Bjarmi - 01.03.1982, Blaðsíða 5

BRÉF
FRÁ KENÝU
Valdís og Kjartan skrifa
Akurinn kannaöur
Kongulai heitir svæði, sem er um
70 km frá kristniboðsstöðinni í
Cheparería í Kenýu. Þar hafa orðið
mestu vakningamar i Pókothéraði
að undanförnu. Starfið þar má
rekja tll predikara, sem Emmanúel
heitir. Hann hefur predikað og vitn-
að á eigin spýtur meðal íbúa þama
um nokkurra ára skeið. Síðan fór
Skúli að heimsækja fólkið stöku
sinnum. Var það í mikilli þörf fyrir
kristilega fræðslu. Árið 1980 var
efnt þar til skímamámskeiðs, og
fyrir um það bil ári vom um 100
manns skírðir í Kongulai, börn og
fullorðmir. Síðan hafa Skúli og
Kjartan heimsótt fólkið mánaðar-
lega.
Góðar móttökur.
Kjartan fór fyrir nokkru í fjög-
urra daga Tcönnunarferö til Kongu-
lai, en hann heimsótti einnig nálægt
svæði, sem Kara-Pókot kallast og
taldist til Úganda, þar til fyrir
nokkrum árum, að það varð hluti
af Kenýu. „í þessu héraði býr ein-
göngu Pókotfólk“, segir Kjartan,
i.um 30 þúsund manns, en alls em
Pókotmenn um 200 þúsund. Um
helmingur fólksins þama eru hirð-
ingjar. Þeir búa í norðurhluta hér-
aðsins. Hinir eru bændur og hafa
fasta búsetu."
Kjartan hafði aðeins einn dag til
umráða á þessu svæði, og ráðgerðu
þeir Skúli að kanna svæðið betur
síðar, bæði í bíl og úr þyrlu.
í Kongulai var Kjartani tekið
eins og þjóðhöfðingja og honum
fengið hús með bámjámsþaki til
umráða. Predikaramir Daníel og
Emmanúel höfðu skipulagt heim-
sóknina rækilega, og talaði Kjart-
an að minnsta kosti tvisvar á dag.
Alls heimsótti hann 7 staði. Einn
þeirra heitir Miskwon. Þangað var
haldið með fullan bíl af fólki. Það
tók hálfa aðra klukkustund að kom-
ast 30 km leið. Samkomustaðurinn
var undir stóm, laufþýkku tré.
„Þar hafði verð komið fyrir
plönkum til þess að sitja á og biðu
okkar þar um 30 manns. Fljótlega
var farið að syngja á máli inn-
fæddra, en Pókotfólkið elskar söng.
Skammt frá sáum við nokkra ungl-
inga, sem gægðust út undan trján-
um eins og til þess að virða þessa
furðulegu gesti fyrir sér, sérstak-
lega þennan hvíta. Virtust þeir vera
í vafa um, hvort óhætt væri að
hætta sér nær.
Auðséð var á öllu, að þetta var
afskekktur staður. Konur gengu í
skinnfötum og notuðu mikið skraut
um hálsinn og höfðu hárið til á
þann hátt, sem ekki tíðkast al-
mennt, þar sem menning nútímans
hefur hafið innreið sína.“
Vel hlustað.
Þarna er engin heilsugæzla nema
í 30—40 km fjarlægð, en margir
þora ekki að koma í sjúkraskýli
vegna fáfræði og hjátrúar. Margir
vom haldnir augnsjúkdómum, sem
valda blindu. En fólkið hlustaði vel
á boðskap Kjartans, „bókstaflega
drakk í sig hvert orð“, segir í bréf-
inu
Að áeggjan hreppstjórans þarna
ákvað fólkið að reisa hús handa
predkara, sem heimsækir það öðm
hverju. Hann lagði fast að Kjart-
ani, að predikunarstarf yrði eflt og
komið yrði á skólahaldi og heil-
brigðisþjónustu í einhverri mynd.
Kjartan sannfærðist enn betur en
áður um, að á þessum slóðum em
mikil tækifæri til starfa, og hafa
kristniboðarnir fullan hug á að
sinna fólkinu, eftir því sem tök
eru á.
Ráðgert er á þessu ári að hefja
byggingu biblíuskóla fyrir Pókot-
héraö. Hann á að standa í Kapen-
gúría, um 25 km frá Cheparería, og
verða þar bæði námskeið fyrir safn-
aðarfólk almennt og fyrir predik-
ara. Kristnir stúdentar vorsins í
Bryne í Noregi ætla að reyna að
safna 180 þúsund norskum krónum
til skólans, en það er háttur trúaðra
menntaskólanema í Noregi, árið,
„Uppskeran er mikil, en verkamennirnir fáir“. Frá akri kirkjunnar fyrir ncðan
íbúðarhús Valdisar ogr Kjartans. Fremst á myndimii er Pálína, einn af starfs-
mönnum kirkjunnar.
5