Bjarmi - 01.07.1978, Blaðsíða 2

Það er aðeins til tvenns konar fólk:
*
Ég var efahyggjumaður. En þegar ég las
Nýja lestarnenlið, skildi ég, að samkvœmt Biblíunni
er aðeins til tvenns konar fólk. Peir, sém trúa,
og þeir, sem ekki trúa.
Eg vissi ekki, lrvað ég átti að gera, en ég vildi
Það var árið 1950, og ég var á
fyrsta undirbúningsári mínu í
bandarísku strandgæzlunni. Áður
höfðu tvö ár í framhaldsskóla liðið
við drykkjuskap.
Þjálfunin við strandgæzluna fór
fram í New London, Connecticut,
og jafnskjótt og vikan var liðin,
vorum við vanir að nota fríið til
að fara til New York borgar og
skemmta okkur. Eitt skiptið fóru
allir peningarnir mínir í áfengi þeg-
ar á föstudagskvöldið.
Daginn eftir stóð ég algjörlega
snauður á götunni ásamt félaga
mínum og litaðist um eftir ein-
hverjum, sem gæti lánað mér eitt-
hvað af peningum. Allt í einu kom
ég auga á skilti, sem á stóð:
„Ókeypis matur“. í næstu línu
fyrir neðan las ég: „Jesús frelsar".
En þá línu varðaði mig ekkert um.
Ég sagði við félaga minn:
„Við skulum fara þangað og láta
þessa heilögu Jesúsa gefa okkur
mat. Þá hafa þeir gert a.m.k. eitt
góðverk í dag.“
Sneri baki við Guði
Eins og sjá má, fyrirleit ég
kristindóminn. Þegar ég var dreng-
ur, hafði afstaða mín verið já-
kvæðari. En það eina, sem ég skildi
af þeim boðskap, sem ég heyrði í
kirkjunni, er ég var vanur að fara
í, var, að ég átti að sækja guðs-
þjónusturnar, ef ég vildi vera góð-
ur maður, og svo átti ég að gefa
nýársheit og gera síðan mitt bezta
til að halda þau allt árið.
Ég taldi mig sannarlega hafa
leitað Guðs. En sú stund kom, að
ég skildi, að góðverkin mín voru
hræðilega lítil í samanburði við þau
vondu. Þegar ég byrjaði í fram-
haldsskóla, sá ég greinilega, að það
var ekki um neins konar innri
raunveruleika að ræða í lífi mínu.
Ég þekkti Guð ekki af eigin raun,
þó að ég hefði gefið það í skyn
áður. Þá ákvað ég að snúa baki við
öllu, sem heitir kristindómur og
Guð, og varð þá algjör efnishyggju-
maður. Upp frá þessu fór ég að
lifa allt öðruvísi en ég hafði vanizt
heima hjá mér.
Okeypis matur
Ég fór nú ásamt félaga mínum
inn í trúboðshúsið og fékk ókeypis
máltíð. Þegar við ætluðum að fara
þaðan, kom einn starfsmannanna
til mín og spurði hvort ég væri
kristinn.
„Ég vona það,“ sagði ég og von-
aðist til að losna við hann þar með.
En hann hélt áfram. Og í fyrsta
skipti á ævi minni fékk ég nú
greinilega útskýrt, í hverju hið
sanna fagnaðarerindi er fólgið.
Maðurinn sagði og lagði áherslu
á orð sín:
„Það skiptir engu máli, hversu
góður eða slæmur þú ert. Það, sem
skiptir öllu máli, er, að þú skiljir,
að Jesús leið og dó fyrir þínar
syndir, svo að þú gætir fengið
fyrirgefningu syndanna. Þessa
fyrirgefningu vill hann gefa þér
ókeypis."
En ég hló aðeins að manninum,
þar sem ég hafði engan áhuga á
þessu. Síðan fórum við út.
Tilgangslaust
Ég fluttist til innan strandgæzl-
unnar frá New York til New
Orleans, og þar kunni ég svo vel
við mig, að ég ákvað að vera þar,
þangað til þjónustu minni væri
lokið. Ég fékk skipstjórnarleyfi,
svo að ég gat orðið skipstjóri á
dráttarbát, sem sigldi á Mississippí-
fljóti. Hagur minn var mjög góð-
ur og ég gat veitt mér allt, sem
mig langaði til.
Ég hélt sjálfur, að ég væri slík-
ur hamingjuhrólfur, að ég fengi
allt, sem ég óskaði mér. En því
meir, sem ég gaf mig að drykkju-
skap og kvenfólki og öllu, sem hægt
er að hugsa sér, því meiri varð
tómleikinn, vonleysið og tilgangs-
leysið innra með mér. Ég gat ekki
skilið það, því að ég hélt, að ef
einhver ætti að vera hamingju-
samur, væri það ég.
Loks kom sú stund, að ég hugs-
aði sem svo:
Úr því að tilgangur lífsins er
ekki annar en þetta, þá væri bezt
að binda enda á það.
Ég varð hræddur um, að ég
mundi jafnvel framkvæma það í
fljótræði. En þá varð mér hugs-
að til þess, að þegar ég yfirgaf
heimili foreldra minna, hafði ég
sett Nýja testamenti, sem ég hafði
fengið frá Gídeonfélaginu, niður í
farangurinn. Ég hafði fengið það,
þegar ég var 12 ára.
En ég er með Biblíuna með mér,
hugsaði ég nú. Ég gróf niður á
botn í farangrinum mínum og fann
bókina. Þessa stundina var ég al-
einn á bátnum.
Trú eða vantrú
Ég byrjaði að lesa í Sálmunum.
Orðskviðirnir og Sálmarnir voru
með í þessu Nýja testamenti. Síðan
las ég Fjallræðuna og fann til meiri
2