Bjarmi - 01.04.1985, Page 10

Kafli úr bókinni „Úr djúpi reis dagur"
eftir Bjarna Eyjólfsson
Upprísa Jesú
Upprisa Jesú var án efa merki-
legust alls þess, sem hann hafði lesið
og hugsað um um ævina. Hún opin-
beraði eilífan mátt Guðs hins alvalda
meðal fallins mannkyns.
Hann fór ekki að lesa um upp-
risuna, vegna þess að hann væri út af
fyrir sig sannfærður um sannleika
hennar. Hann hafði heyrt svo margt
um þetta, bæði að líkami Jesú hefði
ekki getað verið risinn upp og að öll
sagan væri runnin frá einhverjum
ímyndunarveikum konum og trúuð-
um lærisveinum, sem létu blekkjast
bæði af öðrum mönnum og óskhyggju
sjálfra sín. Hann hafði heyrt mörg
mótrök og kunni þau utanbókar.
Og því var ekki að leyna, að það
var margt, sem kom ekki alveg heim
og saman, þegar hann las þannig
guðsspjöllin fjögur og bar saman
einstök atriði í þeim.
Síðar hugkvæmdist honum að bera
það einfaldlega saman, sem skýrt var
frá á sama veg, án nokkurra skýr-
ingarrita.
Það voru sérstaklega tvö atriði,
sem hann dvaldi við.
Hið fyrra var, að allir voru á einu
máli um, að líkami Jesú hafði farið út
úr gröfinni. í því efni voru þeir allir
sammála.
í annan stað var það afstaða læri-
sveinanna til atburðarins. Fullt sam-
ræmi var milli frásagna um hug þeirra
fyrir og eftir atburðinn árla á páska-
dagsmorgun.
Þeir höfðu ekki vænst upprisu Jesú.
Það var deginum ljósara, að öll von
um, að þeir sæju hann aftur, var orðin
að engu. Konurnar komu til þess að
sjá líkið. Postularnir vissu, að líkið
hvíldi í gröfinni.
Þeir voru allir vantrúaðir, hver
einasti þeirra, meira að segja eftir að
fyrstu frásögurnar bárust af því, að
ekki væri allt með felldu — þangað til
Jesús sjálfur gat sannfært þá. Það eitt
virtist þeim eðlilegt, að líkami Jesú
hvíldi í gröfinni. En sú var sem sé ekki
raunin á.
Og síðan voru það tilraunir Jesú til
að sannfæra þá um, að hann hefði í
raun og veru risið upp frá dauðum.
Hann lét þá þreifa á sárum sínum.
Hann neytti matar með þeim. Hann
fylgdi þeim og talaði við þá, sem „átu
og drukku með honum, eftir að hann
var risinn upp frá dauðum,“ eins og
Pétur orðaði það í ræðu sinni í húsi
Kornelíusar.
Best kom þetta fram í guðspjalli
Lúkasar:
„Hann sagði við þá: Hví eruð þér
óttaslegnir, og hvers vegna vakna
efasemdir í hjarta yðar? Lítið á
hendur mínar og fætur, að það er ég
sjálfur. Þreifið á mér og lítið á, því að
andi hefur ekki hold og bein eins og
þér sjáið mig hafa. Og er hann hafði
þetta mælt, sýndi hann þeim hendur
sínar og fætur.
En er þeir trúðu ekki enn þá fyrir
fögnuði og voru fullir undrunar, sagði
hann við þá: Hafið þér nokkuð til
matar? Og þeir fengu honum stykki af
steiktum fiski. Og hann tók það og
neytti þess frammi fyrir þeim.“
Það lék ekki á tveim tungum, að
Biblían boðaði líkamlega upprisu
Jesú. Og postularnir vitnuðu um hana
með miklum krafti.
En var hún sönn? Var hún stað-
reynd eða ekki?
Efinn sótti á hann, enda þótt
honum væri fullljóst, hver væri hin
postullega kenning. Honum fannst
hann yrði að fá stuðning utan að, ef
10
J