Bjarmi - 01.05.1985, Blaðsíða 24
Jónas Gíslason, dósent:
Norræn kristileg
stúdentamót á íslandi
i
Eftirvæntingin lá í loftinu; við vorum
óþreyjufull; skipskoman hafði dregizt
um nokkra klukkutíma. Norska skipið
„Brand V" hafði hreppt versta veður á
leið sinni frá Bergen til Reykjavíkur;
um borð voru á þriðja hundrað norrænir
stúdentar og stúdentaleiðtogar, sem
voru á leið til þátttöku í fyrsta norræna
stúdentamótinu hér álandi, er haldið
skyldi sumarið 1950.
Ég átti engan bíl; þess vegna hafði ég
fengið húsvörðinn í KFUM-húsinu,
hann Jóhannes Sigurðsson, til þess að
skreppa með mig vestur á Seltjarnarnes
til að svipast um eftir skipakomu utan
af Faxaflóa. Það var komið undir
kvöld, er' skip birtist við hafsbrún;
skyldi þetta vera Brandur? Drjúgur
tími leið; skipið færðist nær; við sann-
færðumst brátt um, að þetta væri rétta
skipið.
Hjartað sló talsvert örar, er við
stigum út í hafnsögubátinn og héldum
út á ytri höfnina; við fengum að skreppa
um borð til þess að bjóða hópinn
velkominn. Þar urðu fagnaðarfundir;
fjöldi stúdenta þyrptist út að börð-
stokknum; nokkur kunnugleg andlit
voru í hópnum. Sumir voru dálítið fölir
í framan; sjóveikin hafði sýnilega herjað
á marga; samt leyndi ánægjusvipurinn
sér hvergi; gott var að vera kominn yfir
hafið, heilu og höldnu. Ævintýrið var
hafið.
II
Þarna var gamall draumur að rætast;
ætli fyrstu hugmyndir um norrænt kristi-
legt stúdentamót á íslandi hafi ekki
fæðzt tveimur áratugum fyrr?
Ungir íslenzkir stúdentar við nám í
Noregi höfðu kynnzt starfi Norska
kristilega stúdentafélagsins á biblíuleg-
um grundvelli undir forystu prófessors
Ole Hallesby; þá vaknaði löngunin til
þess, að slíkt starf mætti hefjast hérlend-
is. í þessum hópi voru Valgeir
Skagfjörð, Magnús Runólfsson og Jó-
24
hann Hannesson. Ekkert varð þó úr
slíku mótshaldi um sinn; hins vegar
leiddu þessar bollaleggingar til þess, að
hópur norskra stúdenta undir forystu
Hallesby lögðu leið sína til fslands
haustið 1936; Kristilegt stúdentafélag
hafði verið stofnað þá um sumarið.
Þessi norska heimsókn vakti geysilega
athygli á íslandi; blaðaskrif urðu og
deilur milli manna; sýndist mönnum
hverjum sitt um ágæti heimsóknarinnar
fyrir Island. Og varla hefur komumönn-
um litizt of vel á ástand íslenzkrar
kristni um þær mundir. Daginn eftir
heimkomuna til Bergen sagði Hallesby
frá heimsókninni á fundi í Kristilega
stúdentafélaginu; komst hann m.a.
þannig að orði, að ísland mundi brátt
afkristnast, ef þar kæmi ekki trúarleg
vakning; þessi ummæli birtust í dagblaði
daginn eftir. Þegar þau bárust til
íslands, ollu þau enn fjaðrafoki og
blaðaskrifum.
III
Eftir þessa heimsókn varð sambandið
við Noreg nánara en áður; heimsstyrj-
öldin síðari olli þó sambandsslitum.
Eftir stríðið var sambandið tekið upp
á ný; íslenzkir stúdentar urðu þátttak-
endur í norrænum stúdentamótum og
norskir stúdentaleiðtogar heimsóttu
ísland. Seinni hluta fimmta áratugs
aldarinnar var blómaskeið í starfi Kristi-
legs stúdentafélags; auk heimsókna frá
Noregi, komu hingað fulltrúar kristilegu
stúdentahreyfingarinnar á Bretlands-
eyjum. Á þessum árum var stofnuð
Alheimshreyfing kristilegra stúdenta-
hreyfinga á biblíulegum grundvelli; ís-
land gjörðist þó ekki aðili að þeim
samtökum um sinn.
Og á ný vaknaði gamli draumurinn
um norrænt kristilegt stúdentamót á
íslandi; sá draumur rættist sumarið
1950, eins og áður sagði. Það mót hafði
mikil áhrif; prófessor Hallesby var einn
af aðalræðumönnum þess. Áreiðanlega
gleymist seint sunnudagur mótsins.
Ákveðið var að halda útisamkomu á
Arnarhóli, ef veður leyfði; um morgun-
inn var rigning. Prófessor Hallesby
prédikaði við guðsþjónustu í Dómkirkj-
unni; úti var úrhellisrigning. í lok pré-
dikunarinnar bað hann Guð um að gefa
gott veður, meðan á útisamkomunni
stæði; í lok bænarinnar þakkaði hann
Guði fyrir bænheyrsluna. Ég man, hve
mér brá; úti var úrhellisrigning og litlar
líkur á uppstyttu; nagandi efi greip mig:
Ef hann styttir ekki upp? Og þetta var
út varpsprédikun!
Ég var víst ekki einn með hjartslátt,
er gengið var frá messu.
Hann hélt áfram að rigna eftir mess-
una og fram undir það, að útisamkoman
skyldi hefjast; þá stytti upp. Og þegar
samkoman hófst, var þurrt og bráðlega
fór sólin að skína; það fór að rigna aftur
Frá norræna stúdentamótinu í Reykjavík 1950.