Bjarmi - 01.03.1985, Blaðsíða 16

Um
hversdags-
kristindóm...
Allt annað verður að teljast óeðlilegt.
En einmitt á þessu bitnar „tíma-
leysið“ mesti. Afleiðingarnar eru aug-
ljósar, og enginn kristinn einstakl-
ingur þarf að efast um, af hvaða
rótum þetta er runnið.
T
rú í verki. Guðsdýrkun hvers-
dagslífsins. Smáatriðin í dagsins önn.
Þetta getur sýnt okkur, hvar við
stöndum. Því að einmitt þetta vitnar
um Krist — eða öfugt. Og þarna er
líka smitunin frá umhverfi og aldar-
anda hvað varasömust. Aðgætum
nokkur dæmi:
Stundvísi ætti að vera hluti af
trúarlífi þínu. Ef þú segist vera við
klukkan 2, þá táknað það ekki
klukkutíma síðar eða næsta dag. í
fyrramálið er alls ekki eftir hádegi, né
„upp úr klukkan eitt“ á að giska kl. 4
síðdegis. Ætlirðu að borga reikning
„eftir mánaðamótin“, þá getur það
engan veginn þýtt eftir miðjan mán-
uð.
Þetta er vitanlega nátengt orð-
heldni almennt. Það á að vera unnt að
taka mark á orðum kristins manns.
Enginn unglingur á að þurfa að segja:
Það skiptir ekki máli — allir hinir fara
svona að. Satt að segja virðist víða
skorta allnokkuð á nákvæmnina.
Ýmislegt er einfaldlega ekki
— eða ætti ekki að vera. T.d. getur
kristinn verktaki í iðnaði eða öðru
ekki lofað framkvæmd á tilsettum
tíma, en vanrækt hana svo vikum
saman. Hann getur ekki verið með
„svo mörg járn í eldinum“, að engu
þeirra sé sinnt af viti. Hann getur ekki
valdið öðrum fjárhagstjóni af van-
rækslu einni saman. Það vitnar um
allt annað en Krist.
Óhöpp, veikindi, verkföll og sitt-
hvað annað getur valdið töfum og
breytt tímasetningum í störfum, en
um það er látið vita, sá vandi liggur á
öðru sviði en hér um ræðir.
Það sem hér er sagt eru einfaldlega
dæmi til að undirstrika, að heiðarleiki
er einn ávöxtur trúarinnar, í meðferð
fjármuna, eigna og vinnu, hver sem
eigandinn er.
Sama máli gildir um vandvirkni og
reglusemi og snyrtimennsku í um-
gengni. Það er ekki kristinn vitnis-
burður í því fólginn, að verk þitt sé
svo illa unnið, að lýti sé að, eða
umgengni þín heima eða heiman beri
vott um kæruleysi. Sú hugsun ætti
hvergi að þekkjast, sem þó ber
nokkuð á, að meðferð og umgengni
vissra hluta skipti minna máli, af því
að „aðrir“ eiga þá, einkum og sér í
lagi „hið opinbera.“
Áfram mætti spyrja: Ertu skilvís
með það, sem þú færð lánað? Al-
kunna er, hve margir gleyma að skila
t.d. bókum. Hvernig er með afborg-
anir og aðrar peningagreiðslur? Um
sumt þar að lútandi gilda allstrangar
reglur. En kristinn einstaklingur —-
eða félag — ætti aldrei að þurfa slíkt
keyri á baki sér.
Hvernig ferðu með fé þitt og tíma?
Sumir eru eyðslusamir á hvort
tveggja.
Hvað líður skattamálum þínum?
Kristinn maður telur samviskusam-
lega fram. Hvað sem öllum þjóðfé-
lagslegum rangindum líður, þá er
þarna verið að leggja í sameiginlegan
sjóð til sameiginlegra þarfa. Skattsvik
eiga alls ekki að nefnast á nafn.
En margir geta „hagrætt“ hlutun-
um á „löglegan hátt“ og sloppið vel
frá því. Atvinnurekandinn sýnir bull-
andi tap, en lifir sjálfur í lúxus.
Auðvitað sér lögfræðingur eða annar
fagmaður um framtalið, kannske er
hann í sama söfnuði. Óklárt bókhald
er heldur ekkert einsdæmi.
Innflytjandinn sér ekkert athuga-
vert við það, þótt hann beiti smávegis
„fiffi“ eins og allir aðrir. Ef hann
hagnast svolítið betur með þessu
móti, hvað gerir þá til, þó einhver,
allsendis óþekktur, verði fyrir ein-
hverju tjóni? Ekki er það mér að
kenna, ég verð að fara eins langt og ég
kemst.
Öll þessi dæmi og mörg önnur eru
að vísu „heimatilbúin“ hér, en eiga
sér samt stað í raunveruleikanum í
einhverri mynd. Þau bera í rauninni
16