Bjarmi - 01.04.1985, Blaðsíða 18
Hiti - Nannfjöldi -
Hermenn - Gyðingar
- og Guð
Til ísraels með guðfræðinemum í september 1984
Eftirvænting
Það er með eftirvæntingu sem ís-
lendingur fer til ísraels fyrsta sinni.
En hvaða væntingar hefur hann?
Hvað fer hann til að sjá og reyna?
Myndir og frásagnir annarra hafa
sýnt og skýrt margt. Ég veit að þar er
silfur, gull og gersemar á helgum
stöðum, margar nýjar byggingar og
fólksfjöldi,-
Biblían á þó sennilega sinn ríkasta
þátt í því að skapa innra með mér
sérstakar tilfinningar. ísrael er landið
helga, land hinnar útvöldu þjóðar
Guðs, þar sem Guð opinberaðist
mönnunum og sýndi sig sem lifandi
Guð, sem lét sér annt um mennina.
Það er land fyrirheitanna. Þó er það
fyrst og fremst land Jesú. Þar eru
staðirnir þar sem hann lifði og dó og
reis upp. Þar eru „fótspor“ Meist-
arans, sem kallaði menn til fylgdar við
sig, Meistarans, sem líka hefur kallað
mig.
Víst verð ég að játa, að tilfinningin
gagnvart landi hans er önnur en til
annarra landa. Landið er svo nátengt
trúnni sjálfri, að hugtakið „landið
helga“ hefur raunverulega helga
merkingu. Það er með vissum hætti
nær himni en önnur lönd.
Og „borgin helga“, Jerúsalem, er
ekki bara borgin þar sem Jesús
kenndi og var krossfestur og grafinn
og reis upp á 3. degi. Hún litast af
þeim spádómum og opinberunum
sem tengdar eru henni í Biblíunni
sjálfri, þar sem hún verður tákn um
himininn, fullkomnunina, guðsríkið
eilífa.
Eru þetta of stórkostlegar myndir?
Verður maður ekki fyrir vonbrigðum
að koma til ísraels með hugmyndir
um, að hér sé landssvæði á jörðu, sem
sé nær himni Guðs en önnur Iönd?
Fyrstu áhrifín
Hið fyrsta sem snerti skilningar-
vitin voru pálmar og hiti. Yndislegt
fyrir íslending.
Hið næsta var mannmergð, menn
af öllum litarháttum og öllum tung-
um, heimamenn og ferðamenn, Gyð-
ingar, kristnir og múhameðstrúar-
menn. Og innan um voru alls staðar
vopnaðir hermenn á götunum, í hús-
unum og ekki síst við helgidómana.
Ekki er það hin himneska Jerúsalem,
sem þarf að verja með vopnum.
í þessari mannmergð verður einn
íslendingur lítill — og jafnvel allur 30
manna hópurinn, og það þó að hér sé
á ferðinni þriðjungur guðfræðideildar
með deildarforseta og frú! Landið er
að vísu miklu minna en ísland, en
mannfjöldinn þeim mun samþjapp-
aðri.
En hvar er Guð? Er hann hér?
Já. Hinn persónulegi Guð, sem ég
hef lært að þekkja heima í fámenninu
á íslandi, þar sem ég þarf ekki að
ganga mörg skref frá heimili mínu til
að vera ein með honum, hann er líka
hér — í mannmergðinni í ísrael.
Hann er hér sem persónulegur Guð
einstaklinganna, sem Guð þeirrar *
þjóðar sem hér býr, og sem Guð
þessara ótal mörgu manna sem hér
eru, margir komnir langa leið til að
sjá helga staði og vera þar.
Kannski er enn stórkostlegri til-
Guðfræðinemar og fylgdarlið framan við helgidóm múslima
(múhameðstrúarmanna) á musterishæðinni í Jerúsalem.
18