víðtæk þau geta
orðið.
Mejiódistakirkjan notar við
starf sitt í Birma 7 mismunandi
tungumáL. — 1 landinu búa 14,G
miljónir manna. Árið 1931 voru
331,000 af þeim kristnir, en af
þeim voru aðeins 11,000 Birma-
búar. Um 3200 drengir og stúlk-
u.r hafa fengið kristilegt upp-
eldi á hinum ýmsu kristniboðs-
skólum.