Bjarmi - 01.07.1978, Blaðsíða 15
--------------------------_
Vinsæl gerð frá Berkemann
Teg. „Florenz".
Hvítir, rauðir og Ijósbrúnir.
Stærðir 36—40.
Póstsendum samdægurs
DOMUS MEDICA, Egilsgötu 3
Pósthólf 5050 — Sími 18519
ar orgelsins hljóma í kirkjunni.
Enginn söng með. Þess þurfti ekki
heldur. Boðskapur lagsins, sem
leikið var, náði tökum á okkur, og
við fundum, að við stóðum frammi
fyrir honum, er eitt sinn bar kross-
inn okkar vegna. Ég hef aldrei
fundið, að tónlist hafi gagntekið
svo sál mína, eins og þegar ég
stóð þarna frammi í kór kirkjunn-
ar og horfði á þennan hóp manna,
sem biðu þess í hljóðri bæn, að
fá að opna hjörtu sín í iðrun og
játningu og láta í ljós í augsýn
allra, að þeir vildu velja Krist sem
Drottin lífs síns. Hver tónn og
hver hljómur bar okkur boðskap-
inn um kross Krists og friðþæg-
ingu hans. Við fundum, að maður
þjáninganna gekk á milli bekkj-
anna.
Á vígvellinum
Ég gæti haldið áfram. En nú
skulum við bregða okkur snöggv-
ast yfir Ladogavatn og fara langt
fram á vígvöllinn. Kvöldið er kyrrt.
Skógurinn gnæfir hátt yfir höfð-
um okkar. Það er tunglskin og dá-
lítið svalt. Hið eina, sem rýfur
þögnina, eru skotdrunur úr vél-
byssunum á vígvellinum. Það fer
hrollur um okkur, þegar við heyr-
um þetta, því að við vitum, að
ungir menn beggja þjóða liggja í
nokkur hundruð metra fjarlægð
hver frá öðrum, reiðubúnir að spúa
eldi og dauða inn í skotgrafir
óvinanna. Þetta er sannkölluð vit-
firring.
Mjöllin er hvít. Við hlið mér
gengur ungur maður. Hann á ekki
lifandi trú, en hann hefur nýlega
verið á vakningarsamkomum á
hermannaheimilinu. Vitnisburður
félaga hans hefur hrifið hann. Nú
langar hann til þess að tala við
mig.
Ég spyr hann, hvort hann hafi
aldrei séð, að hann væri glataður
syndari, sem þyrfti að gera Guði
reikningsskil.
„Jú, ég hef sannarlega séð það,
og ég sá það nú í kvöld“.
Við höldum áfram að ræða sam-
an fram og aftur dáiitla stund.
Síðan nemum við staðar inni í
skóginum og biðjum. Ungi maður-
inn þráir að verða kristinn. Vél-
byssurnar drynja skammt frá. Það
er stríð. Umhverfis okkur og í
hjörtum okkar skynjum við návist
himinsins, og við finnum, að kær-
leikurinn og friðurinn er guðdóm-
legur raunveruleiki.
Djúp vakning
Við buðum hvor öðrum góða
nótt, og ég var rétt að skríða upp
í beddann minn í bragganum, þeg-
ar einn af trúuðu piltunum kom
inn og sagði:
„Það stendur einn maður enn
hérna fyrir utan og langar til þess
að hitta þig núna í kvöld. Hefurðu
tíma til þess — og geturðu lagt það
á þig?“
„Já, ég hef áreiðanlega tíma til
þess, og auðvitað get ég lagt það
á mig".
Þegar við höfum rætt lengi sam-
an í trúnaði, nemum við staðar á
stígnum og tölum við Guð. Við
tveir.
Þetta voru einungis tveir hinna
mörgu, sem gáfu sig Guði á vald
þessi ár í skógunum á Kirjála-
eiði.
Seinna fékk ég bréf frá einum
herprestinum í Finnlandi. Þar var
þetta skrifað:
„Það er djúp vakning meðal her-
mannanna, sem berjast í fi'emstu
víglínu. Ef til vill dýpri en nokkru
sinni fyrr“.
Þjóðin var tekin að vakna.
BJARMI
Út koma 12 tölublöð á ári, 1—2 tbl.
í senn. Ritstjóri Gunnar Sigurjónsson.
Afgreiðsla Amtmannsstig 2B, pósthólf
651, 121 Reykjavík. Símar 17536 og
13437. Árgjald kr. 1.000. Gjalddagi
1. apríl. Prentað í Prentsm. Leiftri hf.
15