Bjarmi - 01.04.1985, Qupperneq 13

Kapellan í Vatnaskógi í vetrarbúningi.
að
m-
ra-
er
r í
afi
ila
að
'U-
I
^ír
ar-
Pp
'rir
ki
iti-
m-
'lö
frá
miðvikudegi fram á laugardag í kyrru-
viku.
P
að vildi nú svo vel til að ég átti
frí þennan dag. Ég lofaði því að koma
strax upp eftir með varakynditæki
sem tilheyrði Skóginum, en yrði fros-
'ð á miðstöðvarkerfinu áður en ég
kæmist upp eftir yrði ekkert að gert,
það væri það næst versta sem gæti
komið fyrir. Því skyldi hann vekja
ákveðinn félaga sinn og þeir skyldu
reyna sameiginlega að gera við kynd-
inguna.
í stuttu máli var viðgerðin fólgin í
því að þeir áttu að losa rafmótorinn
frá, nota síðan þynnri endann á hálfri
þvottaklemmu milli öxuls og ástengis
olíudælunnar og vefja þéttingsfast
með vír um endann á ástenginu.
„Þetta verður að ganga og skal
ganga. En til vara skaltu láta vatnið
renna af kerfinu ef þetta mistekst.“
Og hann spyr aftur: „Ætlarðu þá ekki
að koma?“ „Jú, ég ætla að flýta mér
af stað,“ svara ég.
Síðan hringdi ég í vini mína raf-
virkjann og smiðinn sem átti forláta
jeppa og sagði þeim hvað til stæði.
Þeir brugðust snarlega við eins og
ævinlega — reyndar gamlir Skógar-
menn sem alltaf eru tilbúnir til starfa
þegar eftir er leitað.
Nú vakti ég eiginkonuna og sagði
henni hvað stæði til. Bað ég hana að
elda kjarngóðan graut og hita mikið
kaffi meðan ég skryppi frá og næði í
dót—en þetta mætti engan tíma taka.
Mér leist ekki sem best á veðrið.
Hér var norðaustan rok og eitthvað
frost. Snjó hafði dregið í skafla. En
hvað um það, upp eftir urðum við að
komast. Farangrinum var komið fyrir
í jeppanum og haldið heim í grautinn
og kaffið.
Við vorum komnir að kaffinu þegar
síminn hringdi. Það var Akranes með
samtal við Vatnaskóg. Það var glað-
leg og hressileg rödd í símanum sem
sagði að kyndingin væri komin í lag.
Við skyldum ekki leggja af stað fyrr
en hann hefði hringt aftur. Annað
hvort bilaði þetta strax eða dygði
lengi.
Nú var klukkan rétt um sjö. Það var
drukkið meira kaffi. Klukkan níu er
enn hringt: Eins og er sé ekki ástæða
fyrir okkur að koma. Við létum
farangurinn vera áfram í jeppanum
og héldu félagarnir til síns heima.
Dagurinn leið að kvöldi og það komu
ekki fleiri hringingar úr Vatnaskógi.
Um kvöldið fórum við hjónin í
messu og gengum til altaris í Laugar-
neskirkju. Var það góð stund í lok
þessa skírdags.
Á laugardeginum héldum við upp í
Vatnaskóg að ganga frá eftir mótið.
Það urðu fagnaðarfundir er við hitt-
um piltana því að enn gekk kyndingin.
J^ristileg skólasamtök hafa
haldið skólamót um árabil í Vatna-
skógi í kyrruvikunni. Við höfum farið
nokkrir félagar ásamt skólapiltum
upp eftir á laugardeginum fyrir pálma-
sunnudag til að koma hita á húsin,
neysluvatninu í samband og hreinlæt-
isaðstöðu í lag.
Oft hafa þetta verið basl-ferðir. Þá
gengur páskahretið oft yfir, færðin
slæm og ekki hægt að komast á bílum
heim í Lindarrjóður. Bera verður
allan flutning um langan veg. Að-
koman er oft hin versta.
Komið hefur fyrir að maður hefur
gengið á snjó yfir matskála og Lauf-
skála. Það er því æði mikið verk að
moka sig inn í húsin og koma staðnum
í nothæft stand svo að allt verði
tilbúið þegar mótsgestir koma á mið-
vikudeginum. Skólapiltarnir vinna al-
gjört þrekvirki oft á tíðum við þessar
aðstæður.
13