Bjarmi - 01.04.1985, Qupperneq 15

POSTULI
Postuli er sendimaður sem hefur
umboð húsbónda síns. Orðið er not-
að í Nýja testamentinu í þremur
mismunandi samböndum.
Jesús er kallaður „postuli játningar
vorrar“ í Hebr. 3,1- Att er við að Guð
hafi í Kristi veitt okkur hina full-
komnu opinberun. - Þá eru tilteknir
kristniboðar nefndir postular, t.d. í
Post. 4,4,14.
En venjulega er orðið notað um
postulana 12. Jesús sjálfur kallaði þá
postula, Lúk. 6,13. Jesús kvaddi læri-
sveina til fylgdar við sig þegar í
upphafi starfs síns. Um þær mundir
var ekki óalgengt að guðhræddir Gyð-
ingar fylgdu skriftlærðum manni um
skeið. í þessu tilviki var munurinn á
Jesú og hinum skriftlærðu m.a. sá að
enginn fékk að fylgja Jesú að eigin
frumkvæði heldur einungis ef Jesús
kallaði hann.
Síðan kjöri Jesús 12 menn úr hópi
lærisveinanna og nefndi postula. Þeir
áttu að vera sendimenn hans og fara
með fullu umboði hans.
Eflaust er talan 12 táknræn. Postul-
urnir eru jafnmargir og ættkvíslir
fsraels. Þannig ber talan 12 vott um
að Jesús segist vera Messías, hann
sem koma átti.
Jesús lýsir hlutverki þeirra sérstak-
lega í Matt. 10 og Jóh. 14-16. Þeir hafa
umboð og vald frá Jesú, Matt. 10,14.
Þeim er veitt örugg þekking á orði
hans, Jóh. 14,25. Andinn mun leiða
þá í allan sannleika, Jóh. 16,13. Fyrir
orð þeirra munu menn taka trú á
Jesúm.
Meðan Jesús dvaldist á jörðinni
menntaði hann postulana til starfa
síns. Sé litið á guðspjöllin virðast þeir
einkum hafa verið vottar að orðum
hans og verkum fyrst framan af. Þess
er sjaldan getið að hann hafi frætt þá
sérstaklega, Mark. 4,10-25, 35-41;
6,7-11, 31, 47-52; 8,14-21.
í þessu samfélagi þeirra við Jesúm
afhjúpaði faðirinn þó hið raunveru-
lega eðli sonarins, svo að Pétur gat
fyrir hönd sjálfs sín og hinna borið
fram játninguna um trúna á guðdóm
Jesú, Matt. 16,16. Jesús svarar þess-
ari játningu með því að segja þeim frá
væntanlegum píslum sínum, Matt.
16,21, og með orðum, sem hljóta að
hafa orkað sterkt á þá, um sjálfs-
afneitun, auðmýkt og þjónslund,
Matt. 16,24nn.
Ætla má af frásögn Markúsar að
eftir þetta hafi Jesús tekið að fræða
þá æ meir. Jóh. 13-17 staðfestir þetta,
enda beinir Jesús skilnaðarræðu sinni
til þeirra og æðstaprestsbænin varðar
þá fyrst og frefnst.
Vald postulanna í frumsöfnuðinum
var afar mikið. Það má sjá þegar í
Post. 1,1-11. Halda átti tölunni 12 og
því var nýr postuli valinn í stað
Júdasar, Post. 1,16-26, til þess að
hann skyldi bera vitni um upprisu
Jesú eins og hinir postularnir. (Því
hefur stundum verið haldið fram að
þetta hafi verið mistök því að ekki fari
milli mála að Páll hafi verið raun-
verulegur postuli og postularnir séu
12 samkvæmt Opinb. 21,14.)
Áður en Jesús steig upp til himna
hafði hann ítrekað hvert verkefni
þeirra væri, Matt. 28,16nn; Lúk.
24,48nn; Post. 1,8. Einhver hefur
sagt: „Þeir eru sendiboðar Krists.
Þegar menn veita orðum þeirra við-
töku og hlýða boðum þeirra sýna þeir
að þeir trúa á Krist. Postularnir mega
ekki beita þvingunum að ytra hætti í
söfnuðinum. Söfnuðurinn á að hlýða
þeim af fúsum og frjálsum vilja. Með
því heiðrar hann það vald sem Guð
hefur gefið þeim.“ Postularnir verða
einnig kristniboðar sem stofna nýja
söfnuði.
Páll leggur mikla áherslu á að hann
sé postuli og hafi myndugleika í
samræmi við það, Róm. 1,1; 1. Kor.
1,1; 2. Kor. 1,1; 1. Þess. 2,13 o.s.frv.
Einnig hann hefur séð hinn upprisna.
(Jesús hafði birst honum í dýrðar-
líkama fyrir utan Damaskus, Post. 9.)
Boðskapurinn sem Páll flytur er guð-
dómleg opinberun, 2. Kor. 2,6-13;
14,37 o.v.
Postularnir fluttu hina fullkomnu
og endanlegu opinberun um hjálp-
ræðið, Júd. 3. Efni Nýja testamennt-
isins er að mestu boðskapur post-
ulanna.
Vitur maður hefur sagt: „Kristin-
dómurinn hefur aldrei verið til án
þeirrar vissu að orð postulanna skipi
sérstöðu, þau séu réttur mælikvarði
trúarinnar og andi Guðs hafi knúið
þau fram, þau feli í sér boðskap um
opinberunina í Kristi.“ Þannig þekkj-
um við Krist nær eingöngu fyrir
vitnisburð postulanna.
15