Bjarmi - 01.08.1958, Blaðsíða 4

4 BJARMI
KRISTNIBOÐSÞÆTTIR
Benedikt
skrifar frá
Bionsó:
V70
Drottinn hefir hjálpað
Hvað um skólann? Þegar ég
sendi skýrslu til Menntamálaráðu-
neytisins fyrir hálfum mánuði,
voru 35 nemendur í fyrsta bekk
og 13 í öðrum. Nokkrir fyrstu
bekkingar komu seint á skólaár-
inu og sumir annarsbekkingar
liafa mætt slælega. Annars er það
ákaflega miklum erfiðUkum liáð,
að fá nemendur til þess að sækja
skólann reglulega. „Sá, sem vinn-
ur ekki, á ekki heldur mat að fá“,
virðist vera rótgróinn hugsunar-
háttur lijá mörgum hér um slóðir.
Yið því væri að sjálfsögðu ekkert
að segja, ef það bitnaði ekki á
fróðleiksfúsum börnum, sem vilja
ganga í skóla, en fá ekki. En þetta
er líka nýr vegur, sem fólkið er
fjæst að kynnast núna síðustu árin.
En hið nýja vinnur á, smám sam-
an. Skilningur manna eykst við
aukin kynni af kostum skólagöng-
unnar. Við þyrftum að geta búið
mikið betur að skólanum. Á síð-
astliðnu ári voru 3 3ðju bekking-
ar sendir til Gidole (Adane var svo
lil strax fluttur upp í 4. bekk), og
hinir tveir eru nr. 2 og 4 í 3.).
Felix liafði mikinn hug á að liafa
þá hér, en þegar nú Jimberberú
brást, var ekkert annað hægt að
gera en senda þá til Gidole. Það
varð okkur lika mikið ódýrara, því
að það hefði verið dýrt að ráða
kennara fyrir aðeins 3 nemendur.
1 Gidole fá þeir 24 dollara fyrir
hverjar 4 vikur. Kennarinn liefði
kostað okkur minnst 75 dollara,
ef um útskrifaðan kennara hefði
verið að ræða.— Ég sé ekki fram
á annað en að ég verði að fara
eins að í ár, þ. e. a. s. þegar nýtt
skólaár hefst, í september. En þá
missum við að sjálfsögðu þá, sem
ekki eru heimavistardrengir, og
slíkt er illt. Þeir 6 menn, sem yrðu
sendir héðan á okkar vegum, fá
samtals 36 dollara í uppihald í Gí-
dóle og meir en lielmingur kenn-
aralauna mundi þá sparast. Jolis.
Eiken hefur boðið mér að fyrra
bragði að taka við þeim. Hvað
finnst þér um þetta? Ég held, að
þetta sé það eina, sem við getum
gert, nema meiri gjaldeyrir fáist.
Já, reyndar líka þótt eitthvað ofur-
litið meira bætist af gjaldeyri, þá
lield ég, að þannig vei’ði þetta að
vera, svo að við getum beitt okk-
ur meira við fræðslu væntanlegra
skírnþega.
Kennaralið.
Ég geri ráð fyrir, að Felix hafi
sagt þér frá ráðningu Gebre Mar-
yam, smiðsins, og hvernig við
hugsuðum í því sambandi. Stúlk-
an, sem Gebre hugsaði sér að
kvænast, er fyrstabekkjar kennari
í Gídóle. Hún hefur fengið 30 doll-
ara í laun þar. Hér þyrfti hún að
fá 35. Én nú er sá gallinn á, að
stúlkan hefur enn ekki fengizt til
að láta uppi um það, livort hún
vilji kenna, þegar hingað lcemur.
Ég geri því frekar ráð fyrir, að
hún vilji það ekki. En Taddesse,
nýi kennarinn, er fús til að koma
aftur og kenna hér í haust. Hann
er ágætis drengur, en Mageröy
sagði, að hann væri istöðulítill og
þyrfti aðhald. Hann hýður af sér
góðan þokka, og í gærkvöldi (nú
er 14. júní) kom hann að máli
við mig og tjáði mér, að liann vildi
nota sunnudagana til þess að fara
í þorpin og prédika og eins laug-
ardagana að einhverju leyti
(kennsla er engin á laugardögum).
Mér kom jietta á óvart, en það
gladdi mig jafnframt mikið, því
að ég liafði ekki minnzt á þetla
einu orði við liann. Hann tók þetta
upp hjá sjálfum sér, og ég gæti
því lialdið, að virkileg vitnisburð-
arlöngun búi undir. Nú verða þeir
því tveir, starfsmennirnir, sem
fara í þorpin, nei, 3 reyndar, því
að Dasaw fer eitthvað út líka.
Stjórnin hér úti hefir úthlutað
okkur ágætis kennara, sem útskrif-
ast einhvern næstu daga í Irgalem.
Hann heitir Tesfai Kalbero og er
bróðir Shamebo Kalbero, sem er
öldungur og prédikari safnaðarins
i Gídóle. (Vakningaprédikari og
aðalstoð og styttan þar). Allir,
sem vikið hafa orðum að Tesfai,
hera lionum vel söguna, og von-
andi ílendist hann hér. Það ætti
að vera einhver von til þess, þar
eð bróðirinn er svo nærri. Og víst
er, að það er mikill fengur að fá
hann. Skólastjóri kennaraskólans
(Kollerös) sagði hann vera einn
mesta efnispiltinn, og væru þó
mjög margir efnilegir í skólanum
núna. Leggðu vinunum heima á
hjarta, að biðja fyrir þessum
tveim, Tadesse og Tasfai, að þeir
mættu varðveitast og reynast nýtir
starfsmenn, sem mikil blessun
fylgir. Tadesse er sagður ístöðu-
lítill, en fái hann góðan mann sér
við hlið, sem sé honum styrkur
og beini honum inn á réttar braut-
ir, þá getum við haft góðar vonir
með hann. Hann virðist vilja láta
gott af sér leiða, ef eitthvað er
að marka það, sem okkur fór á
milli í gær, og ég trúi því á meðan
ég neyðist ekki til að trúa öðru.
En eins og þú veizt, þá geta jafn-
vel þeir beztu brugðizt. Ég er vel
minnugur á inargt, sem Felix og
aðrir hafa sagt mér í því sam-
bandi. En hinu má ég lieldur ekki
gleyma, að ístöðulitlum lærisveini
getur Drottinn hreytt í trúaíhetju.
Guð gefi mér náð til að reikna
með náðarríkum afskiptum lians
af starfinu öllu. Án þeirra er það
alll eins og einskisnýtt fálm út
í loftið. Fram að þessu hefur Drott-
inn hjálpað, og það gefur mér
djörfung til þess að reikna með
hjálp lians einnig, þegar ég hugsa
lil framtíðarinnar.
Samkomuhöld.
Nú er kominn sunnudagurinn
15. júní. Ég var að koma af sam-
komu. Samkomugestir voru 100
eða þar um kring. Ég taldi þá ekki,
en ef dæma má eftir sókn undan-
farinna sunnudaga, þegar sam-
komugestir hafa verið 120—130,
þá lætur 100 eða 110 mjög nærri
réttu. I dag er 1. sunnudagur eftir
jirenningarhátíð, samkvæmt eþí-
ópska almanakinu og textinn var
því í dag I. Jóh. 4,16—21 og Lúkas
17, 19—31 lesinn „fyrir altari“.
Textinn gaf okkur tilefni til að
hugleiða kærleika Guðs og ávöxt
hans í lífi þeirra, scm trúa: hróð-
urkærleikann. Vel var hlustað, að
því er mér fannst. Mér fannst létt-
ara að tala en oft áður, þar eð
ég treysti því betur nú en áður,
að túlkurinn hefði rétt eftir það,
sem ég sagði. Tadesse er töluvert
hetur að sér í ensku en hæði Djollí
og Diaharo og þvi er það mikill
fengur fyrir mig að hafa fengið
hann, líka þess vegna. I lok ræð-
unnar endursagði ég dæmisögu
Jesú um vanþakkláta þjóninn.
Konsómenn hlusta aldrei betur en
þegar talað er í dæmsögum. Dæmi-
sögur Jesú eru einfaldar og ná þvi
vel til þeirra. Dæmisagan um van-
þakkláta þjóninn undirstrikar ein-
mitt á kröftugan og einfaldan hátt,
að kærleikurinn til Guðs og kær-
leikurinn til náungans, jafnvel ó-
vinar, hljóti að haldast í liendur
lijá þeim, sem eru rétt kristnir. —
Ég tók eftir því, þegar við sung-
um nokkra galla-söngva, að marg-
ar varir bærðust ekki í samræmi
við textann. Siðara liluta samkom-
unnar notuðum við því til að læra
einn galla-sönginn ,og í samkomu-
lok liafði þeim fækkað að mun,
sem létust syngja með. Þeir höfðu
lært textann. — I dag ræddum við
(M., I. og ég) um, hvernig við gæt-
um komið því við, að kenna kver-
ið á samkomunum. Það ætti að
vera auðvelt með því að lengja
samkomurnar eittlivað, og það
yrði ágætur undirbúningur undir
skipulega skírnarfræðslu. Við not-
um þá að sjálfsögðu minni fræði
Lúthers til grundvallar og reynum
þetta á barna-, kvenna- og sunnu-
dagasamkomunum. Faðir-vorið,
trúarjátninguna og boðorðin
kunna vist þó nokkrir, en erfitt
er að átta sig á, hve margir þeir
eru, þar eð trúarjátningin og Fað-
ir-vorið er lesið fyrir og samkomu-
gestir liafa eftir setningu fyrir
setningu.
Kær kveðja frá okkur öllum.
Benedikt.
Oft er erfitt fyrir kristniboðann og- innlenda starfs-
menn á Filippseyjum, að ganga langa leið í þykkri
moldarleðju eins og sést á mynd þessari.