Bjarmi - 01.01.1982, Blaðsíða 12

- AFLEIÐING BP
Eins og mörgum lesendum
BJARMA er þegar kunnugt,
stóö til aö Jens-Petter Jargen-
sen, kennari viö biblíuskóla
Det Norske Lutherske-Indre-
misjonsselskap í Oslo kœmi
hingaJÖ til lands um síöustu
mánaöamót. Af þeirri heim-
sókn gat ekki oröiö aö sinni
vegna veikinda. Hér á eftir
fara kaflar úr viötdli sem
norska blaöiö ,J?OR FATTIG
OG RIK“ átti viö hann á síö-
asta ári. í viötalinu er eink-
um fjallaö um trúarlíf og til-
finningalíf og hvaö gœti valdiö
því, þegar kristnir menn eiga
viö sálrœn og tilfinningaleg
vandamál aö stríöa. Jens-
Petter Jorgensen hefur mikla
reynslu sem predikari og sáln-
sorgari og hefur oft hitt fólk,
sem á viö slík vandamál aö
etja. Auk þess hefur hann
kynnt sér þessi mdl sérstaklega
á námskeiöi hjá Modum Bads
Nervesanatorium í Noregi.
Jens-Petter Jorgensen byrjar á
því að vitna í orðin hér á síðunni
sem höfð eru eftir Einar Anker
Nilsen og bendir á að taugaveikl-
un geti stafað af bældum tilfinn-
ingum.
— Það sem gerist þegar tilfinn-
ingarnar fá ekki að koma í ljós er
í fyrsta lagi það að lífið verður
mun fátæklegra, bæði fyrir mig
og þá sem í kringum mig eru. En
ef ég spyr sjálfan mig ekki að því
hverjar tilfinningar mínar eru í
raun og veru, þá getur það þegar
til lengdar lætur leitt til sálrænna
þjáninga, svo sem kvíða eða þung-
lyndis.
— Nú á þetta sér oft staS
tnéSal trúaðra kristinna manna.
Er þá ekki hluti orsakarinnar
fólginn í predikuninni og sam-
félaginu?
— í predikun okkar og breytni
keppum við oft að kærleiksímynd
sem felst í yfirborðskenndri gæsku
eða góðvild þar sem kærleikurinn
er fólginn í því að vera sammála
á yfirborðinu. Enginn má láta í
Ijós að hann sé ósammála eða
gramur. Þetta leiðir svo til óánægju
og baktals. Þegar þannig tilfinn-
ingar fá ekki að koma upp á yfir-
borðið koma þær fram í öðrum
myndum, svo sem á þann hátt að
viðkomandi verður afundinn og
önugur. í stað þess að láta gremj-
una beinast að því sem veldur
óánægjunni, kemur hún fram í
öfund og baktali eða e.t.v. á þann
hátt að við gerum vandamálið ein-
göngu að andlegu vandamáli.
Víða er gerð sú krafa til okkar
í kristnu samfélagi, að við hegð-
um okkur á ákveðinn hátt til að
hljóta viðurkenningu. Þess vegna
eru margir kristnir einstaklingar
hræddir við að láta tilfinningar sín-
ar í ljós eða gefa til kynna hvernig
þeim líður í raun og veru. En ef
:ií'r'
„Tilfinningar eru alltaf sa*1’
ósvikið hjá okkur. Við höf*1,,1|
ingar, siðrænar eða siðlansil,!,

er í þeirri hegðun sem tilf111 ^
rétta og ranga, siðræna og
að tala um réttar eða rangal .
sífellt fyrir neikvæðar tilf**1^
hatur, sjálfsfyrirlitniug, .
kvæðar tilfinningar eins ng

og loks tvíræðar tilfinni»rar i(,
jákvæðra tilfinninga. Tilf*IJ,,1,.<
rétta nafni og þannig ber a® ' f
þannig eru tilfinningar inH*aI ^
hugsa ég. Hugsanir okkar ^
okkur sjálfum, en tilfinni**^
um afneitað tilfinninguni °K ^
Taugaveiklun er afleiðing ^ ,
í því að leyfa tilfinningUJ**,,
þær.‘
við lítum í Biblíuna sjáum við að
þeir sem þar er sagt frá láta til-
finningar sínar gjarna í ljós. Jesú
gramdist í raun og veru þegar
hann rak víxlarana út úr muster-
inu og í Sálmunum sjáum við að
höfundar þeirra láta bæði jákvæð-
ar og neikvæðar tilfinningar sínar
í ljós frammi fyrir Guði. Þetta ætti j
að kenna okkur að það er ekki
kristileg dyggð að þykjast vera
sammála á yfirborðinu. Við ættum
frekar að láta í ljós hvað okkur
finnst í það og það skiptið.
— Þýðir þetta að við eigutn
að sleppa öllum tilfinningum,
t.d. reiði, tdveg lausutn?