Alþýðublaðið - 20.03.1923, Blaðsíða 3

Kaupmannahöfn Id. 4 síðdegis,
koma tjl Lundúna á hádegi næsta
dag og svar írá Lundúnum til
Kaupmannahafnar morguninn þar
á eftir.
í b'.öðum er sagt frá því, að
enskt gufuskip muni næstu daga
koma til Árósa með farm aí olíu-
kökum frá Svartahafinu, og er
búist við, að í mánuðinum flytjist
taisvert af rússneskum oiíukökum
til danskra hafna,
í blaða-viðtali segir Möller fram-
kvæmdarstjóri fyrir „Dansk Andels
Ægexport", að félag hans sé mjög
hlynt óskum Englendinga um, að
lögboðin só þjóðeinismerking á
eggjum, því að dönskum eggja-
útflutningi sé engin þægð í því, að
dönskum eggjum só ruglað saman
við egg annars staðar að.
Ulanríkisráðuneytið skýrir fra
því, að gerður hafi verið gagn-
kvæmur samningur við spænsku
stjórnina um skoðunarskyldu hjá
dönskum, íslenzkum og spænskum
þegnum, er Þó skulu framvegis
hafa giid vegabróf frá þjóð sinni,
og gangi samningurinn þegar í
gildi.
Næsta iaugardag verður haldin
ALbVÐUBLAÐXSt
hátiðleg samkoma í Opinrá í sam-
úðarskyni við íslendinga, og held-
ur þar Sveinn Björnsson fyiiilest-
ur, en fluttir verða söngvar og
sýndar skuggamyndir frá fslandi.
í maíbyrjun hefur Sameinaða
félagið beinar ferðir frá Kaup-
mannahöfn til Montreal.
Dagsverkagjafírnar
til Alþýðuhússinfl,
13-— 15- marz: Þorkell Gísla-
son Lindargötu 21, Skarphéðinn
Njálsson Freyjugötu 7, S. Á. Ó.,
Hafliði Baldvinsson Bergþóru-
götu 43, Þorleifur Árnason
Njálsgötu 17, Sigurður Þorkefss.
Hildibrandshúsi, Bergur Skúla-
son Laugaveg 35, Jón Jónsson
Bergþórugötu 45, Njáll Símonar-
son Freyjugötu 7, Þórdís Gísla-
dóttir Lindarg. 21, Guðni Krist-
insson Suðurpóli.
Næturlæknir í nótt Magnús
Pétursson Laugaveg 11.
3
mmmmmmmmmmmm
H ÁÆTLUWARFERÐIR gí
m írá m
0 Nýju bifreiðasföðinni ]?£|
m Lækjartorgi 2. m
Keflavík og Garð 3 var í ||f
m viku, mánud., miðvd., Igd. m
E3 Hafnarfjörð allandaginn. Q
£3 Vífilsstaðir sunnudögum. m
m Sæti 1 kr. kl. 1 G/a og 2^/2. m
m Sími Hafnarfirði 52. m
H — Reykjavík 920. IH
m m
mmmmmmmmmmmm
G-I jábi’enslæ og viðgerðir
á hjólum er ódýrust í Fálkanum.
Firirspnrn.
Að gefnu tilefni leyfi ég mér
að beina þeirri spurningu til
lögregiu borgarinnar, hvort hún
sjái sér ekki fært að hafa betra
eítirlit með meðferð á hestum
við ákstur á hafnarbakkanum.
Et svo er ekki, getur þá ekki
B ARÖNINN
EFTIR GUSTAV WIED
I.
Maður hót Sörensen, Franz Sörensen. Hann haíði
verið herbergisþjónn baróns v. Rósens á Munk-
hólmi, en hljóp svo af landi brott með barónsfrúna,
er kölluð var Liljustjarna áður en hún giftist. —
Eftir tveggja ára dvöl erlendis hólt Sörensen aftur
heiin til Danmerkur, kvæntur bórónsfrúnni, en frá
þeirri stundu nefndist hún frú Sörensen, en hann hlaut
þann sæmdarauka að vera kallaður baróninn. . . .
Ég komst í kunningsskap við hann eitt sinn í
sumarleyfinu, þá er ég dvaidi hjá frænda mínum,
Neergaard jústizráði í Krákuskógum við Köge.
Ég heyrði fólk oft ininnast á barónshjónin í Grænu-
görðum, en sjálfur hafði ég aldrei séð þau.
En svo var það eitt sinn, þá er ég var á heim-
leið úr borginni að afloknum erindum i þarfir
frænku minnar, að maður nokkur, vingjarnlegur á
yfiibragð, jkom akandi á eftir mér á þjóðveginum.
Eegar hann náði mér, nam hann staðar og epurði,
hvort ég vildi setjast upp í vagninn hjá sór. Ég
varð guðs liíandi feginn og tók til þakkar, en hann
ók með mig alla leið heim að garðshliðinu í
Krákuskógum.'
Viku síðar, þá er ég eitt kvöld fór út mér til
skemtunar með jústizráðsfrúnni, ók þessi sami
maður fram á okkur. Við buðurn honum gott kvöld
og brostum vingjarnlega til hans um leið, en hann
hneigði sig lotningarfylst fyrir frænku minn.
„Petta er baróninn í Grænugrðum“, sagði hún
strax og hann var farinn.
„Það er af og frá“, sagði ég uppvægur, aðals-
ættunum til réttlætingar. „ Þetta er réttur og slétt-
ur bóndamaður, — sá sami og bauð mér sæti í
vagninum hjá sér í gærdag.“'
„Jú, rétt. Hann er ekki barón, en almenningur
kallar hann það.*
„Og hvers vegna er hann kallaður þetta, úr því
hann ekki er það?“ spuiði ég.
„fað er af ástæðum, sem ekki verða skilgreindar
í áheyrn unglinga," svaraði frænka mín afundin
og hvatti sporið.
Næsta sunnudag á eftir vorum við í feluleik í
garðinum, frændsystkyni mín og ég. Meðan ég lá
og faldi mig milli hávaxinna gróðurrunna og leik-
systkinin leituðu- mín um alt með ærslum og
gauragangi, flaug þessi hugsun í höíuð mér eins og
loftbóla frá sjávarbotni:
„.Skvettu þór nú upp að Grænugörðum og heils-
aðu upp á barónshjónin þar!“