Bjarmi - 01.05.1982, Blaðsíða 2
Kemur út sex sinnum á ári.
Ritstjóri Gunnar J. Gunnarsson.
Afgreiðsla Amtmannsstíg 2B.
Pósthólf 651, 121 Reykjavik.
Símar 17536 og 13437.
Árgjald kr. 100,00 innanlands og
kr. 120,00 til útlanda.
Gjalddagi 1. mars.
Prentað í prentsmiðjunni Leiftri hf.
EFNI:
Einmanaleiki .....................2
Hjálp mín kemur frá Drottni 3
Bréf frá Eþíópiu .... 4
Ég sá að ég var glataður - Við-
tal við Barry McGuire . . 6
Sú blessuð bók — Siðara Timó-
teusarbréf ....................10
Af starfi KFUM og K í Keflavík 11
Hún Stina getur áreiðanlega
farið — Viðtal við Kristínu
Guðmundsdóttur ... 14
Bréf frá Kenýu .... 18
Frá starfinu....................21
Starfsakurinn er stór — Rætt
við Jóhannes Ingibjartsson 22
Minning: Frú Áslaug Ágústs-
dóttir........................24
Almenna mótið í Vatnaskógi . 25
Heilbrigð trú...................26
Forsiðumynd:
Gunnar J. Gunnarsson.
EINMANALEIKI
Einn fylgikvilla nútímaþjóðfé.lags eins og við þekkjum
það er án efa einmanaleiki. Fleiri en við gerum okkur
grein fyrir þjást eða hafa þjáðst af einmanaleika í meira
eða minna mæli. Þrátt fyrir að þjóðfélag okkar geli státað
af mörgu góðu og lífskjör hafi sjaldan verið hetri og þœg-
indi meiri, þá hefur einmanaleikinn getað hreiðrað um sig
í hraða og hávaða nútímans. I þéttbýli og fjölmenni verða
samskipti fólks gjarnan ópersónulegri. Margir eiga nóg af
kunningjum en fáa eða enga nána vini.
Samfélag krislinna manna er oft engin undantekning í
þessu efni. Einmanaleiki getur auðveldlega húið þar um
sig eins og annars staðar í þjóðfélaginu og eftir því sem
samfélagið er slærra, þeim mun meiri hætta er á að svo
fari. Bæði þeir sem eru áherandi og hinir sem lítið fer
fyrir gela orðið einmana mitt í fjöldanum.
Gegn þessu her að berjast. Kristinn maður getur ekki
lokað augum eða látið það sem vind um eryru þjóta að
náungi hans er einmana. Kærleikur Krists, sem honum
er gefinn, hlýtur að knýja hann til athafna. Kœrleikurinn
til náungans hlýtur m.a. að hirtast í vilja og athöfn lil að
rjúfa einangrun hins einmana og mœta þörf hans fyrir
félagsskap. Gildir þá einu hvorl um er að ræða náungann
á götunni eða í trúarsamfélaginu. Á ári aldraðra má gjarn-
an minna á að víða er gamalt fólk sem hefur einangrast
og er því einmana. Svipaða sögu er að segja um þá sem
langavarandi sjúkdómar eða fötlun hrjáir. En það þarf þó
ekki slíkt til. Hver sem er getur orðið einmana í hringiðu
nútímaþ jóðfélagsins.
Meðal krislinna manna a>lti slíkur kœrleikur og um-
hyggja að ríkja, að samfélag þeirra sé laust við þennan
kvilla. I þessu samhandi er okkur hollt að minnast orða
Jesú um kærleikann milli lærisveina hans innbyrðis. Hann
á að einkenna þá í slíkum mæli, að af honum megi þekkja
að þeir eru lærisveinar Jesú (Jóh. 13,34—35). Þeir eiga
að elska hver annan á sama hátt og Jesús elskaði þá. Slíkur
kærleikur hlýlur að útrýma öllum einmanaleika fái hann
komist að.
2