Bjarmi - 01.01.1985, Blaðsíða 18

Góð
fjárfesting
Svo fór að lokum, að kaupmað-
urinn varð að ráðast til garðyrkjustarfa
hjá góðhjörtuðum vini sínum. Þar
hafði hann sultarlaun, og mörg ár liðu
svo, að hjónin áttu aldrei til næsta
máls.
En þá kom bréf frá Ameríku.
Pilturinn, sem strokið hafði til Amer-
íku á 23. aldursári, hafði sannarlega
látið til skarar skríða og sýnt, hvað í
honum bjó. Með hlífðarlausu og
þrotlausu erfiði hafði hann orðið vel
stæður maður í sinni atvinnugrein, og
því fór víðs fjarri, að hann hefði við
það gleymt gömlu skuldinni. Nú voru
peningarnir endurgoldnir ríkulega —
með vöxtum og vaxtavöxtum, björg-
un í neyðinni.
Kaupmaðurinn kallaði á konu sína.
— Er það ekki merkilegt, sagði
hann, — að einu peningarnir, sem við
eigum núna, eru þeir, sem við fengum
unga piltinum og höfum alla tíð álitið
glataða?
æja, þetta var nú sagan, sem
mér „kom í hug“. Og hún fjallar
eiginlega um góða fjárfestingu —
fjárfestingu í mönnum. Þá dettur mér
í hug, hvort við, sem höfum allt til
alls, eigum ekki einhvern tíma eftir að
uppgötva, að það, sem verður okkur
raunverulega til bjargar er það, sem
við — oft efablandin, stundum með
gremju, fjárfestum í fátækum, nauð-
stöddum bróður okkar. Verum ekki
svo örugg með okkur. Tímarnir geta
umbreyst.
Hvernig sem öllu er varið, hefur
Meistarinn gefið okkur það ráð að
fjárfesta í mönnum. Kaupmaðurinn
var hygginn, er fór að ráðum hans.
Meistarinn kinkar kolli og segir:
— Far þú og gjör þú slíkt hið sama!
Sigr. Jóhannsd. þýddi
Kcer íeifis óðurinn
Einu sinni
endur fyrir Cöngu
tók Drottinn ínit
afveðruðum viði
og á þennan viðarbút
reit fiann íuzrieiks óð
með bíóði.
Linda Forsytfi
18