Bjarmi - 15.10.1936, Blaðsíða 2

78
B J A R M I
Bjarne Hareide, cand. theol.:
Starf medal §tndenta.
Bjarne Hareide.
»Kristilegt félag' stúdenta í
Noregi« va,r stofn,að árið 1924,
Það er því ekki gömul hrey'fing.
En löngu fyrir þann tíma var
unnið að kristilegu starfi meðal,
norskra stúdenta. Það er kunn-
ugt, að »Kristileg;t samband
norskra ,stúdenta«, sendi man,n
hingað til Islands um aldamótin,
til þss að starfa meðal íslenzkra
stúdenta. Hann hét Kjald Stub.
En þessi stúdentahreyfing
lenti meir og' meir í höndum
hinna frjálslyndu. Boðun kristin-
dómsins hvarf, og' það varð boð-
u.n frjálslyndisias og hinar
frjálslyndu. skoðanir, sem ríktu.
Þetta gátu jákvæðir stúdentar
ekki unað við til lengdar, og þvi
varð klofningurinn 1924. Hinir
jákvæðu sögðu sig; úr samband-
inu og stofnuðu nýtt stúdenta-
félag, »Kristilegt félag stúdenta
í Noregi«.
I upphafi var þetta félag mjög
lítið. En það leið ekki á löngu
fyrr en það tók að vaxa, já, og
óx mjög ört.,
Mót.
Þeg-ar, áður en þetta félag
var stofnað, höfðu verið haldin
nokkur kristileg mót fyrir stúd-
enta og menntaskölanemendur
að Hrugetun. í uþpháfi stóú
Kristilegur menntaskóli í Osló
að þessum mótum., 1 rnótum þess-
um tóku þátt- nokkrir sænskir
stúdentar og menntaskólanem-
endur- Þetta varð upphafið að
mótum hinna norrænu stúdenta
og menntaskólanemenda á bibl-
íulegum grundvelli. Forystu-
menn fyrir þessum mótum hafa
frá upphafi verið prófessor Hall-
esby og Höeg' rektor. Dagski'á
mótanna er byggð á biblíul,egum
grundvelli. Á d,agskránni er ekki
rúm fyrir annað en boðun Orðs-
ins og sálusorgun. Hinir ungu'
safnast í 5—6 daga aðeins um
hið gamla fagnaðarerindi. Það
er ekkert annað á dagskránni,
sem dregur hina ungu að.
En skólanemendurnir koma á
mótin, þrátt fyrir þennan
»þrönga ramma«. Já, það, hefir
komið í ljós, að það er ekkert,
sem megnar eins að safna sam-
an norskum nemendum, eins og
hið gamla, einfalda fagnaðarer-
indi.
Á mjög' skömmum tíma urðu
þessi sumarmót — eins og við
eru.m vön að kalja það. — mjög
umfangsmikil. Skönnnu eftir aö
Svíþjóð fór að taka þátt í þeim,
slóst Finnland, sem a.ð líkindum
hefir flesta trúaða stúdenta,
með í hópinn.i Og nú er Danmörk
líka orðin þátttakandi. Hin nor-
rxnu mót eru því haldin tilskipt-
is 1 þessiun löndum. Á slíku noi'-
rænu móti, sem háð var í Nor-
egi 1935 vorui um 600 þátttak-
endur. Það á.r varc) að neita
mörgum umsóknum um þátt-
töku, því það var ekki rúrn fyrir
svo marga.
Auk þessara árl,egu. norrænu
móta, eru haldin »heimamót«, þ.
e. a. s. hvert af hinurn norrænu
löndum hefir mót bara fyrir
sína landsmenn á öðrum tíma
sumarsins. Á þessu.m mótum er
nokkuð minni þátttaka, svo hóp-
urinn verður »viðráða,nlegri« og
sambandið milli þátttakenda
nánara. Andlega séð eru þessi
mót oft þau beztu.
Á sumarmótum vorum hafa
alltaf verið vakningar að meira
eða minna leyti. Guð hefir kann-
ast við ]>etta starf á undursam-
l,egan hátt. Með hverju árinu
vinnast fleiri og fleiri stúdentar
og menntaskólanemendur fyrir
Krist. Hópu,rinn er nú stærri en
nokkru. sinni fyr.
Þa.ð er undarlegt að heyra
þennan, æskulýð vitna um Drott-
in sinn og; frelsara, um aftur-
hvarf sitt og lífið í samfélaginu
við hann. Og það hrífur mann
ennþá meir að sjá með hversu
eldlegum áhuga þei,r vinna að
því að vinna. fél,aga sína og vin-
konur fyrir Krist, með persónu-
legum áhrifum,
En sumarmótin eru aðeins
stórhátíðir starfsársins. Það er
hið hversdagslega félagsstarf
al.lt árið í kring, sem mest veltur
á, er þýðingarmest.
Samband.
Eftir að kristilegt stúdentafé-
lag hafði verið stofnað í Osló ár-
ið 1924, sameinuðust því bráð-
lega félög við háskóla og aðra
menntaskóla. Nú eru félögin um
30, þ. e. a. s. nú eru slík
kristileg félög við hina 3 háskóla
vora og flesta menntaskólg Nor-
egs.
Félagið í Osló, sem er hið
elzta, var lengi einskonar móð-
ursöfnuður hinna félaganna.
Þaö varð því að sjá um að halda
sambandinu Ijfandi milli félag-
anna. Það sendi því árlega full-
ti'úa til þess að heimsækja hin
félögin. Venjulegast var þa;i
einhver til þess hæfur stúdent
eða kandidat, sem fór í þessa
ferð. Hann hélt þá fyrirlestra
við menntaskólann og samkom-
ur á þeim stöðum, sem hann
heimsótti. Þetta starf var allt
unnið í sjálfboðavinnu, en skipu-
lagt af nefnd, sem hafði aðsetur
sitt í Osló,
Vegna þess hve hreyfingin óx
ört, var að lokum engum stúd.ent,
fært að sinna þessu starfi á-
samt með náminu. Auk þess var
það að verða öljum ljóst, hversu
óeðlilegt það væri í raun og
verui, að félagið í Osló, sem raun-
verulega var aðeins félag eins
og félögin víðsvegar um landið,
ætti að stjórna öl,lum þessum fé-
lögum. Það var því ákveðið að
endurskipuleggja starfið — eða
réttara sagt skipuleggja það
fyrsta, sinni, Félögin kusu því
»landsráð«, sem skyldi vera mið-
stöð a,lls sta.rfsins. Þetta ráð
skipaði þegar framkvæmdar-
stjóra (Hans Höivik prest), sem
atti að vinna hin nauðsynlegustu
verk, sem biðu þessarar nýstofn-
uðu starfsgreinar. Einkum var
] )örf á því að heimsækja fél,ög-
in, sem voru dreifð víðsvegar
um landið. Einnig var honum
falin ritstjórn hins nýja mál-
gagns okkar, sem nefnist
»Credo«.
Bókmenntastarfið hcfir einn-
ig aukizt Þad hafa verið gefin
út smárit við ýms tækifæri, til
útbýtingar eða. sölu meðal stú-
denta. Auk þess er gefið út jóla-
hefti um hver jól. Það heitir
»Jubilo« og hefir breiðzt mjög
út og' aflað sér vinsæjda.
Félagsstarf.
Ég ætla að segja lítillega frá
félagsstarfinu í Osló-félaginu, til
að sýna. hvernig- hið almenna
starf er rekið.
Einu sinni í viku er haldinn
fundur.. Sumir þessara funda
eru biblíulestrar, en allir fund-
irnirmiða eingöngu að. því að
uppbyggja þá trúuðu og vekja
hina vantrúuðu. Sumar ræðurn-
ar eru haldnar í fyrirlestrar-
formi og snerta því ýms svið
hins andlega lífs, en aljt miðar
að uppbyggingu og vakningu.
Það er hið gamla fagnaðarer-
indi, sem er boðað.
Auk l>essara. venjulegu félags-
funda höldum við 4—5 fivndj á
kennsluárinu, sem við nefnum
»stúdentakvöld«. Til þess að ná
til, sem fl,estra leigjum við ann-
an fundarstað, helzt þann veit-
ingastað, sem stúdentarnir
sækja mest. Fyrst höfum við
sanieiginlegt borðhald, með <>
brotnum kvöldmat. Iiinir trú-
uðu, sem eru starfandi, reyna
að heilsa sem ilestum hinna
»nýju and,lita«. Ef við fáum
tækifæ,ri til þess, reynum við að
tala, við þá um Krist. Eftir
kvöldmatinn syngjum við og
vitnum fyrir þeim.
Þetta eru oft okkar beztu
stuindir, Á þessum stundum hafa
margir, sem stóðu fjarri, unnizt.
Já, það hefir komið fyrir að hin-
ir æstistu kommúnistar hafa
eftir slfkar samkomur beygt sig
fyrir krossi Krists. —
Það var einkum einn flokkur
æskumanna, sem var erfiðara
að ná til en flestra annara. Það
voru þeir, sem hafa áhuga fyrir
íþróttum. Þeir nota allar f.rí-
stundir sínar til slíkra iðkana,
svo það er ómögujegt að ná í þá,.
1 Osl,ó er það einkum Nord-
marka, sem dregur þá til sín.
(Nordmarka. er fínn íþrótta- og
skíðaferða-staður skammt frá
Osló). Um hverja helgi þyrpist
fólkið þangað þúsundum saman
annaðhvort á gönguför eða
skíðaför.
Hinir trúuðu stúdenta.r hugs-
uðu þá þannig: Ef íþróttaæskan
vill ekki koma til okkar, þá
verðum við, að fara til hennar.
Þá kom fram hugmynclin um
að byggja kapellu á miðri
»Nordmarka«. Hugmyndin var
framkvæmd. Við söfnuðum fénu
saman, og í dag stendur kapell-
an, algerlega skuldlaus. Á hverj-
um sunnudegi er þar haldin
guðsþjónusta. Á þessum guðs-
þjónustum eru það trúuðu, stú-
dentarnir sjálfir, sem tala og
vitna, og íþróttafólkið kernu.r og
fyllir kapeþuna sujnnudag eftir
sunnudag. Það er líka einstak-
leg*a hentugt að vinna að per-
sónulegu starfi þarna. Iþrótta-
iðkendurnir eru venjulegast
heiðarlegir og einlægir, svo það
er mjög gott að rreða hreinlega
við þá. Gufi hefir kannast við
þetta starf, svo að við höfum
þegai' fengið að sjá sýnilega á-
vexti.
Heiðingjatrúdboð.
Lifandi og nauðsynl,egur á-
vöxtur af lifandi kristindómi er
ábyrgðartilfinningin gagnvart
heiðingjatrúboðinu. Þessa verð-
ur hka vart í starfinu meðal
stúdenta. Mikil andleg blessun
Framh. á öftustu síðu^