Bjarmi - 01.09.1978, Blaðsíða 7

Ellin getur oröiö bjart œviskeið, eí gamla fólkið nýtur umhyggju og kœr-
leika og fœr að blanda geði við þá, sem yngri eru.
VERUM GÓÐ VIÐ
GAMLA FÓLKIÐ
Við gleymum gamla fólkinu
svo oft.
Ævibraut þeirra er á enda.
Þau eru þrotin að kröftum. Þau
sitja mest úti í horni og bíða
eftir ferjumanninum, sem flytur
þau yfir landamærin. Einu sinni
gátu þ a u líka gert gagn, en
nú er sá tími liðinn.
Þannig tala aðrir um gamla
fólkið, og hið sama segja þau
sjálf.
Þessar hugsanir og þessar
skoðanir almennings leggjast
þungt á margan öldunginn og
þjaka hann. Þeir falla saman,
ekki aðeins vegna þess, að kraft-
arnir eru svo til engir, heldur af
því að þeim finnst þeir séu fyrir
öðrum. Þessi byrði gerir þá
gamla fyrir aldur fram.
Og unga fólkið bætir oft
steini í þessa byrði. Gamla fólk-
ið gleymist, já, er stundum haft
að háði. Það er óhugnanlegt um
að hugsa.
Þetta er þjóðarsynd, sem hvílir
yfir mörgum kynslóðum í landi
okkar, synd, sem Guð mun aldrei
láta óhegnt. Hefur hann ekki
sagt:
,,Heiðra föður þinn og móður,
þá mun þér vegna vel og þú
verður langlífur í landinu“? Hann
man það, sem hann hefur sagt.
Ég vil spyrja þig, sem ert
ungur og hraustur og hefur
gleymt gamla fólkinu:
Hver var það, sem fæddi þig
í þennan heim og vafði þig örm-
um með blíðu og ástúð? Hver
var það, sem vakti yfir þér nótt
eftir nótt og vann hörðum hönd-
um, svo að þú hefðir fæði og
skæði?
Hver var það, sem oft varð
andvaka, af því að hann eða hún
voru svo þreytt, að þau gátu
ekki sofnað; þau teygðu hand-
leggina í rúminu, slitna og lúna,
af því að á þá var reynt um of?
Voru það ekki þau, sem nú
sitja úti í horni, lotin, sjóndöp-
ur, heyrnardauf, sló og inn-
hverf?
Eru það ekki faðir þinn og
móðir?
Og þú hirðir ekki lengur um
þau? Þér er í nöp við þau? Þú
hefur ekki tíma til að sitja hjá
þeim stundarkorn? Þú lætur þau
vera úti í horni út af íyrir sig,
án samúðar og án Uærleika?
Voru það ekki þau, sem höfðu
svo góðan tíma til að sinna
þér?
Voru það ekki þau, sem slitu
sér út þín vegna án þess að
kvarta?
Og þú þakkar þeim á þennan
hátt.
Aumi maður. Synd þin við
gamla fólkið er mikil, og refs-
ingin verður hörð. Hún kemur
áreiðanlega niður á þér, þótt
ekki verði fyrr en þú ert sjálf-
ur orðinn gamall.
Ég vil hrópa til allrar þjóðar
minnar, til hvers og eins, sem
hefur gamalt fólk í sinni um-
sjá og á foreldra á lífi:
Vertu góður við gamla fólkið!
Sýndu því kærleika. Þjónaðu
því. Seztu hjá því og talaðu við
það. Gerðu vel við það, svo sem
þú megnar, bæði í orði og verki.
Það er mesta hamingja gamla
fólksins. Það er eins og verm-
andi sól á angurværu haustinu.
Það er gull og Ijómi yfir ævi-
kvöldi gamla fólksins, og það er
blessun Guðs yfir þér og kom-
andi kynslóðum.
EKKI TIL EINSKIS
Ég vil einnig beina örfáum
orðum til þín, þú, öldungur, sem
líkist Símeon eða Önnu, það er
að segja, þú, sem situr í krókn-
um þínum með gömlu, góðu bók-
ina, þú, sem spennir greipar yfir
helgu orði og biður Guð náðar
handa þér og þeim, sem vaxa
upp í kringum þig.
Ég veit, um hvað þú hugsar.
Þú undrast, hvers vegna þú
skulir nú vera hér. Þér fyndist
miklu skynsamlegra, að þú feng-
ir að kveðja þennan heim. Þér
finnst þú bara vera fyrir öðrum
og til óþæginda.
En taktu nú eftir: Þú ert ekki
fyrir. Þú ert ekki til óþæginda.
Við viljum ekki missa þig. Við
viljum hafa þig. Við viljum hafa
þig hjá okkur, af því að þú ert
faðir okkar eða móðir okkar. Við
viljum hafa þig vegna barna okk-
ar eða barnabarna. Við vitum,
að í þér eigum við mikinn fjár-
sjóð, bæði fyrir okkur og fyrir
þau.
Þú berð okkur og börnin okk-
ar á bænarörmum upp til Guðs.
7