Bjarmi - 01.03.1978, Blaðsíða 6

hann. Hann lét ónotað tækifæri til
þess að öðlast hylli einnar af vold-
ugustu konum í Egyptalandi. Hann
hefði getað hækkað fljótlega í tign-
inni, en hann hafnaði freistingu
djöfulsins. I-Iann sagði „nei“, án
þess að láta sig nokkurn tíma
dreyma um, að það orð yrði notað
í atburðarás, sem að lokum leiddi
til þess, að hann varð forsætisráð-
herra Egyptalands. Guð hafði gæt-
ur á honum. Guð sá, að Jósef var
trúr og einlægur, og Guð veitti
honum sæmd og blessaði hann í
ríkum mæli.
Eða líttu á dæmi Móse. Biblían
segir okkur, að Móse hafi í æsku
verið erfingi hásætis Egyptalands.
Hann var kjörsonur dóttur Faraós.
Heimurinn lá fyrir fótum Móse.
Allar hugsanlegar unaðssemdir
voru hans, öll auðæfi og gull. En
Móse sagði: „Ég vil setja Guð
fremstan í lífi mínu.“ Hebreabréf-
ið segir okkur, að Móse hafi fyrir
trú kosið af ásettu ráði ákveðið
hlutskipti, alveg eins og ég er að
bjóða þér að kjósa nú.
Vilt þú kjósa það hlutskipti? Við
verðum ekki aðeins að gera það
einu sinni, við þurfum að gera það
tíu þúsund sirinum. Við komum að
krossgötum í lífinu. Freistingin
kemur, æðandi eins og flóðbylgja.
Við hugsum: „Ég fæ ekki staðizt.“
En Guð sér okkur fyrir leið til
undankomu. Freisting okkar er
ekki meiri en alvalds vilji hans
krefst. Og Guð er trúr, ef við þekkj-
um hann. Hann opnar okkur leið
NOREGUR:
Móftleikur
„ÞaS er skelfilegt að sjó öll þessi
nýju blöS um kynóra og ofbeldi,
sem farin eru aS koma út — og
sum í mörg hundruS þúsund ein-
tökum. Mörg þessi blöS eru oetluS
ungu fólki ó aldrinum 18—35 óra.
Nú verSum viS kristnir menn aS
skera upp herör", segir NorSmaS-
urinn Nils Káre Vedvik.
„ViS verSum aS fara þangaS. sem
viS hittum þetta fólk, þ.e. í blaS-
söluturnana. Þess vegna hleypum
viS nú af stokkunum blaSinu „Ný
gleSi". ÞaS er œtlaS til sölu í blaS-
söluturnum, og segir þar á lifandi
hátt frá gleSinni, sem Jesús einn
gefur. BlaSiS verSur selt í öllum
stœrri blaSsöluturnum og matvöru-
búSum, þar sem vikublöS eru á
boSstólum."
til þess að standast og þola og sigra
freistinguna.
Jesús sigraði
— og veitir sigur
Ritningin segir okkur, að Guð
freisti einskis manns. Freistingin
kemur ávallt frá djöflinum. Guð
vill reyna okkur og leyfa okkur að
þola freistingu, en djöfullinn legg-
ur freistinguna fyrir okkur. Hvern-
ig sigrumst við á henni? Lítil
stúlka sagði einu sinni frá sinni
aðferð: „Þegar djöfullinn kemur
og knýr á dyr,“ sagði hún, „svara
ég ekki. Ég sendi Jesúm til dyr-
anna.“ Og þannig á einmitt að
bregðast við. Sendu Jesúm til
dyra.
Ritningin kennir, að Jesú hafi
verið „freistað á allan hátt eins og
vor, en án syndar“ (Hebr. 4,15).
Þýðir það, að Jesú hafi verið freist-
að til þess að stela? Svo hlýtur að
hafa verið. Að Jesú hafi verið
freistað á kynferðissviðinu? Svo
hlýtur að hafa verið. Að Jesú hafi
verið freistað til drambs og öfund-
ar? Svo hlýtur að hafa verið. Samt
lét hann aldrei undan. Allir menn,
á öllum tímum, hafa látið undan
freistingu — nema Jesús.
Jesús einn sigraði. Hann þoldi
miklar freistingar í 40 daga og
40 nætur í eyðimörkinni, án þess
að hafa nokkuð til að eta eða
drekka. Hann var máttvana og
ta^rður í steikjandi sólarhita eyði-
merkurinnar. Hvað notaði djöfull-
inn til þess að freista hans? Fyrst
sagði djöfullinn: „Ef þú ert son-
ur Guðs, eins og þú þykist vera,
taktu þá þessa steina og breyttu
þeim í brauð“ (sbr. Matt. 4,3).
Þú getur ekki aðeins fætt sjálfan
þig, þú getur fætt allan heiminn.
Margir eru hungraðir á okkar
dögum. Hefur þú nokkurn tíma
velt fyrir þér, hvers vegna Jesús
gerði ekki það, sem djöfullinn
stakk upp á? Það hefði verið mik-
ið mannúðarverk að fæða íbúa
jarðarinnar. En ef Jesú hefði gert
það eftir boði djöfulsins, hefði
hann farið út fyrir vilja Guðs.
Aðaltilgangur hans með því að
koma var ekki sá að fæða hungr-
aða rnenn eða lækna sjúka. Hlut-
verk hans var fyrst og fremst að
deyja á krossinum til þess að end-
urleysa okkur frá syndum okkar.
„Til þess fæddist ég,“ sagði hann.
Þegar hann úthellti blóði sínu á
Golgata, hafði það í för með sér
BANDARÍKIN:
Ekld fráskildir
Það hefur vakiS mikió umtal í
Bandaríkjunum, aS skólinn Cali-
fornia Baptist College hefur ákveð-
iS aS ráSa ekki fráskiliS fólk til
kennslu eSa stjórnunar í skólan-
um. ÁkvörSun þessi var tekin,
vegna þess hve mörg heimili meSal
kennaranna voru Ieyst upp, og var
IitiB svo á, aS þetta vœri slœmt
fordœmi fyrir stúdentana. Yfir-
völd hafa látiS máliS afskipta-
Iaust, en þessi skilyrSislausa
ákvörSun hefur vakiS mikinn mót-
byr.
_
fyrirgefningu og endurlausn handa
öllum af kyni manna, sem settu
traust sitt á hann.
í annarri freistingunni í eyði-
mörkinni sagði djöfullinn við
Jesúm: „Allt í lagi, ef þú ert son-
ur Guðs, hvers vegna stekkur þú
ekki til jarðar ofan af þaki must-
erisins og lætur englana grípa
þig? Hvílík sýning. Allir í landinu
munu trúa á þig og veita þér við-
töku og krýna þig sem konung.“
Þetta lét skynsamlega í eyrum,
var það ekki? Þá hefði Jesús ekki
þurft að fara til krossins og gefa
líf sitt. Gamla testamentið spáði
því, að Messías mundi koma aftur
til jarðarinnar til þess að setja á
stofn ríki sitt. Hví ekki að stytta
sér leið? En Jesús gerði það ekki,
af því að það var aftur að fara út
fyrir vilja föðurins. Guð hafði ráð-
gert endurlausn okkar frá grund-
völlun heimsins,
í þriðju freistingunni tók djöf-
ullinn Jesúm og sýndi honum öll
ríki veraldarinnar. Sem höfðingi
þessa heims sýndi hann Jesú öll
auðæfi og dýrð jarðarinnarv og
hann sagði við Jesúm: „Þetta er
þitt. Beyg þig aðeins niður og til-
bið mig.“ En Jesús vitnaði enn einu
sinni í Ritninguna. Hann sagði:
„Ritað.er: Drottin Guð þinn átt þú
að tilbiðja og þjóna honum ein-
um“ (Matt. 4,10).
Segðu „já“ við Jesúm
Við eitt tækifæri enn sagði Jesús
„nei“. Það var þegar hann var á
krossinum. Fólk í mannfjöldanum
æpti: „Þú bjargaðir öðrum. Bjarg-
aðu nú sjálfum þér.“ Það var raun-
veruleg freisting. Naglar höfðu
verið reknir gegnum hendur hans,
6