Bjarmi - 01.04.1985, Page 4

Hugleiðing
eftir sr. Magnús Quðjónsson
Sr. Magnús Guðjónsson
er biskupsritari
HORNSTEINNINN
Við byggingu húsa í Palestínu var byrjað að leggja
stóran stein í hvert hinna fjögurra horna. Hornstein-
arnir mörkuðu grunn hússins. Ut frá þeim var svo raðað
steinum í neðstu hleðsluna, svo að hún varð bein og
jafnhá. Hornsteinninn var þannig mjög mikilvægur,
það þekkja enn góðir hleðslumenn.
Jesaja spámaður hefur og þekkt orðið um hornstein-
inn. „Sjá, ég legg undirstöðustein á Zíon, traustan stein
óbifanlegan,ágætan hornstein“ (Jes. 28,16-17). Hér
mætti vel hugsa sér hornsteina musterisins. Eins og sjá
má af þeim hluta, sem eftir er af undirstöðu þess, eru
þeir steinar engin smásmíði og hornsteinarnir þó
mestir. Nú hafði Guð sjálfur lagt traustan hornstein,
sem er Jesús Kristur. En Gyðingar höfnuðu honum og
sögðu, að hann væri ekki hinn rétti Messías. Þess vegna
var svo auðvelt að fá þá til þess að vera samtaka og
hrópa nóttina fyrir föstudaginn langa: Krossfestu hann!
Það var víst lítið sofið í Jerúsalem þá nótt, nema þá
helzt andlegum svefni. Einkaerfinginn, þessi andlegi
hornsteinn var tekinn og krossfestur, en hann varð ekki
settur til hliðar. Mennirnir höfnuðu honum, þeir vissu
ekki, að sá, sem var krossfestur, var Messías þeim af
Guði sendur, annar Messías var ekki sannur, allir aðrir
Messíasar voru og eru falskir. Hann einn. Dauðinn gat
ekki haldið honum í heljargreipum sínum. Sá, sem
reisti hann frá dauða var voldugri en öll myrkravöldin,
samankomin á einn stað. Lífið sigraði. Sem sigurhetja
reis sonur Guðs upp frá dauðum.
Fyrstu kristnu predikunina hélt Pétur postuli, þar er
hann ómyrkur í máli, sú ræða er vissulega þess virði, að
hún sé lesin í heild. Flettu upp á 2. kapítula Postula-
sögunnar. Ég mun aðeins nefna fá orð: „Guð uppvakti
Jesúm og vér eru allir vottar þess“. Hvers vegna reis þá
enginn upp og andmælti fátækum lítt lærðum fiski-
manni frá Kapernaum, útkjálka landsins? Pétur vissi
vel hvað hann var að segja, hafði m.a. hlaupið út að
gröfinni og ekki fundið líkama Jesú þar.
Eða þá Páll postuli, algjör andstæða Péturs, há-
menntaður á vísu hinna skriftlærðu og í miklum metum
hjá þeim. í Postulasögunni 13. kapítula vers 30-31
lesum við: „En Guð vakti hann upp frá dauðum. Marga
daga birtist hann þeim, sem með honum fóru frá Galíleu
upp til Jerúsalem og eru þeir nú vottar hans hjá fólkinu".
Enn fremur er 15. kapítuli Páls í 1. Korintubréfi
algjörlega helgaður upprisunni og þar eru þessi
eftirtektarverðu orð: „En ef Kristur er ekki upprisinn
þá er ónýt predikun vor, ónýt líka trú yðar“.
Hér hef ég aðeins dregið fram tvo, sem vitna mjög
sterkt um upprisu Jesú Krists. Á þessari staðreynd, á
þessum hornsteini hvílir sú hin mikla bygging, sem við
nefnum kristna trú, á honum hvílir og vissan um líf að
þessu loknu. Sennilega hefur maðurinn alltaf hugsað
um framhaldslíf og þó ef til vill meira nú en áður. Þær
hugsanir hafa aðeins staðfest það sem við höfum þorað
að trúa og vona. Gleði upprisunar er hin sanna gleði.
Þegar við höfum náð því takmarki ber betlarinn ekki
lengur stafprik sitt eða konungurinn kórónu sína. Báðir
taka undir söng aldanna: „Indæll arfur hefur fallið mér
í skaut“.
En hvað segir bióðin okkar? Guð hefur umvafið hana
vernd sinni. Hún reisir glæsilegar, traustar byggingar, sem
eiga jafnvel að þola öfluga jarðskjálfta eða aðrar náttúru-
hamfarir. En hvermg reisir hún sína andlegu byggingu,
hversu traust er hún? Það verður hver og einn að gjöra
upp við sig. Eitt er víst, Guð hefur lagt hornsteininn.
Kristin kirkja hefur starfað í landinu nær 1000 ár, hún
flytur okkur gleðiboðskapinn. Guð er enn að starfi meðal
þjóðar okkar og þeir eru vissulega margir, sem reist hafa
líf sitt á hornsteininum eina og sanna, Jesú Kristi.
Sköpun Guðs var fullkomið listaverk frá hans hendi.
Frelsun okkar er einnig fullkomin. Hornsteinninn er í
þessum orðum okkar aðeins fyrst og fremst líkingar-
mál, táknmál. En er ekki eins og himinn og jörð mætist
í ólýsanlegum samruna og þá er takmarkinu náð, ef
himnaríki er á jörð? Og þess vegna heldur kristin kirkja
áfram að byggja á hornsteininum eina og sanna, Jesú
Kristi. Byggingamennirnir höfnuðu honum á sínum
tíma, hann er samt orðinn að hyrningarsteini, hann
varð ekki settur til hliðar. Þetta er gjört af Drottni. Þess
vegna halda kristnir menn þá miklu gleðihátíð sem
páskar nefnast. Guð hefur ekki gengið framhjá dyrum
þínum.
Gleðilega páskahátíð.
Magnús Guðjónsson
4