Bjarmi - 15.09.1936, Blaðsíða 4

72
B J A R M I
Skovgaapd-Petersen
sjölugui'.
Kristindómsvinir hérlendis
íylgdust fyrrum atyvel með, bók-
um þessa góðkunnasta rithöf-
undar í prestahóp Dana.
Þýðing- trúarinnar og Bók
æskúnnár voru þýddar á ís-
lenzku, sú fyrri af Bjarna Jóns-
syni kennara og sú í'íðarnefnda
af Jóni heitnum Þórarinssyni.
fras5slumálastjóra, — Lírðu þær
vinsælar hér sem í ýmsum öðr-
um löndum og greiddu öðrum
bókum Skovgaard-Petersens veg
til ýmissa sem skildu dönsku.
Skynsemistrúmönnum gramd-
ist að vísu bókin: »Kan der lev-
es paa Rationalismen?« og anda-
trúin var reið vió hina: Kan der
leves paa réligiös Overtro?, En
bækurnar voru lesnar. »Tegn og
Tider«, »Et Blik í Guds Kærlig-
hedsdyb«, »Troens Hemmelig-
hed«, »Bibelske Menneskeskikk-
elser« o. fl. o. íl. komust um
hríð til flestra. presta og margra
annara hér á landi.
En síðari ái'in hafa miklu
færri fengið bækur hans hér-
lendis. —
Ungum guðfræóingum óg
kennuruim var talin trú um að
þao hlyti að vera »voða þröng-
sýnn klerkur, sem skrifaði bæk-
ur gegn andatrú og skynsemis-
trú«, — og urðu þá sumir svo
hræddir við hann, að þeir þoróu
varfa að líta í seinni bækur
hans, t, d. um landið helga
»Landet, hvor Kilderne sprang«
I. og II., þótt það séu. beztu og
fróðlegustu bækur á Norður-
löndum um það eíni,
1930 kom út Bibelen gennem
1000 Aar, og í fyrra Bibelen paa
de 1000 Sprog, Stórar bækur
fullar fróðleiks um ritninguna,
hvetja atya, sem mögulegt er, að
en munu því miður lítt kunnar
hérlendis.
1 dag (15. sept.) verður Skov-
gaard-Petersen sjötugur og
sama dag kemur út á dönsku,
sænsku og finnsku bók eftir
hann um Fjallræðuna., »Jesu
Bjergprædiken« heitir bókin á
dönsku, er 170 blg., og ber öll
beztu einkenni höfundar síns.
Yíða fór hann, fleira las hann,
margt reyndi hann, fléira íhug-
aði hann; og því, sem hann sá,
segir hann vel frá. »Hugisanir
lærisveinsins um orð meistar-
ans«, kallar hann bókina.. —
Lotning og hlýtt hjarta er á
bak við þau orð — og alla bók-
ina»
Vinir Skovgaard-Petersens
víöa ubi heim — sumar bækur
hans eru á Austurlandamálum
— þakka honum hjartanlega
íyrir liöna tíð og óska honum
enn margra starfsára,
Sá, sem þetta ritar minnist
með þakklæti trúfastrar vináttu
Jians í 36 ár.
Hjartans þökk fyrir hana.
15. sept. 1936.
Siffurbjörn Á. Gíslason.
(Juö eða niamuion, frh. t'rú 1. siðu.
Krists. Það hefir aldrei þótt
nein tignarstaða. að vera, þræll
ög allra sízt þræll Jesú Krists,
þó að það sé æðra hverri mann-
leg'ri tign. Hallgrímur Pétursson
bætir viö:
Heriatign enga aö heimsins siö,
held (5g þár mega jafnast viö.
Páll, postuli kallar sig oft í
bréfum sínum þræl (þjón) Jesú
Krists- Vildir \m geta tekið und-
ir það, eða vildir þú heldur haifa
nafnbótina: Præll syndarinnar
eða þræll mammons? Ríki ung-
lingurinn gekk hryggux burt frá
Jesú, af því að. hann átti miklar
eignir — og hjarta hans var svo
bundið við þær, að hann kaus
heldur að yfirgefa Jesúm en
sleppa þeim, Láttu ekki hið
sama henda þig, því að þá kýst
þú tortímingu og glötun í stað
eilífs lífs. —
Ég vil þj'óna Guði, en hvað
ætlar þú að gera? Eg vil heldur
tignarstöðuna: þræll Jesú
Krists, ef ég get verið það í
sannleika og auðmýkt, heldur en
allar þær tignarstöður, sem
heimurinn hefir að bjóða og
vera jafnframt þræll syndarinn-
ar.
Hvaö kýst þú?
Gimnar Sigwjónsson.
Góöir gestir, frh. f'rá 2. síðu.
Trúuðu vinir, nú er það hlut-
verk vort að biðja f'yrir þeim og
því starfi, sem bíður þelrra., svo
að orð þeirra falij ekki mátt-
laus til jarðar, heldur fylgi þeim
kraftur Guðs. Biðjujm-
65
ofan á sorgir annai-a og áhyggjur út af þér«.
Hann þagði uan hina eiginlegu ástæðu fyrir
þögn sinni, og enda þótt Hjálmar grunaði, hver
hún væri, lét hann ekkert á því bera, en lofaði
strax því, sem hann var beðinn um.
Elsa komst í mikla geðshræringu, þegar hún
fékk tilkynningu manns síns í' síma, hverjum
hann hafði boðiö.. Hvað átti það að þýða, aö
Hjálmar, sem aldrei hafði Litið heyra frá sér,
spratt nú allt í einu upp? Var hann kominn til
þess að særa f'ram hið liðna? Hvernig mundu
endurfundir þeirra verða? Elsa hafði enn eina
ástæðu til joess að vera áhyggjufull, nefnilega
þá, að hún hafði boðið nokkrum vinum. sínuim
til miðdegisverðar. Hún var vön að gera það
án þess að segja manni sínum frá því fyrirfram.
Pess vegna gat hann aldrei vitað, nema hann
fyndi húsið fullt af gestum, þegar hann kæmi
heim frá skrifstofunni. Hún, hafói kært sig koll-
ótta, þótt hann væri óánægður með lietta fyrir-
komulag, en nú sá hún, að það gat haft viss
óþægindi í för með sér. Ætli Hjálmar gæti
hegðað sér svo, að hún þyrfti ekki að
skammast sín fyrir hann? Pað var ein af
þeim áhyggjum, sem gerði hana órólegasta um
daginn, Þaö var Jx> ekkert hægt ao geia, og
eins og Elsa var vön, géröi hún allt sem í henn-
ar valdi stóð til þess að hún gæti hafL fuilkornna
stjórn á öliu'. Pegar Hjálmar kom inn í gesta-
6Q
sal mágkonu sinnar, rétt fyrjr miðdegisverðinn,
gat enginn af framkomu. Elsu séð annað en að
hún væri mjög glöð yfir að sjá hann aftur, og
að henni virtist þykja mjög vænt um að getá
kynnt hann vinum sínum. Hjálmar, sem ekki
haföi búizt við að finna aðra gesti, gat aftur
á móti ekki vel leynt því, þetta hafði komið hon-
um ól>ægilega á óvart, og hann furóaði sig á
því með sjálfum sér, að Eiríkujr haíði ekki
minnzt á ])etta einu orði. Hann fékk tajkifæri
til þess að hvísla spurningu uun þetta í eyia
bróður síns.
»Ég vissi það ekki sjálfur«, svaraöi Eiríkur
og leit út fyrir að vera óánægður með. fyrir-
komulagið, þótt hann væri orðinn vanur þvi.
Hjálmari hafði orðið það ljóst, að Eiríki hafði
vegnað vel, þegar þeir hittust á franska baö-
staðnum, og enn Ijósara varð honum það, þegar
hann kom á skrifstofuj hans, en fyrst nú, þegar
hann sat inni í skrautlegum híbýlum bróður síns
við borð hans meðal hinna prúðbúnu gesta hans
skildi hann að fullu, hve efnaður hann hlaut að
vera orðinn. Hann horfði á bróður sinn eins og
í draumi; það var Eiríkur, en samt var það eig-
inlega ekki Eiríkur. Elsa kom honum alveg eins
fyrir sjónir. Hún va.r jafn fjörug og hrífandi
og hún hafði verið áöur, en hann fann ekki hið
minnsta af því töfravaldi, sem hún hafði áður
haft yfir honum.
Enn er eigi unnt að seg'Ja með
vissu, hver tilhögun verður á
í-tarfi ])eirra. Reynt verðujr að
stárfa bæðii sér fyrir stúdenta
og fleira skólafólk, sendir menn
til Akureyrar, og almennar sa.m-
komur haldnar í Dómkirkjunni.
Sérstök athygli ska] þo vakin á
fyi'irlestrum þeim., sem prófess-
or Hallesby hefii' í hyggju að
halda við Háskólann. Þéir veKla
sennil,. fyrir almenning, og vi] ég
hvetja alla, sem mögujlegt er, að
sækja þá. Þeir verða ekkert
hismi.
Nef'nd hefir veriö sett á lagg-
irnar, til þess að. annast mót-
tökurnar og fleira í sambandi
við heimsóknina. Vilji menn
spyrjast fyrir um eitthvað við-
víkjandi för þessari, þá snúi
þeir sér til Jóhanns Hannessonr
ar, cand. theol., Pórsgötu 4,
Reykjavík.
Hér er til, lític) félag, sem
nefnist Kristilegt l'élag stúd-
enta. Eins og gefur að skilja,
verður það talsvert við móttök-
u,r gestanna riðið. Stúdentar,
sem vilja verða meðlimir þess,
eða afla sér upplýsinga urr> það,
tali við Jóhann Hannesson. Fé-
lagið byggir á |>eim grundvelli,
sem lagöur er af Jesú Kristi,
syni Guðs og frelsara vorum, er
friðþægði Guð við menn og
menn við Gujö, samkvæmt Heil-
agri ritningu og játningum
,hi nnar evangelisk-lúthersku
kirkju. Menn úr öórum kirkju-
deildum geta }x3 orðið meðlimir,
ef þeir skujdbinda sig til þess
að gera engar tilraunir til þess
að útbreiða sérkenningar
kirkjudeidar sinnar meðal fé-
lagsmanna eða í nafni félagsins.
Kæru lesendur, takið nú þetta
að yður til fyrirbænar, bæði fé-
lagið og það starf, sem fer í
hönd. - M. R.
Úr ýmsum áttum.
Norðuir-þýzka kristnibo5.sfé-
lagið hefir, í tilefni af 100 ára
starfsafmæli sínu, sent út
skýrslu u;m starfið, m. a. í ný-
lendunni Togo, sem áður fyrr
var þýzk nýlenda. Þegar hún
komst undir yfirráð Þjóðverja
1884, voru þar varla 500 kristn-
ir, en 54 kristniboðar höfðu lát-
ið þar lífið. Arið 1914 hafði tala
Jiinna kristnu vaxið upp i
12.000. En þar sem all,t kristni-
b(xTsstarf stöðvaðist á meðan á
heimsstyrjöldinni stóð, þorðu
menn varla að vona að hinir
þarlendu; menn myndu sjálfir
geta haldið uppi kirkjunni. Þess
vegna urðu, menn bæði glaðir og
undrandi, þegar þeir trúboðar,
sem fóru aftur þangað 1923,
fundu: algjörlega sjálfstæða
kirkju, sem ekki aöeins sá um
sig og útbreiddi sig sjálf, heldur
het'ÍT' nú uim 50,000 kristna
menn að meðlimum. Án nokkur-
ar leiðsögu evrópikku trúboð-
| anna höfðu þarlendir ménn
i haldið fast við trú sína,