Bjarmi - 01.05.1982, Blaðsíða 15

'f KPUM í Vatnaskógi. Þeir
' akafles
*áta
ga gleðilegt. Það bendir
þeir skemmti sér. Þeir
«Kiðast í sumarbúðunum,
sts>ðar.
að i)'x .
a 0skapurinn, sem þeim er
.insr fe**ast við að móta allt and-
, ta®feynd, að þetta eru kristi-
* gjt | m m
° orengirnir gefi gaum að
frels
arans og heyri kall hans til
Spjallað við
KRISTÍNU GUÐMUNDSDÓTTUR,
ráðskonu Skógarmanna KFUM
'TÍNA GKTUR
nlega farið
Þunnt þil á milli herbergis stúlkn-
anna og annars svefnsalar drengj-
anna.
„Það truflaði mig ekkert,“ segir
Kristín, þegar minnst er á, hvort
ekki hafi stundum verið ónæðis-
samt í þessu nábýli. „Og við kynnt-
umst drengjunum svo vel, vorum
þarna öll undir sama þaki. Skál-
inn stendur rétt við vatnið, og við
nutum útsýnisins og gátum fylgst
með ferðum drengjanna, bæði á
vatninu og kringum skálann."
Allur matur var eldaður á kola-
vél. Nú er stór matskáli skammt
frá „gamla skála“, og þar er að-
staðan öll önnur og betri. Þar búa
starfsstúlkurnar núna. Ýmsar fleiri
byggingar hafa risið í Lindar-
rjóðri, eins og allir vita. Sú stærsta
er íþróttaskálinn.
Ef Jesús kæmi aftur . . .
Kristín Guðmundsdóttir fæddist
á Gufá í Borgarfirði. Þegar hún
var á þriðja ári, tók faðir hennar
jörðina að Ferjubakka á leigu, og
fluttist fjölskyldan þangað. Við
spyrjum hana um helgihald á
bernskuheimilinu.
„Okkur börnunum var kennt að
biðja. Við signdum okkur ævin-
lega og fórum með Faðir vor og
aðrar bænir, sem íslensk börn læra.
Á sunnudögum var alltaf lesinn
húslestur, og það var mamma, sem
las. Guðræknisstundir voru llka
fastur liður á föstunni.
Þegar ég gekk til prestsins, las
ég Helgakver, lærði víst mikið af
því utan að. Ég er þó hrædd um,
að efnið hafi nokkuð farið fyrir
ofan garð og neðan hjá mér og ég
hafi þulið það, sem ég kunni, hugs-
unarlaust. Samt trúði ég því, að
Guð væri skapari minn og Jesús
frelsarinn. Ég átti traust á Guði
og bað hann oft að hjálpa mér.“
Þegar Kristín er 16 ára gömul,
fer hún til Reykjavíkur, fyrst til
að gæta barns, en síðar verður hún
vinnukona á heimili. Þar er stúlka
með henni í herbergi. Hún áttar
sig á, að Kristín signir sig og
biðst fyrir — og hæðist mjög að
slíkri guðrækni, enda virðast aðrir
heimilismenn lítt sinna trúmálum.
Varð þetta til þess, að hún hætti
að fara með bænir.
Seinna réð hún sig á annað
heimili, þar sem andrúmsloftið var
vissulega annað. Ein heimasætan
þar býður henni með sér á fund
í KFUK. Og þar segist hún hafa
vaknað af gvefni.
— Þá óskaði ég þess aS JörSin
gleypti mig.
— Cg öSlaSist hvíld og ró i trúnni
á Tesúm Krist, frelsara minn.
— Ég baS hann aS gefa mér eitthvert
verkefni i riki sinu.
15