Bjarmi - 25.03.1958, Síða 1

3.-4. tbl.
Reykjavík, 25. marz 1958
52. árg.
KOMM HEIM FHA KOIVSÚ
JFyrsii Mitntstnttttiiurinn skiröur. Fyrsta fcrniinyn
— Kristnihttiittttttttt fatjnuð tt fjiitntcnnuin santkontuin
t Kcykjartk tttj Mfafnarfirði — Gáð kvikttttjnti frtt
siarfintt i Bítntstí.
AÐ er engin ný frétt lengur,
sem til tíðinda teljist, að
kristniboðahjónin Kristín Guðleifs-
dóttir og Felix Ólafsson séu kom-
in heim, ásamt sonum sínum
tveim, Kristni Friðrilc og Ólafi.
Þau komu til Reykjavikur föstu-
dagskvöldið 7. febrúar, með flug-
vél frá Lundúnum. Hafði ferðin
frá Eþíópíu gengið ágætlega. Þau
lögðu af stað frá Addis Aheha
mánudaginn 3. febrúar og voru
röskan sólarhring til Lundúna. I
Englandi dvöldu þau tvo sólar-
hringa og komu síðan með fyrstu
ferð Flugfélagsins heim. Vikuna
eftir að þau komu, stóð yfir æsku-
lýðsvika K.F.U.M. og K. og dróst
þvi nokkuð, að unnt væri að halda
samkomu lil þess að bjóða. þau
velkomin. Var það ekki fyrr en
fimmtudaginn 20. febrúar, að
fagnaðarsamkoman var haldin i
lnisi K.F.U.M. Eins og geta má
nærri, var samkomusalurinn al-
setinn áheyrendum og það svo, að
þótt aukastólar hefðu verið settir
i alla gangvegi og hverja smugu,
og þéttar væri setið í beklcjum,
en til er ætlazt, urðu nokkrir að
vera frammi í ganginum. Var það
mjög svo ánægjulegt fyrir kristni-
boðana að sjá, hve margir þeir
voru, sem hjóða vildu þau vel-
komin. Var samkoman öll hin á-
nægjulegasta og hátíðleg. Er
sunginn hafði verið inngangssálm-
ur, hyrjaði Ólafur Olafsson,
kristniboði, samkomuna með lestri
Guðs orðs og hæn. Er annar sálm-
ur liafði verið sunginn, voru
krislniboðahjónin boðin velkomin.
Er þau komu upp í ræðustólinn,
risu samkomugestir úr sætum sín-
um og heilsuðu þeim, er þau stóðu
hlið við hlið í ræðustólnum. Fundu
þau og sáu kærleika kristnihoðs-
vinanna berast til sín í ríkum mæli,
og það var cnn betur staðfesl, við
lilý handtök, er samkomu var
lokið.
ARGIR ÞEIR, sem sáu kristni-
hoðana, sögðu: „Þau líta alls
ekki eins illa út og ég bjóst við,
eftir erfiði það, sem þau liafa átt
við að búa.“ Það er satt að því
leyti, að ekki er unnt að segja,
að þau sé ekkert nema skinin bein-
in, sem betur fer. Hins vegar dvlst
engum kunnugum, að liðin ár liafa
sett sinn svip á þau, svo sem við
er að húast. Þau voru kornung,
er þau fóru til Konsó, og liafa
fengið mikla lífsreynslu á ])essum
árum.
TpR RUIÐ VAR að hjóða þau vel-
komin heim, söng hlandaður
kór K.F.U.M. og K., en þvi næst
mælti frú Kristín Guðleifsdóttir
nokkur orð. Flutti hún íslenzkum
kristniboðsvinum kveðjur inn-
fæddra manna og norskra kristni-
hoða. Færði hún kristniboðsvin-
um og þakkir þeirra hjónanna og
allra fyrrnefndra aðila, fyrir þann
skerf, sem lagður hefði verið fram
til starfsins í Konsó. Einkanlega
þakkaði hún fyrir fyrirhænirnar,
sem hefðu verið þeim hjónunum
hvað mestur styrkur og livöt í
starfi þeirra úti. Hún tók kristni-
boðsskipun Jesú og fyrirlieit í nið-
urlagi Matteusarguðspjalls til
grundvallar fyrir orðum þeim, sem
hún mælti. Að loknu máli lienn-
ar var almennur söngur.
'C'ELIX Ólafsson talaði næstur og
flutti aðalræðu kvöldsins. Ilóf
Iiann mál sitl á því, að flytja þakk-
ir og kveðjur, svo sem kona lians
hafði gert. Lagði hann i því sam-
bandi mikla áherzlu á, hve mikil
hvöt það hefði verið þeim, að
minnast ])ess, að heima á Islandi
voru vinir, sem háðu fyrir þeim.
Klukkan i Konsó er langt á und-
an íslenzkum tíma, svo sem kunn-
ugt er. I því sambandi sagði hann
á þessa leið: „Þegar við lágum
andvaka á næturnar og svefninn
flýði olckur, ])á vorum við að tala
um það, að einmitt á þessum tíma
væru vinir heima á Islandi að hiðja
fyrir okkur, og það var okkur mik-
ils virði.“
Á sagði Felix ýmislegt frá
starfi þeirra, bæði smátt og
stórt, en eins og skiljanlegt er, var
ekki tími til að segja margt. M. a.
sem hann gat um, var það, hve
mikill erfiðleiki það væri kristni-
boðunum, að geta ekki haft þá
starfsmenn úr liópi landshúa
sjálfra,sem nauðsynlegt væri. Eng-
ir, nema kunnugir menn, gætu
gert sér í hugarlund, hve mikils
virði slíkir starfsmenn væru. Þeir
ynnu veigamikið starf, sem útilok-
að væri, að kristniboðarnir gætu
unnið. Þá sagði liann og nokkuð
frá starfsemi skólans og nemend-
um hans, en ekki hefur verið unnt
að starfrækja þriðja bekk við skól-
ann, sakir starfsmannaskorts.
t'LESTIR þeirra, sem á sam-
komunni voru, munu liafa
liaft einna mesta ánægju af því
að heyra það, sem Felix sagði tíð-
inda frá kristniboðsstöðinni síð-
ustu dagana, áður en þau hjónin
héldu heim til Islands. Dagana áð-
ur en þau fóru, voru menn alltaf
að koma til stöðvarinnar til þess
að kveðja þau og árna þeim allr-
ar hlessunar. Þau höfðu eignazt
góðan vinahóp þann tíma, sem þau
höfðu dvalið þarna. Síðasta sunnu-
daginn var samkoma á kristni-
hoðsstöðinni, og komu þá margir
þeirra, sem snúið hafa halci við
Satansdýrkuninni og tekið trú á
Krist. Voru það um tvö hundruð
manns, er voru á samkomunni í
skólahúsinu. Fór þar fram sú sér-
stæða athöfn, að fyrsti maðurinn
var sldrður til kristinnar trúar, og
jafnframt fór fram fyrsta ferm-
ingin i Konsó. Framkvæmdi Felix
athöfnina. Voru það tveir drengir
Felix kristniboði leggur hendur yfir
Adane, sem var skírður, og Kora, sem
var fermdur.
úr heimavistinni, þeir Ádane og
Kora, sem hér var um að ræða.
Adane er kopti og því skíl ður sem
harn, en var nú fermdur. Kora
er heiðingi, Konsópiltur, og er
fyrsti Konsómaðurinn, sem skírð-
ur er inn í söfnuð Krists. Er það
íslenzkum kristniboðsvinum mik-
ið gleðiefni að fá fregn þessa, og
að Felix kristniboða skyldi veitast
sú ánægja að fá að skíra þennan
vin sinn, áður en hann hvarf frá
Ivonsó.
CUMIR munu vafalaust spyrja:
Hvers vegna voru þeir ekki
fleiri, sem skirðir voru? Hvers
vegna var Rarsja ekki skirður,
maðurinn, sem við hér heima
könnumst langhczt við? Því er
til að svara, að það er viðtekin
regla hjá kristniboðinu, að þeir,
sem skírn fá, verða að hafa hlot-
ið nokkra fræðslu í kristnum fræð--
um, áður en þeir hljóta skírn,
nema sérstaklega standi á. Maður,
sem lifir og lirærist í heiðnu um-
liverfi, verður því að hafa nokkra
kristilega þekkingu til að bera.
Skírnþegar verða að hafa lært
fræði Lútliers hin minni, svo og
allmargar sögur hæði úr Gamla
og Nýja testamentinu. Þessir tvcir
piltar, sem nú voru skírðir og
fermdir, skara fram úr í þekkingu
og gátu því orðið þessa aðnjót-
andi. Þeir hafa háðir reynzt af-
hragðs námsmenn, sem meðal
annars sést af því, að þeir hafa
skarað l'ram úr við nám i efri
Framh. á 5. síðu.