Bjarmi - 01.03.1985, Blaðsíða 6

sinna og fela sig því fyrir Guði. En
Guð hefur í rauninni aldrei verið
reiður sköpun sinni, segja þeir. Hann
kallar manninn vingjarnlega til sín og
til að leggja áherslu á boð sitt sendi
hann son sinn í heiminn. Jesús hefur
sýnt með lífi sínu og dauða að Guð er
eingöngu kærleikur. Þess vegna er
ekki þörf á neinni sáttargjörð af hálfu
Guðs, aðeins af okkar hálfu.
Slíkur hugsanagangur — sem til er
í ýmsum útgáfum — hefur verið
nefndur huglœg friðþægingarkenning
af guðfræðingum. En við höfum ekki
þörf fyrir mannlegar kenningar. Guð
er of stór til að við getum fellt hann
inn í okkar hugsanakerfi. Vitur mað-
ur hefur sagt að við gætum allt eins
reynt að lýsa Mont Blanc upp með
náttlampa.
Hvad segir Bibllan?
Við skulum heldur spyrja á ný:
Hvað segir Biblían?
Við þurfum ekki að lesa lengi í
henni til að sjá að hún segir að
sambandið milli Guðs og manna sé
ekki í lagi.
Maðurinn var skapaður í Guðs
mynd og lifði í nánu og einlægu
samfélagi við hann. En maðurinn
óhlýðnaðist Guði og það eyðilagði
sambandið milli Guðs og manna (1.
Mós. 3). í 5. kafla Rómverjabréfsins
stillir postuli Drottins Adam og Kristi
upp sem andstæðum. Syndin kom inn
í heiminn fyrir einn manna. Fall
Adams leiddi af sér fall alls mann-
kyns. Allt mannkynið er á valdi
syndarinnar, allir hafa syndgað.
Það er syndin sem veldur hinum
mikla aðskilnaði milli Guðs og
manna. Vegna synda okkar hvílir
reiði Guðs yfir mönnunum (Róm.
1,18). Syndin er ákaflega alvarlegt
mál. Heilagur Guð getur ekki „séð í
gegnum fingur" við syndina. Réttlæti
hans gerir það að verkum að hann
getur ekki lokað augunum fyrir synd-
um okkar. Þær hafa gert skilnað milli
okkar og Guðs (Jes. 50,2).
Fess vegna hrópar lýður Guðs til
Drottins úr djúpinu og biður um
fyrirgefningu á syndinni og sekt henn-
ar. Lestu Davíðssálmana og þú munt
sjá það víða. Sjá t.d. Sálm 51.
Fyrírgefnmg Guðs
er nauðsynleg
Þegar Biblían ræðir um sambandið
milli Guðs og manna talar hún um
syndina — og um nauðsyn fyrirgefn-
ingar Guðs svo að við glötumst ekki.
En hvernig er unnt að koma sáttar-
gjörð milli Guðs og manna til leiðar?
Þessi spurning brennur á hverjum
þeim sem farinn er að sjá hve synd
hans er alvarleg: Hún leiðir til glöt-
unar, fj arri Guði (Matt. 25,41 og 46).
Mennirnir geta ekki komið sáttar-
gjörð í kring. Það kennir Biblían
okkur. Við getum ekki bætt fyrir
syndir okkar með góðum verkum.
Við erum á valdi syndarinnar, fjand-
samleg Guði og vilja hans (Róm.
8,7). Við erum því öll dauðasek og
eigum skilið eilífan dauða.
Syndin kallar á refsingu
Mennirnir geta ekki bætt fyrir það
sem þeir hafa brotið gegn Guði. Þeir
halda oft að þeir geti það, en þeim
skjátlast. Jakob sendi Esaú bróður
sínum glæsilegar gjafir — hann vildi
sættast við hann. Það gekk vel, sjá 1.
Mós. 31-32. En við eigum engar gjafir
sem við getum goldið með fyrir sekt
okkar gagnvart heilögum Guði. Synd-
in kallar á refsingu.
En nú segir Biblían að Guð hafi
sjálfur komið á sáttargjörð milli sín
og fallins mannkyns. „Því svo elskaði
Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn, til þess að hver sem á hann
trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf“
(Jóh. 3,16). v
Við verðum að leggja áherslu á
þetta. Ýmsir sem tala gegn sáttar-
gjörðinni gera það gjarnan með því
að draga upp brenglaða mynd af
henni. Þeir segja að kenningin um
sáttargjörðina lýsi hugmyndum um
hefnigjarnan Guð sem einungis til-
neyddur hafi sæst við manninn fyrir
þjáningu og dauða sonar síns. En
þetta er afbökun og útúrsnúningur.
Guð á frumkvæðið
Nei, Guð á frumkvæðið. Faðirinn
sendir son sinn í heiminn til að frelsa
mennina. Sonurinn deyr sjálfviljugur
í þeirra stað.
Hér stöndum við gagnvart þeim
djúpa leyndardómi að Guð, sem í
heilagleika sínum er reiður vegna
syndar mannsins, er um leið fullur
kærleika til sköpunar sinnar. Reiði
Guðs er ekki hatur, heldur birtir hún
heilagleika hans sem þolir ekki synd.
Við getum ekki skilið eðli Guðs með
skynsemi okkar. Guð er of stórfeng-
legur til þess. „Guð, sem við gætum
skilið til fulls, er enginn Guð,“ hefur
vitur maður sagt.
Guð sendi því son sinn í heiminn,
fæddan af Maríu mey, til þess að hann
yrði meðalgangari milli Guðs og
okkar (1. Tím. 2,5). Aðeins hann
einn gat verið slíkur meðalgangari,
hann sem er Guð af Guði (Jóh. 1.1 nn)
og sannur maður (Gal. 4,6).
Hann tók hegninguna á
sig
Sonur Guðs tók burt það sem gerði
skilnað milli Guðs og okkar með því
að bæta fyrir það sem við höfðum gert «
rangt. Það er að segja: Hann stóð
heilagur, hreinn og án syndar frammi
fyrir Guði. Og hann tók hegninguna,
sem við höfðum unnið til, á sig.
Misgjörð okkar kom niður á honum
(Jes. 53,5). Hann sem þekkti ekki
synd var gjörður að synd okkar
vegna, til þess að við yrðum réttlætt
fyrir Guði í honum (2. Kor. 5,21).
Kristur keypti okkur laus undan bölv-
6