Bjarmi - 01.03.1982, Blaðsíða 11

iwu, enda er Páll kallaður til að
boða það. Um þetta getur hann
vitnað af eigin reynslu, því að hann
hefur frelsazt og verið settur post-
uh einungis af miskunn Guðs og
náð Jesú Krists, 1, 1—17.
Á þetta ber Tímóteusi að leggja
aherzlu í söfnuðinum gegn þeim,
sem fara villir vega í trúnni, 1,
18-20.
mynd trúaðra manna í einkalífi
sínu, 4, 11—16.
Postulinn segir vini sínum til um,
hvernig hann skuli koma fram við
ýmsa aldursflokka og fólk í ýmsum
stöðum í söfnuðinum, 5, 1 — 6, 2.
Mest ræðir hann um stuðning við
ekkjur, 5, 3—16, framkomu gagn-
vart ,,öldungum“, 5, 17—25, og um
sambúð þræla og húsbænda, 6,1—2.
LITHAUGALAND:
Þrengingar
Tæpleg:a 80 af hundraði íbúa Lit-
liaugalands eru kaþólskir. En Lit-
haugaland er innlimað í Sovétríkin,
og þess vegrna búa kristnir menn
þar við ófrelsi. Prestarnir eiga erfitt
um vik, því að þeim eru settar
þröngar skorður. Þannig eru þeir
prestar kallaðir „öfgameim“, sem
veita börnum frasðslu í kristindóm-
inum, og þeir, sem kunna að krefj-
ast trúfrelsis, eru „farnir að skipta
sór af stjórnmálum“. I*á má ekki
finna að gruðleysisáróðri yfirvalda,
það er „illt umtal uni Sovétríkin".
Brot í þessiun efnum getur kostað
menn allt að 12 ára fangelsi.
1 augum yfirvalda eru þeir prestar
etns og vera ber, sem eru í samstarfi
við öryggislögregluna, KGB. Lítill
hópur presta vinnur með KGB.
I*rír fjórðu hlutar allra kaþólskra
presta í Litliaugalandi skrifuðu
Brésnef bréf fyrir tveimur til þrem-
ur árum og báðust undan því að
þurfa að hlýða sovéskum lögum I
þelm atriðum, er brjóta í bága við
trúfrelsi.
Skórir fjölmiðlar
Útvarpsstöðin í Moskvu er engin
landsliluta-stöð. Hún sendi árið 1981
dagskrár á hvorki meira né mlnna
en 72 tungumálum og fór langt
fram úr öðrum útvarpsstöðvum að
þessu Ieyti.
Ekki gera hlustendur ráð fyrir
að heyra jákvætt efni um trúmál
í umfjöllun þessa risa á vettvangi
fjölmiðla. Það er því gleðiefni, að
sú útvarpsstofnun, sem kemur næst
útvarpi kommúnista I Moskvu, að
því er varðar tungumálafjölda, er
rekin á kristilegum grundvelli.
Þetta er Trans World Badio, sem
þýða mætti Alheimsútvarpsstöðin.
I*ar tala í hljóðnema fulltrúar 62
tungumála, og efnið er kristilegt.
Stöðin starfar ekki á einum stað,
heldur eru dagskrárþættir sendir
frá sex stöðvum á jafnmörgum stöð-
um í heiminum.
Kínverjar eru svo þriðju í röðinni,
þegar talin eru tungumálin, því að
útvarpsstöðin í Peking sendir út
dagskrá á 43 tungumálum.
Á Islandi hefur ríkið einkarétt á
útvarpsrekstri. Ríkisútvarpið flytur
raunar allmikið kristilegt efnl. Nú
heyrast háværar raddir um, að rík-
isvaldið eig! að gefa eftir einkarétt-
inn. Kristnir menn ættu að gera
sér grein fjTrir mætti og möguleik-
um fjölmiðla. Erum við viðbúnir að
ganga inn um hýjar dyr, sem kyiinu
að opnast, ef útvarpsreglur yrðu
rýmkaðar hér á landi í nánustu
framtíð?
Safnaðarlífið.
Þá liggur postulanum á hjarta að
ræða um guösþjónustu safnaöarins.
Kristnir menn eiga að biðja fyrir
öllum mönnum, ekki sízt yfirvöld-
um, enda er almennur friður og
velferð undir þeim komin. Hjálp-
ræðisáform Guðs taka til allra
manna, því að Jesús Kristur dó fyr-
ir alla, 2, 1-7.
Að því búnu gefur Páll reglur um
þátttöku karla og kvenna í bæninni
og safnaðarlífinu. Einkum leggur
hann áherzlu á, að köllun kvenna
sé á öðru sviði en köllun karla, þ. e.
heima, en ekki í hinu opinbera
starfi, 2, 8-15.
Heill safnaðarins var mjög háð
því, hvernig að því var staðið að
setja menn til embætta, þ. e. til-
sjónarmenn (biskupa) og safnaðar-
þjóna, enda víkur postulinn nú að
þeim mikilvægu málum og setur um
þau reglur.
Gáfur skipta ekki mestu máli.
Hann gerir að vísu ráð fyrir, að
þeir, sem sækjast eftir þessum hlut-
verkum, hafi hæfileika til brunns
að bera.
En siöferöilegir eiginleikar varða
meiru. Þeir eru algjör forsenda fyr-
ir trausti manna til embættismann-
anna, bæði innan safnaðarins og
Utan, 3, 1-13 .
Gildi embættisins má sjá á hinni
háleitu köllun kirkjunnar: Hún á
að vera stólpi og grundvöllur sann-
leikans, — og mikill er leyndardóm-
ur guðrækninnar, sem er kjarni
sannleikans, sjálfsopinberun Guðs í
JesúKristi, 3,14-16.
Páll víkur því næst að atriðum,
sem snerta Tímóteus sjálfan. Vegna
villukenninga, sem lítilsvirða þá
skipan, er Guð kom á í sköpun
sinni, er fyrirsjáanlegt fráhvarf frá
trúnni, 4, 1—5. Postulinn hvetur
vin sinn því til að predika hina
heilnæmu Jcenningu. Hann á að æfa
í guðsótta í stað þess að leggja
áherzlu á líkamlega þjálfun eða
Píslir, 4, 6-10. í tíma og ótíma á
hann að predika og iðka sálgæzlu,
.lafnframt þvá sem hann er fyrir-
ÞolgæSi og trúmennska.
í lokin minnist hann aftur á
villukennendurna og bendir á,
hversu náið samhengi sé á milli
villunnar og eigingimi og ágirndar.
Gagnstætt þessu á Tímóteus að
leggja áherslu á guðhræðslu og
nægjusemi, 6, 3—10. Hann á að
berjast hinni góðu baráttu trúar-
innar og varðveita játninguna, sem
honum er á hendur falin, unz Krist-
ur kemur aftur, 6, 11—16.
Sérstakri hvatningu á hann að
beina til efnamanna í söfnuðinum,
að þeir noti auðævi sín til góðra
verka, 6, 17—19.
Bréfinu lýkur Páll á því að end-
urtaka orð sín um, að Tímóteus
hirði ekki um vanheilagar hégóma-
ræður villukennendanna, þær mót-
ist af „rangnefndri þekkingu", 6, 20
-21.
Sérhver sá, sem hefur forstöðu
eða leiðsögn með höndum í söfnuði
Guðs, ætt að lesa þetta bréf með
sérstakri athygli og enda öll hirðis-
bréfin.
En öllum ber oss, kristnum
mönnum, að lesa bréfin með bæn
og íhuga, hver boðskapur þeirra er
til vor.
*
A veitingastofunni
Hann var bóndi, en var kominn
til borgarinnar og fór þar inn á
veitingastaö til þess aö fá sér
hressingu. Þar var múgur og marg-
menni, en eftir nokkra fyrirhöfn
haföi hann fundiö sér autt sœti
viö borö. Þegar hann haföi fengiö
kaffiö á boröiö, spennti hann greip-
ar og baö boröbæn.
Einhver tók eftir þessu og hugö-
ist gera gys aö sveitamanninum:
„Jæja, er þetta alsiöa í þinni
sveit, aö biöja Guö aö blessa mat-
inn?“ spuröi hann.
„Nei“, anzaöi bóndi, „ekki á meö-
al svínanna“.
11