Bjarmi - 01.01.1978, Blaðsíða 13

um, sem benda til þess, að þeir
séu margir, sem vilja átta sig á
þessum málum.
„Hvað viljið þið, að við gerum
í dag?“ spurði ég unglingana, sem
eru sextán til sautján ára, skömmu
fyrir skólaleyfið. „Okkur langar að
spyrja spuminga, svöruðu þau:
„Hvernig líður manni, sem hefur
frelsazt, rétt áður og skömmu eftir
að hann hefur frelsazt?“
Þennan dag gleymdum við náms-
efninu, gleymdum, að Páll skyldi
sendur fangi til Rómar. Við rædd-
um saman um, hvað Biblían segði
um það, hver væri frelsaður og
hver ekki.
í lok kermslustundarinnar spurði
einn, sem var „orðlaus af undrun":
„Öðlast þá þeir einir guðsríkið,
sem eru frelsaðir?" Ó, hve það er
stórkostlegt að geta þá sagt þeim,
að Jesús vilji, að allir verði hólpn-
ir, og að sá, sem þyrstur er, má
koma og drekka ókeypis af lífs-
vatninu.
„Lýgi, lýgi!“
Hér er háð hörð barátta um sál-
irnar, það finnum við greinilega.
Við höfum haft sérlega góðar
kvikmyndir til sýninga upp á síð-
kastið og sýnt þær í fjórum eða
fimm gagnfræðaskólum í héraðinu
og einnig annars staðar.
Það er sjaldan, sem sýndar eru
myndir með góðum boðskap og
mönnum er boðið að koma og láta
frelsast, að ekki verði uppþot og
menn mæli í móti. Þegar kvik-
mynd er sýnd, koma allir nemend-
urnir, þeir sem ekki eru kristnir
og múhameðstrúarmenn ásamt
þeim, sem eru ,,kristnir“.
í stóra menntaskólanum sýndum
við kvikmynd, þar sem Billy Gra-
ham talaði um synd og náð. Þá
hrópuðu múhameðstrúarmennim-
ir: „Lýgi, lýgi!“
Þœr voru aö spjalla saman og
gera viö buxurnar af bœndum sín-
um, en þeir voru báöir jiredikarar.
Önnur sagöi:
„Vesalings Jóhannes, hann er
svo vonsvikinn í trúboösstarfinu,
aö hann er aö velta því fyrir sér
aö hætta. Þaö er eins og allt gangi
í móti honumf‘.
En einmitt þessi kvikmynd varð
mörgum til blessunar og til þess,
að þeir gerðu upp hug sinn gagn-
vart Jesú. Já, guðsríkið eflist og
vex.
Annars er starfað eins og verið
hefur: Heimsóknir í fangelsin,
bóksala, heimsókn í skólafélög,
kvennafundir, sunnudagaskóli o. s.
frv. Dag einn, þegar við vomm í
Naíróbí, vatt maður nokkur sér að
okkur úti á miðri götu og heils-
aði okkur. „Þekkirðu mig ekki?“
spurði hann. „Ég hef hlustað mörg-
um sinnum á þig í Manyani-fang-
elsinu“.
Hann hafði nýlega verið látinn
laus eftir þriggja ára fangelsisvist.
Þó að okkur þætti ánægjulegt að
hitta hann, fannst okkur ekki rétt
að bjóða hann velkominn aftur!
Brauð handa svöngum
Einhvem veginn bar svo til, að
við rákumst á fulltrúa hjálpar-
stofnunar, sem nefnist: ,J\latur
handa hungruöum“. Svo er nú mál-
um komið, að þegar hann fær
skipsfarm með mat frá Ameríku,
kemur hann til okkar og gefur
okkur nokkurn skammt til dreif-
ingar.
Þannig eigum víð heilmikið elí
þurrmjólk, barnafæðu og öðmm
næringarríkum mat. Þetta tökum
við með okkur út í sveitirnar og
útbýtum með aðstoð höfðingjanna
eða presta. Þetta hefur greitt mjög
götu okkar til fólksins, og við er-
um alls staðar velkomin, einnig
með oröiö.
Við þökkum ykkur, sem minnizt
starfsins hér í bæn. Það er eins
og við höfum skrifað áður: Hérna
ytra skiljum við til fulls, hversu
gott og nauðsynlegt það er að eiga
einhvern að, sem stendur að baki
okkur í bæn og fórn.
„Þaö er merkilegt“, anzaöi liin
konan. „Manninum mínum er alveg
öfugt fariö. Hann hefur aldrei ver-
iö eins glaður og hrifinn í starfi
sínu. Það er eins og Guö sé nœr
honum en nokkurn tíma áöur“.
Önnur var aö gera viö bákhlut-
ann í buxunum, —' hin geröi viö
hnén . . .
SVÍÞJÓÐ:
Kristniboðumim
trevst bezt
Sœnsku fjölmiðlasérfrœðingarnir
Fer Greven og Hákan Cronsie fóru
fyrir nokkru til Suður-Ameríku.
Þegar þeir komu aftur, vöktu þeir
mikla athygli og óróa með frá-
sögum sínum. Per Greven sagði
sagði meðal annars:
„Umbyltið allri sœnsku þróunar-
hjálpinni. Einu peningarnir, sem
komast alveg tvímœlalaust til
fátœklinganna, fara um hendur
kristniboðsfélaganna. Kristniboð-
arnir eru þeir einu, sem hafa í raun
og sannleika samfélag við snauða
fólkið i fátœkrahverfunum. Þess
vegna er skynsamlegt að nota
framlagið þar. Árið 1975 veitti
sœnska ríkið hvorki meira né
minna en 55 milljón sœnskar krón-
ur um stofnunina UNDP (í Sam-
einuðu þjóðunum) í Suöur-Amer-
iku. Það eru herforingjarnir í stóru
höllunum, sem dreifa þessum pen-
ingum. Þeir komast aldrei til fá-
tœka fólksins, sem þarf á þeim að
halda".
NOREGUR:
Frábær söfnun
Það er hefð í Noregi, að trúaðir
nýstúdentar safni fé til góðra mál-
efna. A liðnu ári söfnuðu þeir 1,7
millj. norskum krónum til kristni-
boðs í heiðnum löndum. Þaö er
400 þús. kr. meira en 197G, sem
þá var met. Rúmlega þúsund ný-
stúdentar ferðuðust í 120 hópum
í maí og júní um allan Noreg og
söfnuðu peningum til 19 verkefna,
sem kristniboðsfélögin vinna að.
JAPAN:
Kristur sameinar
Látinn er í Japan fyrir nokkru
Miasuo Fuchida. Hann var 73 ára
gamall. Hann var liðsforingi í
sveit þeirri i her Japana, sem réðst
á bandarísku herstöðina Pearl Har-
borð árið 1941. Níu árum síðar
snerist hann til trúar á Jesúm
Krist og varð kunnur trúboði. Ferð-
aðist hann öðru hverju með Jake
De Shazer, Bandaríkjamanni, en
hann hafði veriö í flugliði Banda-
ríkjanna, sem gerði loftárásir á
Tokíó, og lenti hann i fangelsi í
Japan. Þar varð hann kristinn mað-
ur. Bandarikjamaður þessi er nú
kristniboði i Japan.
TIL UMHUGSUNAR
13