Bjarmi - 01.03.1985, Blaðsíða 3

Kemur út tiu sinnum á ári.
Ötgefendur:
Kristilega skólahreyfingin,
Landssamband KFUM og KFUK,
Samband ísl. kristniboðsfélaga.
Kitstjóri: Gunnar J. Gunnarsson.
Kitnefnd: Ágúst Einarsson,
Kenedikt Arnkelsson,
Gwðni Gunnarsson,
Sigurður Jóhannesson.
Áfgreiðsla: Aðalskrifstofan,
Ámtmannsstíg 2B, pósthóif 651,
121 Reykjavík,
símar 17536,13437.
Árgjald: Kr. 500 innanlands,
Kr. 600 til útlanda.
f^jalddagi: 1. mars.
Krentun: Borgarprent.
Efni:
Staldrað við — Hvers vegna
sáttargjörð? ................... 3
Áð daema — Hugleiðing eftir
Quðmund Inga Leifsson .......... 4
f brennidepli — Sáttargjörðin:
Hvað segir Biblían um
sáttargjörðina? ................ 5
Fyrirgefning — jjóð ............ 7
Ég og sáttargjörðin ............ 8
Náð vegna fóraar Jesú ......... 10
Kiblíuorðabókin ................. 11
Km víða veröld .................. 11
•únlit á seflngu bjá baraakór ... 12
Km hversdagskristindóm .......... 14
Kristniboðamlr skrifa —
Qleðidagur .................... 18
sUfúr, eftir Asbjöra Aavik ...... 20
Krástarflnu ..................... 22
•orsiðumynd: Bjarmi
----------------------\
/ M
Hl/PDCI/Pr.lVil C ATTIDÍl
nvLlij V liiil UA kj/ii liiliuJUlii) •
Stundum er því haldið fram að friðþæging eða sáttargjörð
miUi Quðs og manns sé óþörf. Guð sé eingöngu kærleikur og
geti hann ekki verið manninum reiður. Maðurinn sé ekki sekur
frammi fyrir Quði. Vandi mannsins sé því ekki fólginn I sekt hans
og dómi Quðs yfir syndinni. Syndin feli ekki i sér uppreisn gegn
Quði og brot á vilja hans, heldur feli hún í sér vanþekkingu og
einhvers konar ófullnægð með manninum. Frelsunin felst þá í
því að maðurinn öðlist rétta þekkingu á innsta eðli sínu og á
Guði og fái þannig fullnægt innstu og dýpstu lífsþörf sinni.
Alia tíð hefur verið reynt að þröngva kenningu af þessu tagi
inn í kristnina. Það hefur reynst kristninni hættulegt og leitt
menn á villigötur, einkum vegna þess að flyfjendur kenningar-
innar hafa gjarnan notað orð og hugtök úr Biblíunni, en gefið
þeim aðra merkingu. Þegar í frumkristni gerðist það í s.k.
gnostisisma. Fylgismenn hans lögðu höfuðáherslu á kenningu
Jesú, hann kom til að miðla þekkingu. Þeir þörfnuðust hans
sem fræðara en ekki sem friðþægjara. Allar götur síðan hefur
þessi kenning skotið upp kollinum annað slagið. INú á dögum er
hana m.a. að finna innan guðspeki og fyrir áhrif frá austrænum
trúarbrögðum.
Ekki þarf að lesa lengi í Piýja testamentinu til að sjá að kenning
af þessu tagi er ekki i samræmi við boðskap þess. Þar er
höfuðáhersian lögð á að Jesús frelsar manninn með því að
friðþægja fyrir synd hans og sekt á krossinum á Golgata. Sú
sáttargjörð Guðs er eina von syndugs manns.
Það ber einnig við að haldið er á iofti sáttargjörðarkenningu
sem er alfarið á hinu hugiæga sviði. Þá segja menn sem svo að
Guð sé eingöngu kærleikur. Hann hafl opinberað kærleika sinn
í Jesú Kristi. Dauði Jesú á krossinum sé vitnisburður um þennan
kærleika. Þessi kærleikur Guðs sé til þess fallinn að vekja
gagnkvæman kærleika með manninum svo að hann sættist við
Guð.
Slík sáttargjörðarkenning á sér ekki stoð í Biblíunni. Þar er
dregin upp allt önnur mynd af sáttargjörðinni. Nýja testamentið
talar um dóm Guðs yfír syndinni. Það leggur áherslu á að Jesús
hafi tneð dauða sínum tekið á sig synd mannsins og dóminn yfír
henni. Guð kom þannig á sáttargjörð í sögulegum atburði. Þess
vegna getur syndugur maður fest traust sitt á því sem Jesús
gerði og öðlast frið við Guð. Hann þarf ekki að byggja á neinu
hjá sjálfum sér, aðeins á þeirri sáttargjörð sem Guð kom til
ieiðar í Jesú Kristi. Á henni byggist von hans. Kirkja Krists er
send með þennan boðskap, hún á að flytja orð sáttargjörðarinn-
jir: Látið sættast við Guðl GJG^
3