Bjarmi - 01.05.1985, Síða 5

Gunnar N. Sandholt er félagsráð-
gjafl og starfar á Félagsmála
stofnun Reykjavikurborgar.
UNGLINGAR
Á ÁRIÆSKUNNAR
Unglingar og kristilegt starf meðal unglinga er í
brennidepli að þessu sinni. Tilefnið er alþjóðaár æskunn-
ar. Það verður víða komið við og reynt að kynnast starfi
KFUM og KFUK og KSS á meðal unglinga. Þá verður
vikið að „foreldravandamálinu“ í þýddri grein, en fyrst
skulum við kynnast þeim sem allt snýst um, þ.e.
unglingunum sjálfum.
Qunnar M. Sandholt:
Unqlinqurinn. heimur hans
oq faqnaðarerindið
f þessari grein verður leitast við að
skoða nokkra þætti í fari og aðstæðum
svokallaðra „eðlilegra" unglinga. Grein-
>nni er sem sé ekki ætlað að fjalla um
nnglingavandamál eða vandamálaungl-
>nga. Á hinn bóginn verðum við að hafa
1 huga að unglingsárin eru tími breyt-
>nga og umbrota, þar sem manneskjan,
sem í hlut á, stendur andspænis vanda-
sömum verkefnum, sem hún skynjar
sem vandamál. Einnig að aðstæður
°kkar og samfélagshættir eru þannig
Vaxin, að margir skynja samskipti ungl-
lnga og fullorðinna sem meiri háttar
Vandamál.
Það er ekki nýtt að fullorðnir hafi
áhyggjur af þeim, sem ungir eru. Það er
staðreynd að unglingar eru ekki það
sem þeir voru einu sinni. Það hafa þeir
raunar aldrei verið! „Æskan á okkar
dögum hneigist til munaðar. Hún er illa
siðuð, fyrirlítur yfirboðara sína, sýnir
fullorðnum óvirðingu og talar þegar
hún á að vinna. Unglingar brúka munn
við foreldra sína, masa á mannamótum,
bryðja sætindi, krossleggja fætur og
ógna kennurum sínum“. Við þekkjum
öll þann er svo mælti. Það var hvorki
mentamálaráðherra né biskup heldur
Sókrates. Nokkuð er um liðið síðan
hann lifði. Þannig hefur æskan jafnan
vakið umtal, ýmist þannig að hneykslast
hefur verið eða þá að lítiö er gert úr
vanda hennar og sérstöðu á hverjum
tíma. Hvort tveggja er jafn vitlaust og
gagnslítið.
Hvað er unglingur?
Það var þá spurning. Unglingsár eru
tímabil milli bernsku og fullorðinsára.
Það hefst þegar unglingurinn byrjar að
taka út kynþroska, og því lýkur þegar
hann öðlast full félagsleg réttindi og
hefur tekið út líkamlegan, andlegan og
félagslegan þroska (— með þeim stóra
varnagla að fullþroska einstaklingur
hættir vonandi aldrei að þroskast!).
5