Bjarmi - 01.04.1985, Qupperneq 14

Á skólamóti um bænadagana. Oft er mikill sqjór og
kuldi sem gerir undirbúning erflðan.
Reynt er að ganga frá staðnum á
haustin eins vel og unnt er. Samt bilar
ævinlega eitthvað yfir vetrarmánuð-
ina. Meðan olíukyndingar voru þrjár
og þrjú vatnshitakerfi kom æði oft
fyrir að ofnar og leiðslur voru
sprungnar. Við það varð að gera.
Kyndingar voru fastar og stíflaðar
eftir kyrrstöðuna.
En erfiðast var að finna vatnsbólið
og koma vatninu heim. Oft mátti litlu
muna að allt frysi í höndum okkar,
þegar hann blés hraustlega á norð-
austan og frost kannski talsvert.
Ég held nú samt að það hafi orðið
mér mesta raunin þegar vatnsdælan
var sprungin, þegar átti að tengja
hana við vatnskerfið. Þetta átti sér
stað stuttu eftir að staðurinn fékk
rafmagn frá Rafmagnsveitum ríkis-
ins. Staðurinn var að eignast sitt
fyrsta neysluvatnstæki
Ég tók dæluna sundur og sagði
einum piltanna að fara með brotin
niður á Akranes og finna þar Skógar-
mann sem ég vissi að var nemi þar í
smiðju. Sá átti að sjóða brotin saman
eða fá góðan suðumann til þess.
Eftir marga klukkutíma kom piltur
aftur með stykkið saman soðið og
meira að segja vel volgt úr glóðinni
sem það var látið kólna í eftir suðuna.
Nú hófst nokkurra tíma vinna við
að sverfa stykkið til og koma dælunni
saman. Það hafðist og dælan skilaði
með sóma sínu hlutverki.
F
itt sinn kom ekkert vatn í
vantsbólið. Við vorum búnir að grafa
okkur í gegnum snjóskaflinn og loka
frárennslinu svo að vatnið safnaðist
fyrir í vatnsbólinu — en það hækkað
ekkert.
Þegar betur var að gáð hafði vatnið
grafið undan stíflunni. Hvað átti nú
að gera? Jörð var öll gaddfreðin undir
snjó.
Vegna ófærðar hafði ég sett farang-
urinn í óvenjumarga strigapoka. Við
tókum nú þessa poka og fórum með þá
út í íþróttahús. Þarvar sandurgeymdur
í tunnum og var hann alveg ófrosinn.
Var honum nú mokað í pokana og í
þá látið eins og hver gat borið.
Við drösluðum þeim síðan yfir
snjóskaflana út að vatnsbólinu. Ég
man að það var löng leið. Sandpokun-
um tróðum við svo niður með stífl-
unni og undir hana. Þetta bar þann
árangur að vatnsbólið fylltist. — Oft
hefur nú verið liðið á nóttina þegar
þessum störfum hefur verið lokið,
þótt dagurinn hafi verið tekinn
snemma.
l>Í^esandi góður, þetta er engin
skemmtisaga. Þetta er aðeins bak-
hliðin á þessu umfangsmikla starfi
sem þarna fer fram. Skálinn elsti í
Vatnaskógi var reistur sem sumar-
búðaskáli til notkunar yfir besta tíma
sumarsins. Hann var því hvergi í
stakk búinn til notkunar að vetrarlagi.
Með byggingum sem síðar hafa
verið reistar hefur þetta mikið lagast.
Nú er staðurinn hitaður upp með
rafmagni. Frárennsliskerfið hefur allt
verið endurnýjað og aðeins er eftir
lokaspretturinn við neysluvatnskerf-
ið. En staðurinn þarfnast vinnufúsra
handa svo að hann geti gegnt hlut-
verki sínu.
Nú á seinni árum hef ég verið
uppfrá um mótsdagana. Alltaf eru
nóg verkefni sem huga þarf að þessa
daga sem aðra, þá er maður er á
staðnum.
Það er gott að vera þarna með unga
fólkinu og heyra það syngja Drottni
lof og dýrð og vitna um Drottinn sinn
og frelsara. Þetta er mjög stór og
fríður hópur sem við bindum miklar
vonir við. Því er dapurlegt til þess að
vita hvað margt af þessu fólki stansar
stutt í félögunum. Hvað veldur? Náði
fagnaðarerindið aldrei til hjartans?
Þegar ég hef getað komið því við
hef ég farið á skírdagskvöld í messu
og til altaris ýmist á Saurbæ eða á
Leirá. Það er gott að koma eftir
langan vetur í notalegu sveitakirkj-
urnar og hitta að lokinni messunni
þetta góða fólk sem í sveitunum býr
og er starfinu í Vatnaskógi mikil hjálp-
arhella og velunnarar.
Fljótlega eftir páskahátíðina hefst
undirbúningur fyrir sumarstarfið í
Vatnaskógi. Það er æði mikil vinna að
koma öllu þar í lag svo að allt sé á
sínum stað þegar fyrsti dvalarflokk-
urinn kemur í lok maí.
Þótt ég kunni vel að meta friðinn og
kyrrðina í Vatnaskógi vor og haust,
þá nýtur staðurinn sín best þegar
hann iðar allur af lífi drengjanna —
því að Vatnaskógur er íslenskri æsku
af Guði gefinn. Séra Friðrik vígði
staðinn íslenskri æsku og megi svo
vera í lengd og bráð — Gleðilega
páskahátíð!
Á föstu 1985
Sverrir Axelsson.
14