Bjarmi - 01.11.1982, Blaðsíða 3

»Eigi
var
rúm
fyrir
þau"
eftir Sr. Karl Sigurbjörnsson
„En það bar til um þessar mundir, að boð kom
frá Ágústus keisara um að skrásetja skyldi alla
heimsbyggðina. Þetta var fyrsta skrásetningin er
gjörð var, þá er Kýreníus var landstjóri á Sýr-
landi. Og fóru þá allir til að láta skrásetja sig,
hver til sinnar borgar. Fór þá einnig Jósef úr
Galíleu frá borginni Nasaret upp til Júdeu til
borgar Davíðs, sem heitir Betlehem, því að hann
var af húsi og kynþætti Davíðs, til þess að láta
skrásetja sig, ásamt Maríu heitkonu sinni, sem
þá var þunguð. En á meðan þau dvöldust þar
kom að því, að hún skyldi verða léttari. Fæddi
hún þá son sinn frumgetinn, vafði hann reifum
og lagði hann í jötu, af því að það var eigi rúm
fyrir þau í gistihúsinu.
Og í þeirri byggð voru fjárhirðar úti í haga og
gættu um nóttina hjarðar sinnar. Og engill Drott-
ins stóð hjá þeim og dýrð Drottins ljómaði í
kringum þá, og urðu þeir mjög hræddir. Og eng-
illinn sagði við þá: Verið óhræddir, því sjá, ég
boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum
lýðnum; því að yður er í dag frelsari fæddur,
sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs. Og hafið
þetta til marks: Þér munuð finna ungbarn reifað
og liggjandi í jötu. Og í sömu svipan var með
englinum fjöldi himneskra hersveita, sem lofuðu
Guð og sögðu.
Dýrð sé Guði í upphæðum,
og friður á jörðu með þeim mönnum,
sem hann hefur velþóknun á.“
Lúk. 2,1-14.
Þetta var á mesta annatíma, allt fullbókað
í Betlehem. Þess vegna varð kaldur og rakur
fjárhííshellir fyrsta athvarf Guðs sonar á
jörðu, þessa nótt sem síðan er nefnd „Nóttin
helga.“
Söguna kunnum við utanbókar öll, ekki er
að efast um það. öll hrífumst við af þvi að
lesa hana og heyra á ný um þessi jól. Ljós og
hljómar helgra jóla snerta okkur i innsta
hjartans grunni. En við gleymum gjarna þeim
hörmulegu aðstæðum, sem hjartakuldinn og
liarðúðin bjó Jósef og Maríu og barninu litla í
Betlehem. Fjárhúshellirinn er i huga okkar
sveipaður dýrðarljóma og sætir englar svífa
um kring. Þó var ekkert slíkt að finna þessa
nótt. Jatan var ekkert skraut, heldur hrjúf
og köld, eins og krossinn á Golgata. Hvort
tveggja sýnir þær viðtökur, sem mannkyn
veitti honum, „er birtir Guð á jörð.“
Nú er jólaösin í hámarki hjá okkur. Pen-
ingarnir flæða og auglýsingasíbyljan dynur á
eyrum og mikið ósamræmi virðist milli alls
þessa og hins látlausa boðskapar jólanna. En
einhversstaðar mitt í ösinni er HANN á ferð
3