Bjarmi - 01.11.1978, Blaðsíða 4
A kristilegri alþjóðaráðstefnu heilbrigðisstétta
Neistinn varð að logandi báli
Ráðstefna Kristilegra alþjóða-
samtaka heilbrigðisstétta (Inter-
national Hospital Christian Fel-
lowship, IHCF) var haldin dag-
ana 4.—14. ágúst síðastliðinn í
bænum Aberystwyth í Wales á
Bretlandi. Ráðstefnuna sóttu um
það bil 1000 manns frá 100 lönd-
um, þar af tveir fulltrúar frá ís-
landi, Margrét Hróbjartsdóttir og
undirrituð.
Fyrsti neistinn að stofnun þess-
ara samtaka kviknaði árið 1936,
þegar tveir bræður frá Suður-Afr-
íku, Carl og Francis Grim, heim-
sóttu sjúkan föður sinn á spítala.
Þá kynntust þeir svolítið starfinu
innan sjúkrahússveggjanna og sáu,
hve brýn þörf var á kristnu
starfsfólki þar.
Þessi neisti glæddist smám sam-
an og varð að stóru, logandi báli:
Kristilegum alþjóðasamtökum
heilbrigðisstétta. Annar bróðirinn,
Francis Grim, hefur helgað líf sitt
þessu starfi. Hann ferðast um
heiminn, predikar meðal sjúkra-
hússstarfsfólks í hinum ýmsu lönd-
um, hjálpar því og hvetur það til
þess að koma á fót hliðstæðum
samtökum í heimalandi þess.
Nú hefur þessi félagsskapur
breiðzt út til rúmlega 100 landa
víðs vegar um heim, og eru aðal-
stöðvamar í Hollandi.
Starfið er margþætt: Fundir,
bænastundir, biblíulestrar, ráð-
stefnur, bókasala og blaðaútgáfa,
svo eitthvað sé nefnt. Aðalblaðið,
,,Heart“, hefur að geyma ýmsar
góðar greinar um málefni, sem
varða heilbrigðisstéttir sérstak-
lega, fréttir af starfi IHCF víða
um heim o. fl.
Francis Grim heimsótti ísland
á síðastliðnu ári með stofnun fé-
lags í huga. Sá draumur hans rætt-
ist. Kristilegt félag heilbrigðis-
stétta, KFH, var formlega stofnað
í Reykjavík 16. janúar 1978. —
Kristilegt félag hjúkrunarkvenna
starfaði hér um árabil af mikilli
fórnfýsi og þrautseigju og ruddi
brautina fyrir KFH. Meðlimir KF
H eru nú 50 talsins.
Starf KFH er enn á byrjunar-
stigi, en reynt er að færa út kví-
arnar með Guðs hjálp. Mikil
áherzla er lögð á bænina, af því að
hún er grundvöllurinn að þessu
starfi eins og öllu, sem unnið er
í Guðs ríki. Bænastundir eru viku-
lega. Þar er m. a. beðið fyrir sjúkl-
ingum, sem hafa óskað eftir fyr-
irbæn. Fundir eru mánaðarlega.
Hafin er sala kristilegra bóka og
bæklinga á einu sjúkrahúsi í
Reykjavík og stefnt að slíkri sölu
á fleiri sjúkrahúsum. Guð hefur
falið okkur mikið starf á hendur,
en við vonum á hann og leiðsögn
hans.
Alþjóðaráðstefna IHCF er hald-
in þriðja hvert ár í ýmsum lönd-
um.
Ég ætla nú að segja svolítið
frá þessari ánægjulegu ferð okkar
Margrétar til Wales. Við lentum
mjúklega á Heathrowflugvelli fyr-
ir utan London að kveldi þriðja
ágúst síðastliðinn eftir um það
bil tveggja og hálfrar klukku-
stundar flug frá íslandi. Lund-
únaborg heilsaði okkur með sinni
frægu Lundúnaþoku. Er við vor-
um komnar á enska grund með
allt okkar hafurtask, skimuðum
við í kringum okkur eftir móttöku-
manni, en hann átti að vera á
staðnum með flagg samtakanna.
Fyrst í stað virtist enginn taka
eftir okkur í iðandi mannþröng
flugstöðvarinnar. Nú fór að káma
gamanið. Hvað áttum við til
bragðs að taka?
Okkur hugkvæmdist að taka ís-
lenzka borðfánann, sem við höfð-
um meðferðis, upp úr pússi okkar
og veifa honum. Við vissum, að
Guð myndi ekki bregðast okkur
þama. Og viti menn, eftir ör-
skamma stund komu tvær mann-
eskjur, brosandi út að eyrum, á
móti okkur. Þetta var þá mót-
tökunefndin, annar var röntgen-
læknir frá ísrael, búsettur í Eng-
landi, Tom Lorry að nafni. Hann
hafði þann starfa að taka á móti
hluta gestanna og koma þeim fyr-
ir um nóttina, en gat sjálfur ekki
setið ráðstefnuna. í fylgd með
honum var dökk stúlka frá Afríku.
Eins og að likum lætur urðu
þarna miklir fagnaðarfundir, og
eftir stundarkorn vorum við setzt-
ar upp í nokkurs konar flutninga-
bíl með Tom Lorry við stýrið.
Var þá ekki allt til reiðu og hægt
að leggja af stað? Nei, eitt var
eftir. Það var að þakka Guði varð-
veizlu hans, lofa hann og leggja
ferðina til London í hendur hans.
Þetta gerði Tom Lorry hátt og
skýrt svo að allir, sem voru þarna
í kring, gátu heyrt. Hann fyrir-
varð sig ekki fyrir fagnaðarerind-
ið.
Frá þessum flutningabíl á leið-
inni til London hljómaði lofsöng-
—
Miklir möguleikar
Ahugafólk um kristilegt starf
meSal heilbrigSisstétta hefur bent
á. hvílíkur fjöldi manna kemur
til skemmri eSa lengri dvalar á
sjúkrahúsum og hversu brýnt sé,
aS trúaS starfsfólk sjái tœkifœr-
in, sem því gefast til aS bera vitni
um fesúm Krist. Má auk þess gera
ráS fyrir, aS sumir þeirra, sem
leggjast á sjúkrahús, komi sjald-
an eSa aldrei í kirkju. 1 erlendu
blaSi mátti lesa smáfrétt, sem
staðfestir, hvílíka möguleika
kristnir menn hafa á sjúkrahús-
um til aS benda ö frelsarann og
hver áhrif þaS getur haft. Þar voru
gefnar þœr upplýsingar, aB einn
þriSji hluti allra Indverja, sem
verSi kristnir, snúizt til trúar vegna
starfs kristilegra sjúkrahúsa. Atján
af hverjum 100 sjúkrahúsum í Ind-
landi eru starfrœkt af kristilegum
samtökum.
4