Bjarmi - 01.03.1982, Blaðsíða 15

EUGENE kraup ekki, þegar hann
bað þessa bæn. Hann hugsaði ekki
heldur um, hvað hann ætti að segja,
fyrr en hann var búinn að segja
það. En orðin brutust með ofsa frá
hjarta í dýpstu örvæntingu og neyð.
Og hann varð gagntekinn ómót-
stæðilegum krafti og öruggri sann-
færingu um, að Guð mundi á ein-
hvern hátt svara bæn hans.
Næsta morgun var hann staddur
í hliðarherbergi, þegar hann heyrði
allt í einu einhverja hreyfingu inni
í herbergi Blanche.
Hann gægðist inn um dyrnar og
sá þá, að hún sat uppi í rúminu.
— Hann hefir gert það! hrópaði
hann.
— Gert hvað? sagði Blanche.
— Guð hefir gert þig heilbrigða.
Ég vissi, að hann mundi gera það,
og hann hefir gert það.
Og hann blaðaði af tur með titr-
andi fingrum í Jóhannesarguð-
spjallinu og fann frásöguna um
Lazarus. Hann sagði Blanche frá
henni með fáum orffum, án þess að
lesa hana. Hann skýrði henni frá
þvi, sem gerðist um nóttina, og
hvernig hann hefði beðið og hve ör-
uggur hann hefði verið um, að Guð
mundi lækna hana.
— Jæja, sagði hún, — ég er ef-
laust betri.
— Betri? hrópaði hann. — Þú ert
alheilbrigð. Guð hefir gert þig heil-
brigða. Vertu hér, á meðan ég næ
í morgunverðinn. Á eftir getur þú
farið á fætur og klætt þig, svo skul-
um við fara út.
Og Blanche fór á fætur og klæddi
sig eftir morgunverðinn.
Þegar læknirinn kom, stóð hann
eins og steini lostinn fyrir framan
hana og starði á hana, mállaus af
undrun.
— Hvað hefir komið fyrir? spurði
hann.
Og Eugene sagði honum frá öllu.
— Undarlegt, sagði hann, — mjög
undarlegt.
Þau fóru úr bænum sama dag.
Og alls staðar, þar sem þau komu,
greindi Eugene frá öllu, sem komið
hafði fram við Blanche. Sérstak-
lega sagði hann fréttirnar gömlu
vinunum þeirra, sem höfðu búizt
við því á hverjum degi, að kona
hans mundi deyja.
Fólk, sem hafði aldrei heyrt
Eugene tala um Guð fyrr, hlustaði
undrandi og með athygli, þegar
hann sagði frá, hvernig hann hefði
verið leiddur til þess að lesa frá-
söguna um Lazarus í Jóhannesar-
guðspjalli. Hann sagði einnig frá
bæn sinni.
En vinir hans ypptu öxlum og
sögðu sín á milli og á bak honum:
— Allt þetta æsingatal hans um
trúna er mjög slæmt einkenni.
Hann er vafalaust alveg að því
kominn að fá taugabilun. Þessir
langvinnu, þungbæru erfiðleikar
hafa verið manninum um megn.
Við verðum að reyna að sefa hann.
Þeim hefði ef til vill tekizt að
finna einhverja skýringu á uppnámi
Eugene, sem nægði þeim, en þeir
gátu ekki skýrt hina skyndilegu
lækningu Blanche á sama hátt. Hún
var augljós staðryend.
Og þegar þessi undarlegi atburð-
ur með Blanche fréttist — og það
fréttist mjög bráðlega, einnig með-
al fyrrverandi húsbænda þeirra —
var litið á hina undursamlegu lækn-
ingu Blanche sem fyrsta flokks efni
til þess að vekja eftirtekt og upp-
nám. Þeir vildu efna til „Stórkost-