Bjarmi - 01.04.1985, Síða 11
hann ætti að verða sannfærður um
þetta.
Svo var það dag einn, að hann var
að lesa í Postulasögunni. Hann las
predikun Péturs á hvítasunnu.
Þá komst hann á nýja slóð, sem lá
frá hópi postulanna og til þeirra, sem
stóðu fyrir utan. Frammi fyrir honum
stóðu þúsundir manna, sem vissu,
hvað hafði gerst. Og við þá sagði hann
hiklaust:
„Þér ísraelsmenn, heyrið þessi orð:
Jesúm frá Nazaret, mann þann, er
Guð sannaði fyrir yður með krafta-
verkum og undrum og táknum, sem
Guð lét hann gjöra yðar á meðal, svo
sem þér sjálfir vitið, hann hafið þér,
er hann var framseldur eftir fyrir-
huguðu ráði Guðs og fyrirvitund,
neglt á kross með höndum vondra
uianna og tekið af lífi, hann uppvakti
fjuð, er hann létti af kvölum dauð-
ans, því að ekki var það mögulegt að
hann skyldi af honum haldinn verða...
þennan Jesúm uppvakti Guð, og
erum vér allir vottar þess. Með
óbrigðanlegri vissu viti þá allt ísraels
hús, að Guð hefur gjört hann bæði að
f^rottni og að Kristi, þennan Jesúm,
sem þér krossfestuð.“
Ásgeiri þótti sem hann sæi allar
þessar þúsundir manna fyrir sér, allt
Þetta fólk, sem var samtíða Jesú og
hafði séð hann. Já, það hafði meira að
Segja séð hann deyja á krosstrénu
rnmum mánuði áður. Og nú sagði
^étur umbúðalaust við það, að Jesús
Væri risinn upp frá dauðum. Hann
skýrði ljóslega frá því, að þeir hefðu
Seð dásemdarverkin, sem Guð hefði
framkvæmt í augsýn þeirra fyrir Jes-
nui Krist. Hann sagði þeim, að það
hefðu verið þeir, sem hefðu neglt
nann á krossinn. Allt þetta hafði átt
sér stað, „svo sem þér sjálfið vitið.“
„þennan Jesúm uppvakti Guð,“
bætti hann við.
Og hver var svo árangur þessa alls?
Svo virtist sem ekki einn einasti
Þeirra gæti borið brigður á þetta. Og
bvorki meira né minna en þrjú þús-
Ur>d manns létu skírast til fyrirgefn-
|ngar synda sinna. Þeir vissu ekkert
ar>nað ráð til þess að bæta fyrir það,
Sem þeir höfðu aðhafst gegn Jesú.
Ekki hefði slíkur fjöldi manna í
erúsalem tekið trúna á Jesúm, ef
kki væru þungvægar sannanir fyrir
Því, að þetta væri satt.
. brjú þúsund manns staðfestu vitn-
lsburð Péturs með því að taka þessa
a stöðu á fyrsta hvítasunnudag.
Það hlaut að vera einhver fótui
‘Vrir þessu.
Ásgeir hélt áfram að lesa. Og
skyndilega var svo sem hugur hans
yrði fullkomlega sannfærður um
raunveruleika upprisunnar.
Það varð, þegar hann las fjórða
kapítula Postulasögunnar um þá post-
ulana Pétur og Jóhannes, þegar þeir
voru frammi fyrir ráðinu vegna lækn-
ingar betlarans bæklaða.
Hann sá Pétur fyrir sér andspænis
ráðinu — og alla þessa menn, sem
höfðu dæmt Jesúm og krossfest hann.
Og þarna stóð Pétur gegnt æðsta-
prestinum, undursamlega djarfur og
hugprúður.
Hvað var það, sem hann sagði?
„Þá sé yður öllum vitanlegt og
öllum ísraelslýð, að í nafni Jesú Krists
frá Nazaret, sem þér krossfestuð og
Guð uppvakti frá dauðum, einmitt
fyrir hann stendur þessi maður heil-
brigður fyrir augum yðar.
Hann er steinninn, sem einskis var
virtur af yður, húsasmiðunum, hann
er orðinn að hyrningarsteini.“
„í nafni Jesú Krists frá Nazaret,
sem þér krossfestuð og Guð uppvakti
frá dauðum.“ Þetta voru skýr orð.
Hvaða rök hafði æðsti presturinn
fram að færa gegn þessu?
Hvað gat hann sagt við fátæka
fiskimanninn?
Gat hann ekki sagt eitthvað og
þaggað með því niður í þessum
manni?
Nei, ekki orð.
Gat hann ekki bent á gröf Jesú?
Gat hann ekki staðið upp og sagt:
„Hægan, hægan, maður minn! Þú
segir, að Jesús sé risinn upp frá
dauðum. En dokaðu við andartak.
Við létum krossfesta hann, og hann
var grafinn. Nú skulum við fara til
grafarinnar og sýna þér, að Jesús er
raunverulega dáinn. Annars fer
kannski best á því, að við látum líkið
standa uppi öllum til sýnis svo að
niður verði kveðinn þessi villa, sem
breiðist æ meira út, og menn komist
að raun um, að ekki er flugufótur fyrir
þessu þvaðri, að hann sé upprisinn.“
Þetta var merkilegt. Ásgeir sá ekki
minnsta vott þess, að æðstipresturinn
eða nokkur annar ráðsmaður gæti
sagt neitt, sem raskaði sannfæringu
Péturs. Öðru nær.
Það gerðist, þegar Ásgeir sat með
Biblíuna og sá þennan athyglisverða
fund fyrir innri sjónum sínum, að
allar efasemdir um sannleika uppris-
unnar urðu að engu á augabragði.
Það var alveg áreiðanlegt, að Jesús
hafði risið upp frá dauðum. Hann
hafði gert hið ótrúlega — brotið
hlekki dauðans.
Það var ekki á færi nokkurs manns.
Það megnaði Guð einn.
Þetta var enn ein staðfesting þess,
sem hafði hvarflað að honum
skömmu áður:
Hann mætti Guði, hinum lifandi,
óskiljanlega, heilaga, eilífa Guði í
Jesú frá Nazaret.
Almenna mótið í Vatnaskógi
Almenna mótið verður haldið í Vatnaskógi dagana
28.-30. júní í sumar.
Yfírskrift mótsins og efni samverustundanna er valið
út frá ýmsum köflum úr bréfum Páls til Tímóteusar og
með hliðsjón af því að nú er ár æskunnar.
Minna má á að á móti í Vatnaskógi geta fjölskyldur og
einstaklingar, ungir jafnt sem gamlir átt góðar samveru-
stundir. Ástæða er til að hvetja menn til að sækja mótið
og taka þátt í undirbúningi þess með fyrirbæn.
Þá verður kristniboðsþing í Vatnaskógi dagana 1.-3.
júlí.
11